Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

η μπάλα στην κερκίδα...


Σήμερα, λοιπόν, το Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ είδαμε τον Πρύτανη.

Σα να μην έγινε τίποτε όλο το προηγούμενο διάστημα...

Του θέσαμε "καυτά" ζητήματα της επικαιρότητας, όπως τί θα γίνει στα play-offs και τέτοια. Πετάξαμε την μπάλα στην κερκίδα, με άλλα λόγια.

Α ναι, του είπαμε και για τους "407"... Για την ταμπακέρα, ούτε λέξη. Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα, μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα.

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

να πούμε την αλήθεια...

.
Η Πρυτανεία εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωση για τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει σχετικά με το θέμα των εργολαβιών, προφανώς για να «ξορκίσει το κακό» μιας νέας κατάληψης, που φημολογείται έντονα αυτές τις μέρες ότι μπορεί να επαναληφθεί. Σύμφωνα με την ανακοίνωση αυτή, η Πρυτανεία ενεργεί ώστε:

1. Να υποβληθούν στο αρμόδιο Υπουργείο πρόταση νομοθετικής ρύθμισης και αιτιολογική της έκθεση, με σκοπό την ένταξη στο Α.Π.Θ., με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, του προσωπικού που απασχολείται σήμερα στο Α.Π.Θ. μέσω εργολαβιών. Το κείμενο της πιο πάνω πρότασης καθώς και της αιτιολογικής της έκθεσης έχουν ήδη διατυπωθεί από την Επιτροπή και εγκριθεί από το Πρυτανικό Συμβούλιο.

2. Με δεδομένη και γνωστή την ύπαρξη σχετικών νομικών προβλημάτων, το Α.Π.Θ. να προβεί σε ενέργειες με προοπτική την, μέσω ΑΣΕΠ, πρόσληψη προσωπικού, με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, προς κάλυψη των αναγκών του Α.Π.Θ. που σήμερα εξυπηρετούνται από εργολαβίες.

3. Να υποδειχθεί στους ενδιαφερόμενους η άμεση υποβολή αίτησης θεραπείας ενώπιον του ΑΣΕΠ, μέσω του Κοινού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Προσωπικού του Α.Π.Θ., με αίτημα την επανεξέταση των υποθέσεων τους.

Παρόμοια ανακοίνωση είχε εκδοθεί από την Πρυτανεία και στις 6 Απριλίου ενόσω το κτήριο Διοίκησης τελούσε ακόμη υπό κατάληψη.

Πρέπει να πούμε την αλήθεια και στους εργαζόμενους στους εργολήπτες και στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ.

Το άρθρο 103 του Συντάγματος προβλέπει σχετικά:

3. Οργανικές θέσεις ... τεχνικού ή βοηθητικού προσωπικού μπορούν να πληρούνται με προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση ιδιωτικού δικαίου. Νόμος ορίζει τους όρους για την πρόσληψη, καθώς και τις ειδικότερες εγγυήσεις τις οποίες έχει το προσωπικό που προσλαμβάνεται.

7. Η πρόσληψη υπαλλήλων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, ..., γίνεται είτε με διαγωνισμό είτε με επιλογή σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια και υπάγεται στον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής, όπως νόμος ορίζει.

8. Νόμος ορίζει τους όρους, και τη χρονική διάρκεια των σχέσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, για την κάλυψη είτε οργανικών θέσεων και πέραν των προβλεπομένων στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 είτε πρόσκαιρων είτε απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών κατά το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2. Νόμος ορίζει επίσης τα καθήκοντα που μπορεί να ασκεί το προσωπικό του προηγούμενου εδαφίου. Απαγορεύεται η από το νόμο μονιμοποίηση προσωπικού που υπάγεται στο πρώτο εδάφιο ή η μετατροπή των συμβάσεών του σε αορίστου χρόνου. Οι απαγορεύσεις της παραγράφου αυτής ισχύουν και ως προς τους απασχολουμένους με σύμβαση έργου.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι – είτε νέες οργανικές θέσεις αποσπάσει το ΑΠΘ για φύλαξη, καθαριότητα, κηπευτικές και τεχνικές εργασίες, τις οποίες και θα μπορούσε να καλύψει με σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου του ιδιωτικού δικαίου, είτε επιχειρήσει να καλύψει τις ανάγκες αυτές ως απρόβλεπτες και επείγουσες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή και έργου –, οι τωρινοί εργαζόμενοι στις εργολαβίες, στο σύνολό τους, δεν μπορεί να ικανοποιηθούν στο αίτημά τους για «μονιμοποίηση» με τη σύναψη απ’ ευθείας εργασιακής σχέσης με το Πανεπιστήμιο, οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις που αφήνει ανοικτές το ίδιο το Σύνταγμα καταφέρει να ενεργοποιήσει το ΑΠΘ.

