για τα Κολλέγια...

.
Ζητάμε την ανάκληση των αδειών λειτουργίας που χορηγήθηκαν προεκλογικά σε Κολλέγια που συμπράττουν με αλλοδαπά ΑΕΙ, διότι οι σπουδές που παρέχουν δεν έχουν (εκ του νόμου) τα εχέγγυα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, στο μέτρο που στήθηκαν με σκοπό και προδιαγραφές να παρέχουν μεταλυκειακή εκπαίδευση και κατάρτιση και όχι ανώτατη παιδεία.

Σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, έχουμε χρέος απέναντι στα παιδιά που κοπίασαν και κατάφεραν με την αξία τους να εισαχθούν σε μια ανώτατη σχολή στη χώρα μας, να αντιταχθούμε στη διαδικασία χορήγησης αδειών στα εν λόγω Κολλέγια, διότι παραπλανούν τους Έλληνες γονιούς ότι δήθεν – χάρη στην ακριβοπληρωμένη ταμπέλα ενός ξένου Πανεπιστημίου – θα μπορούν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στην Ελλάδα ό,τι θα σπούδαζαν και στο αλλοδαπό μητρικό ίδρυμα στο εξωτερικό, αποκαθιστώντας την αποτυχία τους να εισαχθούν σε μια ελληνική ανώτατη σχολή.

Το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 για τα κολλέγια ανοίγει στην πραγματικότητα ένα παράθυρο στο Σύνταγμά μας και μια μεγάλη πληγή στην κοινωνία μας, επιτρέποντας την εισαγωγή επ’ αμοιβή στην πατρίδα μας αποικιακών τίτλων σπουδών bons pour l’Orient. Για μας, είναι αδιανόητο ακόμη και να σκεφτούμε να επιτρέψουμε σε μη έχοντες τα προσόντα νέους και νέες της χώρας μας, που απέτυχαν να εισαχθούν σε μια ανώτατη σχολή όπως οι καλύτεροι συνάδελφοί τους, να αποκτήσουν τίτλο σπουδών με ίδια με τους τελευταίους επαγγελματικά δικαιώματα, σπουδάζοντας σ’ ένα Κολλέγιο που δεν συστάθηκε καν για να λειτουργήσει σαν Πανεπιστήμιο. Πρόκειται για βάναυση στρέβλωση των διατάξεων του Συντάγματος, των νόμων, ακόμη και της κοινοτικής νομοθεσίας.

Το ζήτημα αυτό, εκτός από σοβαρότατο πλήγμα στην αξιοκρατία, είναι κι ένα πολύπλευρο κοινωνικο-πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει:

α) με την έλλειψη αξιόπιστης μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης των παιδιών που δεν επιτυγχάνουν σε μια ανώτατη σχολή στη χώρα μας·

β) με την διαδεδομένη τάση στη σύγχρονη κοινωνία, όπως εκδηλώνεται με την επιδίωξη της μέσης ελληνικής οικογένειας να διασφαλίσει με οποιοδήποτε κόστος ένα «χαρτί» για το παιδί της, που θα του ανοίξει το δρόμο για να διεκδικήσει μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο·

γ) με τις πολυσυλλεκτικές πολιτικές μιας παρωχημένης εξουσίας που – για να καθίσταται αρεστή σε όσο το δυνατόν πιο ευρύτερα κοινωνικά στρώματα – επεδίωκε να ικανοποιεί τους πάντες με ρυθμίσεις σαν αυτές του νόμου για τα Κολλέγια, που θυσιάζουν την αξιοκρατία στο βωμό της πρόσκαιρης «τακτοποίησης», η οποία ωστόσο διασφαλίζει μια επίπλαστη κοινωνική ηρεμία όλων των «τακτοποιημένων».

Σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι με τέτοιες πολιτικές. Την ίδια, όμως, στιγμή, θα πρέπει να φροντίσουμε να αποκαταστήσουμε και την τρωθείσα αξιοπιστία των δικών μας Πανεπιστημίων από πράξεις και παραλείψεις που μας αποδίδονται. Γι’ αυτό, εμείς πιστεύουμε πως θα πρέπει:

α) να καταργηθεί το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 για τα κολλέγια και να προβλεφθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που να επιτρέπει στα αναγνωρισμένα από το ΔΟΑΤΑΠ αλλοδαπά ΑΕΙ που επιθυμούν να παρέχουν υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, να εγκατασταθούν στη χώρα μας ως αυθεντικοί επενδυτές στον τομέα της παροχής υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ιδρύοντας στο πλαίσιο της υλοποίησης μιας ξένης άμεσης επένδυσης ένα γνήσιο παράρτημά τους εδώ, που θα λειτουργεί όμως χωρίς τις εκπτώσεις του franchising, αλλά όπως ακριβώς και το μητρικό ίδρυμα στην αλλοδαπή, και τούτο όχι μόνο από την άποψη των κτηριακών υποδομών και του εξοπλισμού, αλλά και της στελέχωσης, των όρων εκλογής και εξέλιξης του προσωπικού του, του τρόπου επιλογής των φοιτητών του, του προγράμματος σπουδών του, της ερευνητικής του ενασχόλησης και των εν γένει κανόνων λειτουργίας του.

β) να προχωρήσουμε σε βάθος και με γοργούς ρυθμούς τον εκσυγχρονισμό της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας και τη βελτίωση του επιπέδου σπουδών μας, για να διαφυλάξουμε εν τοις πράγμασι τη διεθνή αξία των πτυχίων μας. Στο πλαίσιο αυτό, η εισαγωγή του ECTS και η προώθηση της αξιολόγησης συνιστούν μέτρα που επιβάλλεται να εφαρμοσθούν άμεσα και χωρίς άλλη καθυστέρηση.
.