.
Μετά την ανάκληση των αδειών λειτουργίας των κολλεγίων από την Υπουργό Παιδείας, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πλέον με σοβαρότητα και υπευθυνότητα το ζήτημα της παροχής υπηρεσιών ψευδοανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας από τα γνωστά κολλέγια.
.
Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να καταργηθεί το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 που προβλέπει τη δυνατότητα τοπικών κολλεγίων να λειτουργούν σαν ΑΕΙ μέσω διεθνούς franchising και, στη θέση του, να προβλεφθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, που να επιτρέπει στα αναγνωρισμένα από το ΔΟΑΤΑΠ αλλοδαπά ΑΕΙ, τα οποία επιθυμούν να παρέχουν υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, να εγκατασταθούν στη χώρα μας ως αυθεντικοί επενδυτές στον τομέα της παροχής υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ιδρύοντας στο πλαίσιο της υλοποίησης μιας ξένης άμεσης επένδυσης ένα γνήσιο παράρτημά τους εδώ, το οποίο θα λειτουργεί χωρίς τις εκπτώσεις του franchising, όπως ακριβώς και το μητρικό ίδρυμα στην αλλοδαπή, και τούτο όχι μόνο από την άποψη υποδομών και εξοπλισμού, αλλά και της στελέχωσής του, των όρων εκλογής και εξέλιξης του προσωπικού του, του τρόπου επιλογής των φοιτητών του, του προγράμματος σπουδών του και του τρόπου διδασκαλίας του, της ερευνητικής του δραστηριότητας και των εν γένει κανόνων λειτουργίας του.
.
Εκ παραλλήλου θα πρέπει εμείς να προχωρήσουμε σε βάθος και με γοργούς ρυθμούς στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας και στη βελτίωση του επιπέδου σπουδών που παρέχουμε, προκειμένου να διαφυλάξουμε εν τοις πράγμασι τη διεθνή αξία των πτυχίων μας. Στο πλαίσιο αυτό, η εισαγωγή του ECTS, η προώθηση της αξιολόγησης και η εναρμόνιση με τα ευρωπαϊκά και διεθνή standards ισοδυναμίας σπουδών και διπλωμάτων συνιστούν μέτρα που επιβάλλεται να εφαρμόσουμε χωρίς άλλη καθυστέρηση.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ναι, αλλά αυτό που προτείνετε, δεν είναι αντίθετο με το άρθρο 16 του Συντάγματος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί να είναι αντίθετο με το Σύνταγμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το άρθρο 16.5, το Κράτος εντέλλεται να εκπληρώσει με συγκεκριμένο τρόπο, ήτοι μέσω αυτοδιοίκητων ΝΠΔΔ (και όχι μέσω ΝΠΙΔ ή ΑΕ του Δημοσίου, για παράδειγμα), την αποστολή του για την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης για όλους τους Έλληνες, που κατοχυρώνεται στο άρθρο 16.2 σε συνδυασμό με το 16.4. Από κει και πέρα, η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες στη χώρα μας, η δε ανάπτυξη και προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Την ελευθερία αυτή, έχει υποχρέωση να την διασφαλίσει το Κράτος και όχι να την περιορίσει, παρά μόνον για να την ρυθμίσει προς το δημόσιο συμφέρον (άλλο αυτό). Υπό το φως αυτής της υποχρέωσης, δεν μπορεί το αποκλειστικά του άρθρου 16.5 να ερμηνευθεί ότι θεσμοθετεί κρατικό μονοπώλιο εις τρόπον ώστε να απαγορεύει την ελεύθερη παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα από μη κρατικούς φορείς. Η κρατική αποστολή στον τομέα αυτό ρυθμίζεται αυτοτελώς στο άρθρο 16.5 σε εκτέλεση της επιταγής του άρθρου 16.4 σε συνδυασμό προς το άρθρο 16.2.