Ας πούμε, λοιπόν, την αλήθεια: και οι εργαζόμενοι είναι όμηροι μιας κατάστασης που διαιωνίζεται λόγω θεσμικού πλαισίου μέσω των εργολαβιών, χωρίς απαραίτητα – στο σύνολό τους τουλάχιστον – να τους αδικεί κατάφωρα, στο μέτρο που οι περισσότεροι από αυτούς δεν συμμετείχαν σε κανένα διαγωνισμό για να προσληφθούν και διατηρούν τη δουλειά τους χρόνια τώρα, αλλά και το Πανεπιστήμιο είναι όμηρος της άσκησης μιας «κοινωνικής πολιτικής» μέσω της επιβολής τους στους εργολάβους, που ροκανίζει μέχρι και το 50% του προϋπολογισμού του, σε βάρος της άσκησης εκπαιδευτικής πολιτικής, ενώ ούτε καθαριότητα διασφαλίζει, ούτε πραγματική φύλαξη έχει.

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, δείχνοντας όλοι κατανόηση αλλήλοις. Κι εμείς δημιουργήσαμε στους εργαζομένους στις εργολαβίες προσδοκίες με το να τους επιβάλλουμε στον επόμενο εργολάβο. Προσδοκίες μονιμότητας που δεν μπορούμε τώρα, λόγω θεσμικού πλαισίου, να ικανοποιήσουμε. Κι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, όμως, βολεύτηκαν με τον τρόπο αυτό μέχρι τώρα, χωρίς νάχουν συμμετάσχει σε κανένα διαγωνισμό και περνώντας από τον έναν εργολάβο στον επόμενο.

Για τους παραπάνω λόγους, οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι ΠΟΛΛΕΣ και ΜΕΡΙΚΕΣ, πλην όμως ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ. Τολμούμε μια σφαιρική πρόταση προς την κατεύθυνση αυτή:

Α) Για τους εργαζόμενους στις γραμματείες που αμείβονται από τις εργολαβίες φύλαξης και καθαριότητας:

1) Καταγραφή του προσωπικού (περί τα 150 άτομα) που απασχολείται σήμερα στις Γραμματείες μας και αμείβεται από τις εργολαβίες φύλαξης και καθαριότητας χωρίς να παρέχει έργο φύλαξης ή καθαριότητας.

2) Σύσταση νέων οργανικών θέσεων γραμματειακής υποστήριξης και μοριοδότηση του ανωτέρω προσωπικού με νόμο ώστε να μπορεί να συμμετάσχει σε διαγωνισμό ΑΣΕΠ για την κάλυψη των θέσεων αυτών. Για το σκοπό αυτό, σύσταση Επιτροπής για την κατάταξη του προσωπικού αυτού (των 150 δηλαδή σήμερα υπηρετούντων στις γραμματείες μας) ως προς την αρχαιότητά τους, τα προσόντα τους, την χρησιμότητά τους και την αποδοτικότητά τους στις θέσεις στις οποίες υπηρετούν.

3) Συμπερίληψη στο προσωπικό αυτό (των 150) και των βιβλιοθηκονόμων της Βιβλιοθήκης.

Β) Για τους λοιπούς εργαζόμενους στις εργολαβίες:

1) Καταγραφή των εργαζομένων στις εργολαβίες που έχουν από 12 χρόνια συνεχούς απασχόλησης και άνω ή που έχουν υπερβεί το 50ό έτος της ηλικίας τους ανεξαρτήτως χρόνων απασχόλησης στις εργολαβίες.

