Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

σε αναζήτηση θρυαλλίδας;

.

Πριν δυο χρόνια, κάποιοι αποφάσισαν να «αναδείξουν» το πρόβλημα των εργαζομένων στις εργολαβίες, καταλαμβάνοντας την Πρυτανεία και παίρνοντας όμηρο το ΑΠΘ. (Ειρήσθω εν παρόδω πως στο ΔΣ του ΕΣΔΕΠ είχαμε αρχίσει να εξετάζουμε το θέμα των εργολαβιών πριν την κατάληψη της Πρυτανείας. Είναι από αυτές τις λεπτομέρειες, που πρέπει κανείς να θυμάται για να γράψει σωστά την Ιστορία…)

.

Τώρα, οι ίδιοι αποφάσισαν να «αναδείξουν» ένα άλλο πρόβλημα, αυτό των μεταναστών, παίρνοντας όμηρο αυτή τη φορά τη Νομική της Αθήνας. (Και τούτο, τη στιγμή που για πρώτη φορά το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας αντιμετωπίζεται τόσο σοβαρά σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο εξ αιτίας της γιγάντωσής του. Σε σημείο μάλιστα που να οδηγήσει και σε αλλαγή στην ηγεσία του πιο ταλαιπωρημένου Δήμου της χώρας. Η Αθήνα έπρεπε να το υποστεί και αυτό…)

.

Και στις δυο περιπτώσεις, οι κύριοι αυτοί χρησιμοποιούν δύο πράγματα: το Πανεπιστήμιο, από τη μια μεριά, και ομάδες αδικημένων συνανθρώπων μας, από την άλλη. Μόνο που, σ’ αυτή τη συγκυρία, παίζουν εν ου παικτοίς… Ούτε το Πανεπιστήμιο, που αντιμετωπίζει μια αμφίβολης αποτελεσματικότητας μεταρρυθμιστική επέμβαση, αντέχει –σαν ο πλέον ανυπεράσπιστος και ανοχύρωτος θεσμός– μια τέτοια περιπέτεια, ούτε η χώρα μας –στην πιο κρίσιμη περίοδο για το μέλλον της– έχει την πολυτέλεια να προσφέρει επιχειρήματα σε όσους εκτός συνόρων απεργάζονται συνολικές λύσεις που την αφορούν.

.

Εκτός κι αν οι εν λόγω κύριοι αναζητούν την θρυαλλίδα που θ’ ανάψει τη φωτιά στην Κοινωνία, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα δικαιωθούν και θ’ αποκτήσουν ιστορικό ρόλο. Θα πρέπει να ξέρουν, όμως, πως το μόνο που θα πετύχουν σε μια τέτοια περίπτωση, θα είναι να «αναδείξουν» τα πιο συντηρητικά ανακλαστικά των Ελλήνων πολιτών, αν δεν τα «ανέδειξαν» κιόλας…

.

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

νέα νίκη στην ΠΟΣΔΕΠ, νέα Διοικούσα, νέες προσδοκίες










.

Το 10ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ ολοκληρώθηκε με την εκλογή της νέας Διοικούσας Επιτροπής, στην οποία η πλειοψηφία των ανανεωτικών δυνάμεων διευρύνθηκε. Καθόσον αφορά την Συμπαράταξη, η Νιόβη Παυλίδου εξελέγη στη νέα Διοικούσα, η οποία συνεδρίασε χθες και εξέλεξε και την Εκτελεστική Γραμματεία, στην οποία Πρόεδρος παραμένει ο Νίκος Σταυρακάκης και Γραμματέας η Ευγενία Μπουρνόβα.

.

Με πρότασή μας, το Συνέδριο αποφάσισε τα εξής:

.

