.
Ζητάμε την ανάκληση των αδειών λειτουργίας που χορηγήθηκαν προεκλογικά σε Κολλέγια που συμπράττουν με αλλοδαπά ΑΕΙ, διότι οι σπουδές που παρέχουν δεν έχουν (εκ του νόμου) τα εχέγγυα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, στο μέτρο που στήθηκαν με σκοπό και προδιαγραφές να παρέχουν μεταλυκειακή εκπαίδευση και κατάρτιση και όχι ανώτατη παιδεία.
Σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, έχουμε χρέος απέναντι στα παιδιά που κοπίασαν και κατάφεραν με την αξία τους να εισαχθούν σε μια ανώτατη σχολή στη χώρα μας, να αντιταχθούμε στη διαδικασία χορήγησης αδειών στα εν λόγω Κολλέγια, διότι παραπλανούν τους Έλληνες γονιούς ότι δήθεν – χάρη στην ακριβοπληρωμένη ταμπέλα ενός ξένου Πανεπιστημίου – θα μπορούν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στην Ελλάδα ό,τι θα σπούδαζαν και στο αλλοδαπό μητρικό ίδρυμα στο εξωτερικό, αποκαθιστώντας την αποτυχία τους να εισαχθούν σε μια ελληνική ανώτατη σχολή.
Το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 για τα κολλέγια ανοίγει στην πραγματικότητα ένα παράθυρο στο Σύνταγμά μας και μια μεγάλη πληγή στην κοινωνία μας, επιτρέποντας την εισαγωγή επ’ αμοιβή στην πατρίδα μας αποικιακών τίτλων σπουδών bons pour l’Orient. Για μας, είναι αδιανόητο ακόμη και να σκεφτούμε να επιτρέψουμε σε μη έχοντες τα προσόντα νέους και νέες της χώρας μας, που απέτυχαν να εισαχθούν σε μια ανώτατη σχολή όπως οι καλύτεροι συνάδελφοί τους, να αποκτήσουν τίτλο σπουδών με ίδια με τους τελευταίους επαγγελματικά δικαιώματα, σπουδάζοντας σ’ ένα Κολλέγιο που δεν συστάθηκε καν για να λειτουργήσει σαν Πανεπιστήμιο. Πρόκειται για βάναυση στρέβλωση των διατάξεων του Συντάγματος, των νόμων, ακόμη και της κοινοτικής νομοθεσίας.
Το ζήτημα αυτό, εκτός από σοβαρότατο πλήγμα στην αξιοκρατία, είναι κι ένα πολύπλευρο κοινωνικο-πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει:
α) με την έλλειψη αξιόπιστης μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης των παιδιών που δεν επιτυγχάνουν σε μια ανώτατη σχολή στη χώρα μας·
β) με την διαδεδομένη τάση στη σύγχρονη κοινωνία, όπως εκδηλώνεται με την επιδίωξη της μέσης ελληνικής οικογένειας να διασφαλίσει με οποιοδήποτε κόστος ένα «χαρτί» για το παιδί της, που θα του ανοίξει το δρόμο για να διεκδικήσει μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο·
γ) με τις πολυσυλλεκτικές πολιτικές μιας παρωχημένης εξουσίας που – για να καθίσταται αρεστή σε όσο το δυνατόν πιο ευρύτερα κοινωνικά στρώματα – επεδίωκε να ικανοποιεί τους πάντες με ρυθμίσεις σαν αυτές του νόμου για τα Κολλέγια, που θυσιάζουν την αξιοκρατία στο βωμό της πρόσκαιρης «τακτοποίησης», η οποία ωστόσο διασφαλίζει μια επίπλαστη κοινωνική ηρεμία όλων των «τακτοποιημένων».
Σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι με τέτοιες πολιτικές. Την ίδια, όμως, στιγμή, θα πρέπει να φροντίσουμε να αποκαταστήσουμε και την τρωθείσα αξιοπιστία των δικών μας Πανεπιστημίων από πράξεις και παραλείψεις που μας αποδίδονται. Γι’ αυτό, εμείς πιστεύουμε πως θα πρέπει:
α) να καταργηθεί το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 για τα κολλέγια και να προβλεφθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που να επιτρέπει στα αναγνωρισμένα από το ΔΟΑΤΑΠ αλλοδαπά ΑΕΙ που επιθυμούν να παρέχουν υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, να εγκατασταθούν στη χώρα μας ως αυθεντικοί επενδυτές στον τομέα της παροχής υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ιδρύοντας στο πλαίσιο της υλοποίησης μιας ξένης άμεσης επένδυσης ένα γνήσιο παράρτημά τους εδώ, που θα λειτουργεί όμως χωρίς τις εκπτώσεις του franchising, αλλά όπως ακριβώς και το μητρικό ίδρυμα στην αλλοδαπή, και τούτο όχι μόνο από την άποψη των κτηριακών υποδομών και του εξοπλισμού, αλλά και της στελέχωσης, των όρων εκλογής και εξέλιξης του προσωπικού του, του τρόπου επιλογής των φοιτητών του, του προγράμματος σπουδών του, της ερευνητικής του ενασχόλησης και των εν γένει κανόνων λειτουργίας του.
