Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

ποιός φοβάται τις ... μειοψηφίες;

Ορισμένοι συνάδελφοι επιμένουν να υποτιμούν τη σημασία δυο κρίσιμων σταθμών στην πορεία για τη δημιουργία ενός πλαισίου εθνικής συνεννόησης στη χώρα. Και είναι οι ίδιοι κάθε φορά. Είναι αυτοί που αδιαφόρησαν το καλοκαίρι, όταν ο νόμος για την ανώτατη εκπαίδευση ψηφίστηκε από μια ευρύτατη πλειοψηφία στη Βουλή. Και είναι οι ίδιοι που περιφρόνησαν τη μεγάλη πλειοψηφία που στήριξε το σχηματισμό της νέας Κυβέρνησης πρόσφατα.


Προάγγελος της συναίνεσης που επετεύχθη στο ψηλότερο επίπεδο της πολιτικής ζωής υπήρξε, πράγματι, η ευρύτατη στήριξη της μεταρρύθμισης στην ανώτατη εκπαίδευση από τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που παραμέρισαν τις διαφωνίες τους για να απομακρύνουν τη χώρα από το χείλος του γκρεμού.


Η μάχη για τη διάσωση της χώρας και η μάχη για τη μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης είναι ίδιες μάχες, με τους ίδιους ιδεολογικούς αντιπάλους απέναντι. Κι αυτές δεν είναι μάχες μεταξύ αριστεράς ή δεξιάς, του κέντρου ή των άκρων, αλλά μεταξύ των δυνάμεων που επιθυμούν τη διατήρηση της χώρας στην οικογένεια των αναπτυγμένων κρατών, που μας εγγυάται ασφάλεια, ευημερία και προοπτική στο σύγχρονο κόσμο, και των δυνάμεων που επιδιώκουν τη μετατροπή της σε μια αναδυόμενη οικονομία εκτός Ευρωζώνης, που θα μας γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω.


Το Πανεπιστήμιό μας, όπως και το κράτος μας, δεν μπορούν να απομακρυνθούν αζημίως από το ευρωπαϊκό κέντρο, στο οποίο ανήκομε. Η πορεία και του ενός και του άλλου θα είναι ευρωπαϊκή, γιατί αυτό θέλουν οι κρίσιμες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις του τόπου, ώστε να κερδίσομε και τη μια μάχη, και την άλλη.


Αυτό πιστεύομε πως θέλει και η Πανεπιστημιακή μας Κοινότητα, σε πείσμα της «συντριπτικής της πλειοψηφίας», την οποία ορισμένοι ισχυρίζονται πως διατηρούν το αποκλειστικό προνόμιο να εκπροσωπούν. Για να διαπιστώσομε πόσο δίκιο έχουν, ας επιτρέψουν και στην ταπεινότητά μας, την υποτιθέμενη μειοψηφία, να εκφραστούμε ελεύθερα και ανεμπόδιστα στις εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου..

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

ποιοί φοβούνται τις εκλογές;



Όσοι με περισσή βεβαιότητα επικαλούνται (και μάλιστα ως νομιμοποιητικό στοιχείο της δράσης τους) την "συντριπτική πλειοψηφία" της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, των Τμημάτων, των Σχολών, των Συγκλήτων και των Πρυτάνεων, ότι δήθεν είναι απέναντι στη μεταρρύθμιση, δεν θάπρεπε να διστάζουν να την δοκιμάσουν στην πράξη. Ισχύει η θεωρία τους; Γιατί τους φοβίζουν οι εκλογές; Να μη μιλήσει η πανεπιστημιακή κοινότητα αν θέλει ή δεν (τους) θέλει και ποιους θέλει; Να μην την ακούσουμε τι θέλει να πει; Ποιος άλλος είναι αρμοδιότερος να μιλήσει για λογαριασμό της αν όχι η ίδια; Γιατί, λοιπόν, φοβούνται τις εκλογές;


.

στο δρόμο προς τις κάλπες


Με ανάμικτα συναισθήματα απογοήτευσης και αισιοδοξίας παρακολουθούμε την πορεία του Πανεπιστημίου μας προς την εκλογή του στρατηγικής σημασίας νέου διοικητικού του οργάνου: του Συμβουλίου.


Η απογοήτευσή μας έχει να κάνει με τα πολλαπλά εμπόδια που επιχειρούν να ορθώσουν οι δυνάμεις που μόνιμα αντιδρούν και σ’ αυτή τη μεταρρύθμιση. Οι δυνάμεις αυτές ήσαν πάντοτε απέναντι σε οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια επιχειρήθηκε τα τελευταία χρόνια στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Δεν αντιλαμβάνονται ότι, όποιο και να είναι το θεσμικό πλαίσιο, εμείς οφείλουμε όλοι να εργαστούμε για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο.


Η αισιοδοξία μας, από την άλλη, πηγάζει από την ετοιμότητα που φαίνεται να δείχνει η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων μας να συμμετάσχει ομόθυμα και ολόθυμα στην εκλογική διαδικασία που επίκειται, προκειμένου να πετύχει η μεταρρύθμιση. Η πλειοψηφία αυτή αντιλαμβάνεται τα αρνητικά σημεία της μεταρρύθμισης, σαν πεδία που πρέπει να βελτιώσουμε και όχι σαν πεδία τυφλών μαχών. Με τούτη την παρέμβασή μας, θέλουμε να στηρίξουμε αυτή την ομόψυχη συμμετοχή και να παρακινήσουμε όσους μέχρι σήμερα διστάζουν, να συνταχθούν μαζί της.


Η σημασία της επικείμενης εκλογής μεγιστοποιείται από το ότι το Συμβούλιο που θα εκλεγεί, θα είναι εκείνο που θα εκπονήσει τον Οργανισμό που επιτέλους θα αποκτήσει το Α.Π.Θ. Με εργαλείο το νέο καταστατικό του χάρτη, το Πανεπιστήμιο μας θα πορευτεί στα δύσκολα χρόνια που έρχονται, ώστε να παραγάγει υλικό και πνευματικό πλούτο και να τον αναδιανείμει, με δικαιοσύνη και με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την αειφορία και τη διαφορετικότητα, στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, σε όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, στην κοινωνία ολόκληρη.



Το ίδιο συλλογικό όργανο, υπό την επίνευση των οκτώ άμεσα εκλεγμένων μελών του, όπως και των εξωτερικών μελών που θα υποδείξουν, θα είναι αυτό που, κατ’ επιταγή του νέου νόμου, θα αφοσιωθεί στην τήρηση της χρηστής διοίκησης και θα επεξεργαστεί τη βαθμιαία υποκατάσταση όλων των μέχρι σήμερα δοκιμασμένων διοικητικών πρακτικών που αποστρέφονται τα ορθολογικά προτάγματα και απαιτήσεις, με πρακτικές που θα έχουν αξιοκρατικό και εκλογικευτικό προσανατολισμό.


Προσβλέπουμε στη συμμετοχή όλων των συναδέλφων στην εκλογική διαδικασία και στην ανάδειξη, μέσα από αυτή, του ήθους, της συνέπειας και της ορθοφροσύνης σε αξιώματα που θα καθοδηγούν τη σκέψη και την πράξη των νέων Συμβούλων.