"Η ΠΟΣΔΕΠ, αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα για μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης -ιδίως υπό τις παρούσες συνθήκες που βιώνει ο τόπος- έχει ισότιμο, πλην διακριτό ρόλο, λόγο και ευθύνες και γι' αυτό θα προσέλθει σε έναν ειλικρινή, εφ' όλης της ύλης και εξ υπαρχής διάλογο με το Υπουργείο, προβάλλοντας τις δικές της θέσεις, απόψεις και προτάσεις."

.

Η νέα Διοικούσα έλαβε, συνεπώς, σαφέστατη εντολή να συζητήσει με το Υπουργείο. Τώρα προσδοκούμε σε έναν εποικοδομητικό και ειλικρινή διάλογο μαζί του, που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο και θα αποτρέψει μονομερείς ενέργειες σε μια περίοδο που χρειάζεται συναίνεση και συνεργασία, αντί για σύγκρουση και επιβολή.

.

Η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να χαθεί, διότι δεν θα μας δοθούν άλλες στο άμεσο μέλλον, καθώς τα πράγματα επιδεινώνονται και το Πανεπιστήμιο επείγει να εξοπλισθεί τάχιστα με όλα εκείνα τα εργαλεία που θα του επιτρέψουν να επιβιώσει στο κέντρο της εκπαίδευσης στη χώρα μας, εάν επιθυμεί να διατηρήσει τον πρωτεύοντα ρόλο που διαδραματίζει σήμερα.

.

Παραπολιτικά:

.

Στο Συνέδριο, η ΔΗΠΑΚ απείχε από τις εργασίες, συνεπής στη δική της γραμμή πλεύσης, ψήφισε όμως για την εκλογή της νέας Διοικούσας.

.

Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ διασπάστηκε και η εμβληματική μορφή του χώρου της, ο συνάδελφος Απέκης, κατέβηκε με το λεγόμενο ΔΙΚΤΥΟ. Οι δυο αυτές παρατάξεις, αφού προσπάθησαν -μάταια αυτή τη φορά- να μετατρέψουν και αυτό το Συνέδριο σε φοιτητικό αμφιθέατρο, αποχώρησαν με το πρόσχημα ότι δεν δεχόμασταν να ψηφίσουμε τον όρο που έθεταν να αποσύρει το Υπουργείο το κείμενο διαβούλευσης... Απέναντι σ’ αυτή την πρόταση, εμείς της Συμπαράταξης κατεβάσαμε την παραπάνω πρότασή μας για τους διακριτούς ρόλους στο διάλογο της Πολιτείας, της ΠΟΣΔΕΠ και της Συνόδου των Πρυτάνεων, πρόταση που υπερψηφίστηκε στο Συνέδριο. Όποιος πάει καλόπιστα σε ειλικρινή διάλογο για την μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης, την οποία όλοι αναγνωρίζουμε, δεν ζητά από τον συνομιλητή του, αν ενδιαφέρεται πραγματικά για διάλογο, να … αποσύρει τις θέσεις του. Προσπαθεί να τον πείσει για την ορθότητα των δικών του θέσεων. Από κει και πέρα, την συμπεριφορά όλων μας στον διάλογο, θα την κρίνει ο Ελληνικός Λαός.

.

Ξεκαρδιστικά:

.

Δεν αφορούσε εμάς ο χαρακτηρισμός με τον οποίο … στόλισε την Συμπαράταξη συνάδελφος μέσα στο Συνέδριο, λέγοντας πως αποδειχθήκαμε το αυγό του φιδιού. Αφορούσε όλους τους συνέδρους που συμμετείχαν σε ένα υψηλού κινδύνου, ως φαίνεται, event. Εμείς τους καθησυχάζαμε ότι έξω από την ωραία αίθουσα της Φιλοσοφικής της Αθήνας όπου συνεδριάζαμε, παραμόνευε ένας στρουμπουλός και μαχμουρλής άσπρος γάτος, έτοιμος να πιάσει το φίδι μόλις θα έβγαινε από το αυγό του…











Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

οι προκλήσεις του 10ου συνεδρίου της ΠΟΣΔΕΠ

.