β) να προχωρήσουμε σε βάθος και με γοργούς ρυθμούς τον εκσυγχρονισμό της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας και τη βελτίωση του επιπέδου σπουδών μας, για να διαφυλάξουμε εν τοις πράγμασι τη διεθνή αξία των πτυχίων μας. Στο πλαίσιο αυτό, η εισαγωγή του ECTS και η προώθηση της αξιολόγησης συνιστούν μέτρα που επιβάλλεται να εφαρμοσθούν άμεσα και χωρίς άλλη καθυστέρηση.
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Οι άδειες λειτουργίας που χορηγήθηκαν προεκλογικά σύμφωνα με το νόμο 3696/2008 σε Κολλέγια που συμπράττουν με κάποιο αλλοδαπό ΑΕΙ για να παράσχουν ψευδεπίγραφες στην πραγματικότητα πανεπιστημιακές σπουδές σε Έλληνες σπουδαστές στη χώρα μας με την μέθοδο του franchising, θα πρέπει να ανακληθούν ως παρανόμως εκδοθείσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λειτουργία ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα στο πλαίσιο συμβάσεων δικαιόχρησης που συνάπτονται με Κολλέγια μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης, τα οποία εκ της αποστολής τους δεν έχουν (και δεν απαιτείται να έχουν) τις προδιαγραφές ενός ΑΕΙ, θέτει μείζον ζήτημα συνταγματικότητας του άρθρου 10 του νόμου 3696/2008 υπό το φως της πρόσφατης νομολογίας του ΔΕΚ, που αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα σε τίτλους σπουδών που παρέχονται από ΑΕΙ μιας χώρας μέλους σε μιαν άλλη με την μέθοδο της δικαιόχρησης, στο μέτρο που – από το γράμμα και το σκοπό του νομοθέτη – το Κολλέγιο δεν είναι ΑΕΙ και δεν έχει, ούτε απαιτείται να έχει, τις προδιαγραφές ενός ΑΕΙ. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να επιτρέπεται, από την συνδυασμένη εφαρμογή του άρθρου 10 του νόμου 3696/2008 και των αρχών και των κανόνων της κοινοτικής νομοθεσίας, όπως ερμηνεύθηκαν και εφαρμόσθηκαν στην πρόσφατη σχετική νομολογία του ΔΕΚ, σε ένα Κολλέγιο, που από τον σκοπό της ίδρυσής του και την εκ του νόμου αποστολή του δεν είναι ΑΕΙ, και συνεπώς δεν έχει, αλλ’ ούτε και χρειάζεται να έχει, τις εγγυήσεις λειτουργίας ενός ΑΕΙ (ανάλογες δηλαδή προδιαγραφές), να χορηγεί παρ’ όλ’ αυτά τίτλο σπουδών ισοδύναμο ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα με τον αντίστοιχο τίτλο που χορηγούν είτε τα αλλοδαπά ΑΕΙ στη χώρα τους, είτε τα ελληνικά ΑΕΙ στην Ελλάδα;
Σε κάθε περίπτωση, εάν ολόκληρο το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 δεν πάσχει από αντισυνταγματικότητα, είναι προδήλως αντισυνταγματική η διάταξη του άρθρου 10 παρ. 2 (δ) του ίδιου νόμου, σύμφωνα με την οποία αρκεί, για να λάβει άδεια λειτουργίας ένα Κολλέγιο συμπράττον με κάποιο ίδρυμα του εξωτερικού, «οι υπηρεσίες εκπαίδευσης και κατάρτισης που παρέχονται από το Κολλέγιο που συμπράττει να έχουν πιστοποιηθεί επισήμως από το ίδρυμα της αλλοδαπής». Με την διάταξη αυτή, στην πραγματικότητα το Ελληνικό Κράτος μεταχειρίζεται δυσμενώς τα Ελληνικά ΑΕΙ σε σχέση με τα αλλοδαπά ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα των τίτλων σπουδών τους που υποχρεούται να αναγνωρίσει, στο μέτρο που ενώ πιστοποιεί το ίδιο τα Ελληνικά ΑΕΙ, εναποθέτει την πιστοποίηση κολλεγίων (που μάλιστα δεν απαιτεί καν εξ υπαρχής να έχουν τις προδιαγραφές ενός ΑΕΙ) σ’ αυτό το ίδιο το αλλοδαπό ΑΕΙ (στον ίδιο δηλαδή τον ελεγχόμενο/κρινόμενο!), ενώ θα έπρεπε να διατηρήσει την πιστοποίηση το ίδιο, όπως το κάνει για τα ελληνικά ΑΕΙ, και τούτο ανεξαρτήτως αν δεν επιτρέπεται η λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ στην Ελλάδα από το Σύνταγμα. Η σύγκριση εν προκειμένω αφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από τους τίτλους σπουδών των ελληνικών ΑΕΙ και των «ομοταγών» ελληνικών κολλεγίων που συμπράττουν με κάποιο αλλοδαπό ΑΕΙ.
Ελπίζω η Συμπαράταξη να τοποθετηθεί με έντονο τρόπο για το γεγονός της 9ης/11 και της "απαγόρευσης εισόδου" σε ομιλητές στο ΑΠΘ
ΑπάντησηΔιαγραφή