2) Το ως άνω καταγεγραμμένο προσωπικό, να εξακολουθήσει να «επιβάλλεται» στους εργολάβους. Μόνον αυτό, όμως. Κατά τα λοιπά, όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στις εργολαβίες να αφεθούν ελεύθεροι να διαπραγματευτούν με τον νέο εργολάβο την επαναπρόσληψή τους.

Μέχρι να δρομολογηθούν οι λύσεις αυτές, θα πρέπει αναγκαστικά να ζούμε με το υφιστάμενο καθεστώς των εργολαβιών.

Εκτιμούμε πως – εκτός του ότι είναι ανέφικτη η απόδοση μέχρι και 850 νέων οργανικών θέσεων στο ΑΠΘ, που ούτως ή άλλως, μέσω ΑΣΕΠ, θα πληρωθούν σε δυο-τρία χρόνια και σήμερα να παραχωρούνταν οι θέσεις αυτές – η κατάργηση των εργολαβιών όχι μόνο είναι αδύνατη, αλλά δεν είναι και διαχειριστικά βιώσιμη για τις τέσσερις κατηγορίες αναγκών του ΑΠΘ (καθαριότητα, φύλαξη, κηπευτικές και τεχνικές εργασίες). Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε να διογκωθεί ο «δημόσιος» τομέας του ΑΠΘ, με την σύσταση υπηρεσιών που, γραφειοκρατικά και διαχειριστικά, αντί να καλύπτουν τις πραγματικές του ανάγκες, θα αποσκοπούν μόνο στο πώς θα εξασφαλίσουν μονιμότητα σε εκατοντάδες υπαλλήλων και τίποτε άλλο. Πέραν αυτού, θα στερηθεί το ΑΠΘ τα οφέλη από τον ανταγωνισμό και κυρίως την τεχνολογική εξέλιξη που θα μπορεί να κομίζει η αγορά, ιδίως στην καθαριότητα (αποτελεσματικότητα, συμβατότητα των τεχνικών με το περιβάλλον) και στην φύλαξη (σύγχρονες τεχνικές φύλαξης και κατάλληλο προσωπικό).

Με την παραπάνω πρόταση, θα απαλλαγούν οι εργολάβοι από «εικονικό» προσωπικό που θα πρέπει να συνεχίσουν να αμείβουν, ενώ δεν θα το απασχολούν οι ίδιοι στις εργολαβίες τους (γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό), θα καταστούν διαφανείς οι εργολαβικές συμβάσεις, ο ανταγωνισμός κατά την επιλογή του καλύτερου εργολάβου θα είναι γνήσιος, οι προσφορές από τεχνικής και οικονομικής άποψης θα είναι συμφερότερες για το ΑΠΘ, ο έλεγχος των εργολάβων θα είναι καλύτερος από το ΑΠΘ που δεν θάχει «σκελετούς στην ντουλάπα του» ώστε να μπορεί βάσιμα να τους πει και μια κουβέντα αν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, οι υπηρεσίες που θα απολαμβάνει το ΑΠΘ στους τομείς που θα ανατίθενται στους εργολάβους θα είναι ποιοτικά καλύτερες, και κυρίως θα πάψει να ροκανίζεται ο προϋπολογισμός του, που τώρα απορροφάται μέχρι και στο 50% για λόγους «κοινωνικής πολιτικής», και χωρίς μάλιστα κανένας να μένει ικανοποιημένος...
.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

να μην ξεχνιέμαστε...











.
Την ξεχάσαμε την 21η Απριλίου φέτος, σύντροφοι;


Στην επόμενη επανάσταση, θα σας εξορίσουμε
στα Πανεπιστήμια, να δείτε τη γλύκα.