Ο πανεπιστημιακός συνδικαλισμός βρίσκεται σήμερα σε κρίσιμη καμπή. Μετά τον ευτελισμό που υπέστη στα μάτια της κοινωνίας την τετραετία των χαμένων ευκαιριών 2005-2008, εξ αιτίας της επικυριαρχίας δυνάμεων που σκέφτονταν και δρούσαν όπως 30 χρόνια πριν, αφήνοντας χώρο σε αλλοπρόσαλλες κυβερνητικές επιλογές, που αντί για μεταρρύθμιση προκάλεσαν ένα γραφειοκρατικό ανακάτεμα στα ΑΕΙ, αναπτερώθηκε το 2009 με την ανάδειξη ανανεωτικών δυνάμεων στην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ. Οι δυνάμεις αυτές ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα στους κατά τόπους συλλόγους, οργανώθηκαν υποτυπωδώς σε υφιστάμενα ή νέα σχήματα και είχαν έναν κοινό στόχο: την απαλλαγή από τον παρωχημένο μεταπολιτευτικό πανεπιστημιακό συνδικαλισμό.

Σήμερα αντιλαμβανόμαστε πως, πριν κατέβουν στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2009 για να ανατρέψουν την παλιά διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ, οι ανανεωτικές δυνάμεις κάνανε ένα (αναπόφευκτο) λάθος πίσω στις έδρες τους. Ενώ μέχρι τις αρχές του 2009 εκφράζονταν εκτός των επίσημων σχημάτων των κατά τόπους συλλόγων τους, π.χ. στο πλαίσιο των χιλίων, στη μεγάλη τους πλειοψηφία επέλεξαν την τελευταία στιγμή να αναστήσουν τους υφιστάμενους συλλόγους, όπου οι δυνάμεις της πανεπιστημιακής συντήρησης διατήρησαν την έντονη παρουσία τους, αν όχι και τον έλεγχο πολλές φορές. Στην Αθήνα, τις πρώτες δυο μέρες του 9ου Συνεδρίου, οι ανανεωτικές δυνάμεις είχαν την ευκαιρία να προχωρήσουν στην ίδρυση μιας νέας ΠΟΣΔΕΠ, αφήνοντας την παλιά στην αντίδραση των παρατάξεων της Συσπείρωσης και της ΔΗΠΑΚ, που στο μεταξύ τα είχαν σπάσει. Δεν το επιχείρησαν μέχρι τέλους, διότι παρασύρθηκαν από το γεγονός ότι η διαφαινόμενη πλειοψηφία θα τους επέτρεπε τελικά να πάρουν τη διοίκηση της παλιάς ΠΟΣΔΕΠ, όπως και έγινε. Έτσι, η αυθόρμητη συνέγερση των συναδέλφων, κατ’ αρχήν τοπικά και στη συνέχεια κεντρικά, μπήκε στο κανάλι υφισταμένων σχημάτων και διαδικασιών, χωρίς όμως να έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ροή του. Υποχρεώθηκε με τον τρόπο αυτό να χρησιμοποιήσει το format του παρωχημένου πανεπιστημιακού συνδικαλισμού και έχασε το momentum να δημιουργήσει κάτι πραγματικά νέο, για να καναλιζάρει τις ανανεωτικές δυνάμεις προς εντελώς νέα κατεύθυνση και να τις πολλαπλασιάσει.

Σήμερα ξέρουμε πως η ανανέωση του πανεπιστημιακού συνδικαλισμού επιχειρήθηκε μεν από νέες δυνάμεις, που συνεγέρθηκαν αυθόρμητα στους κατά τόπους συλλόγους, ανατρέποντας και την παλιά διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ, επιχειρήθηκε όμως σ’ ένα παρωχημένο συνδικαλιστικό πλαίσιο, που δεν ανατράπηκε, ούτε άλλαξε. Έπρεπε να το ξέρουμε πως δεν μπορείς να βάλεις νέες ιδέες σ’ ένα παλιό κουτί. Στην πραγματικότητα, επιχειρήσαμε να αναστήσουμε ένα πτώμα, αναλωθήκαμε σε μάχες χαρακωμάτων με τους εκφραστές του παρελθόντος και χάσαμε το momentum της ανανέωσης που θα μας οδηγούσε στο μέλλον.