Με άλλα λόγια, το Κράτος οφείλει να εκπαιδεύει όλους τους Έλληνες και σε ανώτατο επίπεδο και για το σκοπό αυτό να διατηρεί ΑΕΙ που θα πρέπει να ιδρύονται και να λειτουργούν ως αυτοδιοίκητα ΝΠΔΔ, προκειμένου με τον τρόπο αυτό να διασφαλίζεται η ελεύθερη καλλιέργεια της επιστήμης, της έρευνας και της διδασκαλίας που επιτάσσει η παράγραφος 1 μέσα σ' αυτά. Δεν μπορούν δηλαδή τα κρατικά πανεπιστήμια να αποτελούν απλές αποκεντρωμένες υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας στη χώρα μας. Ούτε και να λειτουργούν ως ΑΕ με μοναδικό μέτοχο το Ελληνικό Δημόσιο, διότι τότε θα έχουν ως σκοπό το κέρδος, κάτι που δεν θέλησε ο συντακτικός νομοθέτης, αφού τα ΝΠΔΔ δεν έχουν σκοπό το κέρδος. Αυτή είναι η επιταγή του άρθρου 16.5 σε συνδυασμό με την υποχρέωση του Κράτους που απορρέει από την πρώτη παραγράφο του ίδιου άρθρου.
(συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα λοιπά, η επιστήμη, η διδασκαλία και η έρευνα (στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΣ, διότι ποιός άλλος θα κάνει έρευνα και πού αλλού θα καλλιεργηθεί η επιστήμη, στο ... Δημοτικό;) είναι ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ.
Αν υπάρχει ένας όρος στο άρθρο 16 που χρήζει ερμηνείας υπό το φως της συμμετοχής της χώρας μας σε διεθνείς, περιφερειακούς (Ε.Ε.) και παγκόσμιους (ΠΟΕ), οργανισμούς σήμερα, αυτός είναι ο όρος ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ της πρώτης παραγράφου του άρθρου 16 και όχι ο όρος ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ της πέμπτης παραγράφου του ίδιου άρθρου.
Ο όρος ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ αφορά το Κράτος ως actor, δηλαδή ως πάροχο υπηρεσιών ανώτατης εκπαίδευσης που πρέπει να είναι το ίδιο, ενώ ο όρος ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ αφορά το Κράτος ως regulator, που οφείλει να ρυθμίζει τα της παροχής υπηρεσιών ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας, οι οποίες θα πρέπει να παρέχονται ΕΛΕΥΘΕΡΑ, υπό τους περιορισμούς του νόμου ώστε να διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον, πλην όμως ΕΛΕΥΘΕΡΑ.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό, το Κράτος μπορεί μεν να απαγορεύσει σε αλλοδαπούς την παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών 3βάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας μέσω διεθνών franchising για λόγους δημοσίου συμφέροντος, αρκεί να επιτρέπει ελεύθερα στους ίδιους να παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες μέσω γνήσιας εγκατάστασής τους στη χώρα μας με τη μορφή παραρτημάτων τους ως ξένες άμεσες επενδύσεις και όχι ως απλές εμπορικές συναλλαγές παροχής διασυνοριακών υπηρεσιών τύπου franchising.
Περίεργη ερμηνεία, αν και όχι αβάσιμη, συνταγματολόγος όμως δεν είμαι. Το Σύνταγμα δεν λέει ρητά ότι ιδιώτες αποκλείεται να ιδρύουν ανώτατες σχολές;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο 16.8 λέει πράγματι τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝόμος ορίζει προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ' αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους. Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται.
Όταν ένα Πανεπιστήμιο έχει συσταθεί, αδειοδοτηθεί και λειτουργεί κανονικά στο εξωτερικό και, συγχρόνως, είναι αναγνωρισμένο από το ΔΟΑΤΑΠ, δηλαδή οι τίτλοι σπουδών που χορηγεί κρίνονται ισοδύναμοι προς τους δικούς μας, γιατί να μην μπορεί να ανοίξει ένα ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ του και στη χώρα μας; Για Παράρτημα μιλάμε και όχι για σύσταση νέου πανεπιστημίου (ανώτατης σχολής) από ιδιώτη. Πολλές φορές μάλιστα (στην πλειονότητά τους) πρόκειται για δημόσια πανεπιστήμια του εξωτερικού που παρέχουν τις υπηρεσίες τους μέσω franchising στην Ελλάδα. Σ' αυτά τα Πανεπιστήμια, που έχουν ήδη συσταθεί και λειτουργούν ως τέτοια στη χώρα τους και αναγνωρίζονται ως ομοταγή με τα ελληνικά από το ΔΟΑΤΑΠ, θα πρέπει να δοθεί η ευκαιρία να εγκαταστήσουν ένα ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ τους στην Ελλάδα, αντί να παρέχουν αμιφιβόλου ισοδυναμίας πανεπιστημιακές υπηρεσίες μέσω του franchising.