Κι εμείς οι πατριώτες, θα πάμε να ζήσουμε
στο μόνο ελεύθερο έδαφος που θα μας έχετε ακόμη
αφήσει: στη Μύκονο.
,

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

ο ΕΣΔΕΠ στα όρια της αχρησίας

.
Για μια ακόμη φορά, το Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ απέτυχε να κοιτάξει στα μάτια την πραγματικότητα και να πάρει (οποιαδήποτε) κοινή θέση απέναντι και στη νέα απειλή για νέα επίθεση στο δίκτυο του ΑΠΘ και στη διαρκή απειλή της επανάκαμψης των καταληψιών στην Πρυτανεία μετά το Πάσχα. Καθόσον μας αφορά, καταθέσαμε στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ της Παρασκευής 10 Απριλίου το ακόλουθο ψήφισμα, που δεν πέρασε, καθώς ψηφίστηκε μόνον από τους αντιπροσώπους της Πανεπιστημιακής Συμπαράταξης:
.
1. Καταδίκη των καταλήψεων για οποιοδήποτε θέμα κι αν γίνονται.
2. Ναι στο διάλογο για οποιοδήποτε θέμα και με οποιονδήποτε, όχι όμως υπό την απειλή κατάληψης.
3. Αν γίνει νέα κατάληψη της Πρυτανείας με θέμα τις εργολαβίες, να εκκενωθεί αμέσως ο χώρος από τους φύλακες, δεδομένου ότι ήδη έχουν εξαντληθεί όλα τα ήπια μέσα για τη λύση της πρόσφατης κατάληψης με το ίδιο θέμα και η Πρυτανεία έχει λάβει όλες τις δεσμεύσεις που μπορούσε να λάβει για το θέμα αυτό.
4. Αν ασκηθεί βία στους φύλακες, να κληθούν να παρέμβουν η Εισαγγελία και η αστυνομική δύναμη.
.
Επειδή δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην έγινε τίποτα και να εθελοτυφλούμε αναμένοντας με σταυρωμένα χέρια τον επόμενο εξευτελισμό, ήδη κινούμαστε για να καλέσουμε την Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ να εκφραστεί (και ν' αναλάβει και τις ευθύνες της) με άλλα μέσα που επιτρέπει η Δημοκρατία μας. Και σ' αυτό, ελπίζουμε να έχουμε μαζί μας όλες τις ανανεωτικές δυνάμεις του Πανεπιστημίου μας.
.

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

άρση της κατάληψης με κόστος, αλλά και διδάγματα

.
Η επί 22 μέρες κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ έληξε με μεγάλο θεσμικό κόστος για το Πανεπιστήμιο, αλλά και πολλά διδάγματα. Η κρίση αυτή ανέδειξε ότι:

α) Η Πανεπιστημιακή μας Κοινότητα είναι ευάλωτη, ανυπεράσπιστη και ανοχύρωτη. Γίναμε έρμαια της αυθαιρεσίας λίγων ακραίων στοιχείων, απέναντι στα οποία (όταν δεν τους χαϊδεύουμε τ' αυτιά) αδυνατούμε ν' αντιδράσουμε, έτοιμοι ανά πάσα στιγμή ν' ανεχθούμε την αμέσως επόμενη ταπείνωση.

β) Ο διάλογος έχει όρια με στοιχεία που έχουν αποθρασυνθεί, ζητούν ό,τι μπορεί να ζητηθεί χωρίς στην πραγματικότητα να θέλουν να κάνουν διάλογο με κανέναν. Ζητούν δεσμεύσεις χωρίς να τηρούν οι ίδιοι καμία. Συμπεριφέρονται σαν όλα να τους επιτρέπονται και δεν επιβάλλουν καμιά συμπεριφορά στους εαυτούς τους.

γ) Οι καταληψίες αποδείχτηκαν επικίνδυνοι ακόμη και γι’ αυτούς που τους στηρίζουν, αναδεικνύοντας την επικινδυνότητα της πολιτικής στήριξης της κατάληψης και γι’ αυτούς ακόμη που την παρέχουν. Αν πιστεύουμε στη δημοκρατία, δεν μπορούμε να καλύπτουμε πολιτικά και ακόμη λιγότερο να ενθαρρύνουμε τις καταλήψεις για οποιοδήποτε λόγο κι αν γίνονται.