Πώς είναι δυνατόν, συνάδελφοι, να κερδίσουμε τη μάχη της ανανέωσης όταν υποχρεωνόμαστε να δίνουμε καθημερινά τη μάχη του αυτονόητου με τις δυνάμεις του παρελθόντος για να καταδικάσουμε τις καταλήψεις, να διασφαλίσουμε την ανεμπόδιστη λειτουργία των ακαδημαϊκών οργάνων, να προασπίσουμε το άσυλο, να σταματήσουμε την φυσική καταστροφή των υποδομών μας και την κατάρρευση της ποιότητας ζωής στους πανεπιστημιακούς χώρους, τη στιγμή που όλα αυτά σε οποιοδήποτε άλλο χώρο είναι λυμένα;

Σαν να μην έφταναν αυτά, τη διετία που πέρασε δυο κρίσιμοι εξωγενείς παράγοντες μας έδωσαν ένα καίριο πλήγμα:

· Κατ’ αρχήν, ήρθαμε αντιμέτωποι με μιαν άνευ προηγουμένου δημοσιονομική κρίση, απέναντι στην οποία ακόμη και συνδικαλιστικές οργανώσεις με πολύ μεγαλύτερη απήχηση στην κοινωνία (η δική μας είχε ήδη απαξιωθεί δραματικά πριν την κρίση) αδυνατούσαν να αντιδράσουν στοιχειωδώς. Η καλύτερη ΠΟΣΔΕΠ των τελευταίων ετών προσέκρουσε στη χειρότερη δυνατή συγκυρία από τη μεταπολίτευση και μετά…

· Κατά δεύτερο λόγο, αγνοηθήκαμε επιδεικτικά από τη νέα κυβέρνηση, που κατέθεσε μια επιθετική μεταρρυθμιστική πρόταση χωρίς να νοιάζεται όχι μόνο για το αν υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες να την υλοποιήσουν μέσα στα πανεπιστήμια (και που αν δεν τις έβρισκε σ’ εμάς, απορούμε πού θα τις αναζητούσε), αλλά και αν η πρότασή της πήγαζε από τις προσδοκίες του πιο δυναμικού κομματιού της πανεπιστημιακής κοινότητας, που πιστεύουμε ότι εκφράζουμε και εκπροσωπούμε.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες συγκαλείται αυτή την εβδομάδα το 10ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ.

Η σύγκληση του Συνεδρίου την χρονική ακριβώς στιγμή που υποτίθεται πως ολοκληρώνεται ο διάλογος του Υπουργείου Παιδείας με τους κοινωνικούς εταίρους, αποτελεί για την πανεπιστημιακή κοινότητα χρυσή ευκαιρία να δώσει αυτή διέξοδο από τη βάση της στο προκύψαν αδιέξοδο κορυφής μεταξύ Υπουργείου και Συνόδου των Πρυτάνεων. Η ευκαιρία αυτή είναι σημαντική και, πάντως, δεν θα υπάρξει άλλη στο άμεσο μέλλον. Έχει να κάνει με την εκλογή της νέας Διοικούσας Επιτροπής της ΠΟΣΔΕΠ, ενός κρίσιμου εταίρου στο διάλογο με το Υπουργείο. Η ΠΟΣΔΕΠ σίγουρα δεν έχει τη δύναμη μιας ΑΔΕΔΥ, έχει όμως jus standi απέναντι στο Υπουργείο και διακριτό ρόλο σε σχέση με τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, τον άλλο κρίσιμο κοινωνικό εταίρο. Σε μας εναπόκειται αν θα στείλουμε ικανούς και ειλικρινείς διαπραγματευτές απέναντι στο Υπουργείο ή θα του δώσουμε ένα ακόμη άλλοθι για να δικαιολογήσει τη στάση του απέναντί μας στα μάτια της κοινωνίας, όπως συνέβη με την προηγούμενη μεταρρυθμιστική απόπειρα.

Καθόσον μας αφορά, εμείς φιλοδοξούμε να εκλέξουμε ένα τουλάχιστον μέλος μας στη νέα Διοικούσα Επιτροπή της Ομοσπονδίας μας, ώστε να εκφράσουμε και σε κεντρικό επίπεδο τις απόψεις που καταστήσαμε πλειοψηφικές στον δικό μας σύλλογο.

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

συνδικαλιστικός παγετώνας στον ΕΣΔΕΠ απθ

.

Συγκρότηση Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ

.

Για να ξεχωρίσουμε τα πράγματα από την αρχή: Οι Υπουργοί εκλέγονται για να κυβερνήσουν τη χώρα και οι Πρυτάνεις για να διοικήσουν το Πανεπιστήμιο. Εμείς δεν εκλεχτήκαμε για να κάνουμε ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Έχουμε διακριτό ρόλο, και γι’ αυτό ξεχωριστό λόγο, αλλά και διαφορετικές ευθύνες, τις οποίες εννοούμε να αναλάβουμε στο ακέραιο. Αναφορά μας σ’ αυτό είναι το Πανεπιστήμιό μας και οι απόψεις, οι θέσεις και οι ευαισθησίες όσων μας ψήφισαν.

.

Πριν τις εκλογές, είχαμε απευθύνει ένα προσκλητήριο ευθύνης. Στο πλαίσιο της μείζονος κρίσης που απειλεί να πλήξει το Πανεπιστήμιό μας το επόμενο διάστημα, από την οποία κατά τη γνώμη μας μπορεί και να μην επιβιώσει όπως είναι σήμερα, για μας προέχει αυτή τη στιγμή η ΘΩΡΑΚΙΣΗ του. Θεσμική και υλική. Το επίπεδο σπουδών θα καταρρεύσει εάν χαθεί το επόμενο εξάμηνο, όπως και το Πανεπιστήμιο εάν οι υποδομές του προσβληθούν με τον τρόπο που ζήσαμε τον Δεκέμβρη του 2008 ή τον Απρίλη του 2009, αφού δεν θα μπορούμε να τις αποκαταστήσουμε αυτή τη φορά ελλείψει πόρων.

.

Γι’ αυτό για μας, η κατάληψη πανεπιστημιακών χώρων είναι καταδικαστέα από όποιον κι αν γίνεται. Όπως και η παρεμπόδιση της δημοκρατικής λειτουργίας των οργάνων από όποιον κι αν επιβάλλεται. Η βία γενικά μέσα στα Πανεπιστήμια, από όποιον κι αν ασκείται. Και ΕΠΙΠΛΕΟΝ δεν είμαστε διατεθειμένοι να αναγνωρίσουμε ΟΥΤΕ ΑΛΛΟΘΙ, ΟΥΤΕ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ σε όσους χρησιμοποιούν βίαια μέσα για να αντιδράσουν απέναντι σε ο,τιδήποτε μέσα στους απροστάτευτους και ανοχύρωτους πανεπιστημιακούς χώρους.

.

Στη δημοκρατία που ζούμε, εάν διαφωνούμε με την προωθούμενη μεταρρύθμιση, υπάρχουν συνδικαλιστικά μέσα αντίδρασης σε επίπεδο ΕΣΔΕΠ και ΠΟΣΔΕΠ, που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου με το Υπουργείο. Υπάρχουν επικοινωνιακά μέσα αντίδρασης, ώστε να κινητοποιήσουμε την κοινή γνώμη και να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία (που –μεταξύ μας– δεν είναι βέβαιον ότι είναι στο πλευρό μας, και όχι μόνο γιατί μας δυσφημούν). Υπάρχουν κοινοβουλευτικά μέσα αντίδρασης, ιδίως μέσω συναδέλφων μας βουλευτών, που δεν είναι και λίγοι. Τέλος, υπάρχουν και δικαστήρια που μπορούν να ελέγξουν την συνταγματικότητα του νόμου εάν κατά την κρίση των ενδιαφερομένων μερών θέσει θέμα αντισυνταγματικότητας.