Φεύγοντας οι καταληψίες απείλησαν να επανέλθουν αν διαπιστώσουν ότι δεν ικανοποιούνται τα αιτήματά τους. Για την αντιμετώπιση μιας νέας κατάληψης χρειαζόμαστε άμεσα:

1) Ν' αποφασίσουμε σαν Πανεπιστημιακή Κοινότητα τί θέλουμε:

α) Θέλουμε τις καταλήψεις; Καταδικάζουμε τις καταλήψεις; Να το πούμε. Απλά πράγματα.

β) Θέλουμε τον διάλογο; Την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων; Τον θέλουμε και τον επιδιώκουμε με οποιονδήποτε και για ο,τιδήποτε, και είμαστε έτοιμοι και να πεισθούμε και ν' αναλάβουμε δράση μετά από αυτόν. Αλλά όχι υπό το καθεστώς ομηρείας των καταληψιών.

2) Σχέδιο διαχείρισης κρίσης. Ποιά μέσα έχουμε για ν' αντιμετωπίσουμε μια νέα κατάληψη; Έχουμε μέσα:

α) Τη διαπαιδαγώγηση, το διάλογο, την πειθώ. Να τα εξαντλήσουμε αυτά από πριν. Και να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο στους πιθανούς καταληψίες φοιτητές μας να διανοηθούν ότι κάποιος αναμεταξύ μας θα τους στηρίξει. Κι όποιος τους στηρίξει να τον απομονώσουμε.

β) Την κύρωση. Την απειλή του πειθαρχικού και την παραπομπή στο πειθαρχικό. Και η κύρωση αποτελεί μέρος της παιδαγωγικής διαδικασίας.

γ) Την τόλμη μας: να μην φύγουμε από τον χώρο μας όταν γίνει κατάληψη. Να μείνουμε εκεί και να καλέσουμε σε πανστρατειά όλους τους συναδέλφους στους χώρους μας και τους φοιτητές. Να αγνοήσουμε τους καταληψίες, να τους απομονώσουμε. Αν βάλουν λουκέτο, να το σπάσουμε και να μπούμε μέσα. Να μην το βάλλουμε στα πόδια. Να μην αποδεχτούμε αυτού του είδους την βία.

δ) Κι αν ασκήσουν πραγματική βία εναντίον μας ή κατά των φυλάκων μας; Θέλουμε άρση του ασύλου; Να το πούμε. Και να το αποφασίσουμε ΑΠΟ ΠΡΙΝ. Όχι εν θερμώ, γιατί τότε κανείς ποτέ δεν θα τολμήσει ν' αποφασίσει τίποτα.

Κοντά σ’ αυτά, επείγει να λύσουμε μεσοπρόθεσμα το πρόβλημα της ΦΥΛΑΞΗΣ του Πανεπιστημίου μας με πραγματικούς φύλακες κι όχι θυρωρούς, τους οποίους και θα πρέπει να εξοπλίσουμε με όλα τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και, συμπληρωματικά, να τους προστατεύσουμε με απόφαση γενικής ισχύος για άμεση άρση του ασύλου αμέσως μόλις υποστούν επίθεση κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

"καλώς τα παιδιά !"

.
Καλωσορίζουμε την Συσπείρωση στην καταδίκη (μόλις προχθές) της κατάληψης της Πρυτανείας του ΑΠΘ, έστω και με τη μορφή της συνέχισής της. Ελπίζουμε μόνο να μην ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε εμείς οι άλλοι και μην αποφάσισε την τελευταία στιγμή - λίγο πριν την συνέχιση της κατάληψης ενδεχομένως, που μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες για το Πανεπιστήμιο - να πηδήξει από το τραίνο... Κι ελπίζουμε ότι και στο μέλλον θα μπορέσουμε να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα, ότι δηλαδή η "κατάληψη" δεν είναι αποδεκτός τρόπος διαμαρτυρίας κανενός σε μια δημοκρατία, ιδίως όταν οι "καταληψίες" επικαλούνται αυτή την ίδια τη δημοκρατία για να νομιμοποιήσουν τη δράση τους, με το πρόσχημα ότι αυτό αποφάσισαν οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών τους συλλόγων. Βλέπετε, λοιπόν, συνάδελφοι της Συσπείρωσης, ότι σε όλους μας τελικά χρειάζεται η δημοκρατία; Ακόμη και στους καταληψίες. Σεις, όμως, την ξέρετε καλά τη δημοκρατία, υποτίθεται. Άρα, λοιπόν, σαν Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι που είστε, μήπως θα πρέπει να σκεφτείτε αν θάταν καλύτερο να την διδάξετε πρώτα σ' αυτούς που σπεύδετε να στηρίξετε σ' αυτή την ακραία "μορφή πάλης", αντί να φροντίζετε να μην τους κακοκαρδίσετε ;
.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

παιδιά, αυτό είναι τόνειρό σας;

.
Τί ζητούν τα παιδιά που κατέλαβαν την Πρυτανεία του ΑΠΘ; να κηρύξει το ΑΠΘ έκπτωτους τους εργολάβους και στη συνέχεια να επαναπροσλάβει σε μόνιμες θέσεις όσους εργάζονται στις εργολαβίες. Στο μέτρο που η ικανοποίηση του δεύτερου σκέλους του αιτήματός τους είναι ανέφικτη ως έχουν σήμερα τα πράγματα, η άμεση καταγγελία των συμβάσεων εργολαβίας θα σημάνει αυτόματα ότι 800 άτομα θα βρεθούν στο δρόμο. Ρώτησαν τους ενδιαφερόμενους εργαζόμενους αν τους συμφέρει κάτι τέτοιο; Ή παλεύουν γι' αυτούς χωρίς αυτούς; Τί θέλουν, την καταστροφή τους; Στην περίπτωση αυτή, να το δεχτούμε ότι τα παιδιά επαναστατούν, ευρισκόμενα επί του παρόντος σ' ένα προεπαναστατικό στάδιο, όπου κατ' αρχήν προκαλούν διάφορες καταστροφές με σκοπό την γενίκευσή τους ώστε να καταρρεύσει το σύστημα. Ωραία, αλλά για να γίνει τί; ΤΙ;

Όλοι οι επαναστάτες ήσαν πνευματικά πιο προηγμένοι από τις άρχουσες τάξεις που κατεδάφιζαν: οι πατριώτες αμερικανοί απέναντι στους αντιδραστικούς αποικιοκράτες, οι αστοί το 1789 στη Γαλλία απέναντι στους αγράμματους αριστοκράτες, οι μπολσεβίκοι το 1917 στη Ρωσία απέναντι στους παρωχημένους τσαρικούς, η επαναστατημένη νεολαία του Μάη του 68 κατά της αυταρχικότητας απέναντι στην αντιδραστική αστική τάξη, κ.ο.κ. Ακόμη κι οι Χριστιανοί ήταν πιο προχωρημένοι από τους παρηκμασμένους Ρωμαίους που βλέπανε ανθρώπους να τους τρώνε τα λιοντάρια και χαίρονταν...

Αυτό που περιμένουμε εμείς από τα παιδιά μας είναι να μας ξεπεράσουν πνευματικά, τεχνολογικά, ακόμη και φαντασιακά, να μας ζωγραφίσουν έναν άλλο κόσμο και ν' ανατρέψουν τον δικό μας, ώστε να παίξουμε με τους δικούς τους πλέον κανόνες στον δικό τους κόσμο. Ωραία, ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι κανόνες να το συζητήσουμε.

Να το δεχτώ ότι οι νέοι που συμμετέχουν στην κατάληψη, οραματίζονται έναν πιο δίκαιο κόσμο γι' αυτούς που αλτρουϊστικά αγωνίζονται οι ίδιοι, χωρίς να προσδοκούν τίποτα για τον εαυτό τους. Αυτό λέγεται είμαι νέος, έχω ιδεολογία και μάχομαι γι' αυτήν. Είμαι ονειροπόλος αν θέλετε, κι οι νέοι - αν όχι όλοι μας - έχουν δικαίωμα σ' αυτό. Δεν είναι περίεργο που εμβληματικές μορφές γι' αυτούς ήταν τον Δεκέμβρη ο Αλέξης και τώρα η Κωνσταντίνα...