.

Η βία, όμως, για μας, ή η ενθάρρυνση της βίας ή η ανοχή της, με όποιο τρόπο και αν ασκείται και όσο «συνηθισμένος» και αν είναι αυτός, δεν είναι ούτε αποδεκτός ούτε συγγνωστός τρόπος αντίδρασης. Για τη θωράκιση, λοιπόν, του ΑΠΘ, διεκδικούμε ενεργή και αποτελεσματική προάσπιση των συνταγματικών δικαιωμάτων και διαφύλαξη των θεμελιωδών ελευθεριών όλου του προσωπικού του, των φοιτητών και των χρηστών του.

.

Οι πρόσφατες εκλογές στον ΕΣΔΕΠ ανέδειξαν ως πλειοψηφικές τις δυνάμεις εκείνες που συγκλίνουν στις παραπάνω θεμελιώδεις δημοκρατικές και δικαιοκρατικές αρχές και που αγωνίστηκαν γι’ αυτές όλη την προηγούμενη διετία στο ΑΠΘ, συχνά και εκτός ΕΣΔΕΠ. Δυστυχώς, για έξι (6) μόλις ψήφους, στερηθήκαμε την τρίτη έδρα στο ΔΣ, που τώρα κυριαρχείται από τις δυνάμεις εκείνες που είχαμε απέναντί μας όλο το προηγούμενο διάστημα και που όταν δεν εξυμνούσαν τις καταλήψεις σαν μέσο αντίδρασης, τις ενθάρρυναν, τις ανέχονταν ή τις δικαιολογούσαν.

.

Πριν λίγες ώρες, ο συνάδελφος Τσιλιγκιρίδης έστειλε ένα μήνυμα της ΔΗΠΑΚ στο Διάλογο, με το οποίο μας καλεί «σε κοινό αγώνα με το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών» (ΜΑΣ = ενιαία σπουδαστική παράταξη του ΚΚΕ, στα πρότυπα του ΠΑΜΕ). Για να ξέρετε, αυτούς έστειλαν τις προάλλες και κατέλαβαν την Πρυτανεία, για να εμποδίσουν (για μια ακόμη φορά) τη Σύγκλητο να συνεδριάσει και να πάρει απόφαση για τις θέσεις που θα κατέβαζε το ΑΠΘ στο διάλογο με το Υπουργείο. Πριν δυο χρόνια, οι συνάδελφοι της ΔΗΠΑΚ είχαν καταγγείλει τη Συσπείρωση ότι αυτή μεθόδευσε με τα δικά της παιδιά την κατάληψη τότε της Πρυτανείας με πρόσχημα τις εργολαβίες, διότι επέκειντο φοιτητικές εκλογές και θέλανε με τον τρόπο αυτό να συσπειρώσουνε τον φοιτητόκοσμο γύρω από τη δική τους φοιτητική παράταξη…

.

Στο νέο Δ.Σ., από τους συναδέλφους της ΔΗΠΑΚ δεν περιμένουμε απολύτως τίποτε. Όχι μόνο γιατί φαίνεται πως έχουν επενδύσει στην κατάρρευση του Πανεπιστημίου όπως και τα πολιτικά αφεντικά τους στην πτώχευση της χώρας, αλλά γιατί κάνουν και ό,τι περνάει από το χέρι τους για να το πετύχουν. Στέλνουν τα τάγματα εφόδου των «επιτροπών αγώνα» του ΜΑΣ να καταλάβουν την Πρυτανεία…

.