Συζήτησα τούτες τις μέρες πολλές ώρες μαζί τους, μιας κι η Πρυτανεία του ΑΠΘ είναι δίπλα στη Σχολή μου, και δεν κατάφερα, αν και το αποζητούσα, να μάθω το όνειρο αυτού του αγώνα τους. Όνειρό σας ρε παιδιά είναι η ... μονιμοποίηση των καθαριστριών; Είναι για σας καριέρα η δουλειά της καθαρίστριας; Σε αυτό θέλετε να τις καταδικάσετε τις καθαρίστριες; Στο νάναι μια ζωή καθαρίστριες; Για μήπως η Κωνσταντίνα ήθελε νάναι μια ζωή καθαρίστρια; Ιστορικός είναι η γυναίκα. Δουλειά ανάγκης είναι η καθαριότητα. Να ξηγιέμαστε, δεν συναινώ ούτε κατά διάνοια στη μισθολογική τους εκμετάλλευση, έτσι, για να μην παρεξηγιέμαστε. Όμως, είναι άραγε καριέρα η καθαρίστρια; Αυτό είναι τόνειρό σας, να διασφαλίσετε μια καριέρα στις καθαρίστριες; Άντε, λοιπόν, να ανοίξουμε οργανικές θέσεις μονίμων υπαλλήλων ειδικότητας καθαριστών στο ΑΠΘ. Καθαρίστρια 7, καθαρίστρια 6, καθαρίστρια 5, ..., καθαρίστρια 1, προϊσταμένη. Ουάουου. Αυτή κι αν είναι καριέρα για μια νέα γυναίκα που μπαίνει στο επάγγελμα στα είκοσι και βγαίνει στη σύνταξη προϊσταμένη καθαριότητας...

Κι ύστερα: "έκπτωτοι εργολάβοι", "μονιμοποίηση εργαζομένων στο δημόσιο", "παραβίαση εργατικής νομοθεσίας", κ.ο.κ. Πολύ διαχειριστικά τα βλέπω, ρε παιδιά, όλ' αυτά. Αυτό φιλοδοξείτε να κάνετε; μια καλύτερη διαχείριση από εμάς; να μπείτε στα δικά μας παπούτσια; να μας δείξετε ότι μια άλλη διαχείριση είναι εφικτή; κατά το "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός" που είναι το προσφιλές σας σύνθημα; Δεν σκεφτήκατε ποτέ να φτιάξετε τα δικά σας παπούτσια και μετά να μας τα φορέσετε; Αυτό είναι επανάσταση.

Ζητήσατε τα κλειδιά της Πρυτανείας για να μας δείξετε πώς θα την διαχειριστούμε καλύτερα; Πολύ μίζερη η επανάστασή σας, παιδιά. Κι ακόμη πιο μίζεροι όσοι σπεύδουν να σας συνδράμουν, αναγνωρίζοντάς σας το δικαίωμα στην κατάληψη, αντί να σας διαπαιδαγωγήσουν στο πώς πραγματικά θα ανατρέψετε τον κόσμο.

Παναγιώτης Γκλαβίνης
.

ψήφισμα του Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ ΑΠΘ

.
Το Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ καταγγέλλει απερίφραστα την προβοκατόρικη επίθεση που δέχτηκε από βανδάλους το μεσημέρι της Τετάρτης 1/4/09 το Κέντρο Δικτύου του ΑΠΘ και ζητά τον εντοπισμό, τη δίωξη και την τιμωρία τους.

Ενέργειες σαν αυτή, εκτός του ότι στόχο είχαν τις ευαίσθητες υποδομές επικοινωνίας ενός ανυπεράσπιστου δημόσιου χώρου ελεύθερης μετάδοσης και παραγωγής γνώσης και δημοκρατικής συμβίωσης, πλήττουν βάναυσα το πανεπιστημιακό άσυλο, τις θεμελιώδεις ελευθερίες μας και τις ίδιες τις αξίες μας.

Αυτές τις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η Πανεπιστημιακή μας Κοινότητα, καλούμε τις συναδέλφισες και τους συναδέλφους να επιδείξουν νηφαλιότητα και ψυχραιμία, στο μέτρο που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε όλες τις παραμέτρους των γεγονότων που διαδραματίζονται γύρω μας.
.