Από τη Συσπείρωση, όμως, προσδοκούσαμε πως θα λάβαινε το μήνυμα των εκλογών, που –για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια– της στέρησαν τη νομιμοποίηση της κυρίαρχης δύναμης μέσα στο ΑΠΘ. Μαρξιστές υποτίθεται, δεν αντιλήφθηκαν πως η γέννηση του ρεύματός μας δυο χρόνια πριν, ήταν μια υγιής αντίδραση απέναντι στους ίδιους και στην παρωχημένη πλέον ιδεολογία που επέβαλαν μεταπολιτευτικά στα Πανεπιστήμια, η οποία με τον καιρό έγινε αδιέξοδη ιδεοληψία και οδήγησε το συνδικαλισμό μας εδώ που φτάσαμε.

.

Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι του πρακτικού της ψηφοφορίας της 14ης Δεκεμβρίου, η οποία ανέδειξε τις απόψεις που μόλις παραθέσαμε ως πλειοψηφικές, τέσσερα (4) διαδοχικά μηνύματα στο Διάλογος, προερχόμενα από τρεις (3) συναδέλφους της Συσπείρωσης, που μάλιστα ήσαν και υποψήφιοι με το ψηφοδέλτιό της, ΕΞΥΜΝΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ! Τα παραθέτουμε για κάθε ενδεχόμενο:

.

Χριστίνα Αδάμου, ξημερώματα Τρίτης 14 προς Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου, ώρα 12:26 πμ, λίγες ώρες δηλαδή μετά την καταμέτρηση των ψήφων: «ανεξαρτήτως της τοποθέτησης καθενός ή καθεμιάς μας για τις καταλήψεις, πιστεύω ότι αρθρώνουν ουσιαστικό πολιτικό λόγο που μας καλεί να ορθώσουμε συνειδήσεις»…

.

Γιώργος Διβάρης, Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 11:50 μμ: «Τι να κάνουμε βρε Γιώργο [Λιτσαρδάκη] οι απόψεις σου είναι μειοψηφικές στο Πανεπιστήμιο» [Γιώργο Διβάρη, εντάξει, μπορεί οι πολιτικές διαφορές να λύνονται δύσκολα, άλλα όχι και οι αριθμητικές!] Και συνεχίζει, κάνοντας χιούμορ: «Οι άθλιοι φοιτητές αντιδρούν με καταλήψεις στην κυβερνητική μεταρρύθμιση και ξέρεις κάτι άλλο οι περισσότεροι συνάδελφοί σου δεν πείθονται από αυτά που λες γιατί είναι κακομαθημένοι»... «Μην ανησυχείς όμως σε λίγο το Υπουργείο θα τα καταργήσει όλα αυτά … τους καταληψίες θα τους στείλει από εκεί που ήλθαν. Έτσι η δημοκρατία θα επικρατήσει επιτέλους στο Πανεπιστήμιο. Μια τέτοια δημοκρατία θα γνωρίσουμε που θα έχουμε να την δούμε από την εποχή της Χούντας!»

.

Παύλος Πανταζής, Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 1:42 πμ: Εξηγεί τι ωραίο αντι-μάθημα έκανε στις καταλήψεις και στο τέλος παροτρύνει: «θα συνεχίσω, μετά από τη σημερινή εμπειρία, να παροτρύνω τους φοιτητές μου να ενεργούν με τρόπους τέτοιους που δεν θα αφήνουν περιθώριο σε κανέναν να τους ψέγει».

.

Γιώργος Διβάρης, Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010, ώρα 11:31 πμ: «Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι οι καταλήψεις είναι ακραίες πράξεις αλλά τέλος πάντως μπορείς να μου πεις έναν τρόπο να αντιδράσει ο φοιτητής σε αυτές τις συνθήκες και σε αυτά που υφίσταται; Αντιδρούν λοιπόν και καλά κάνουν. Είναι υποκριτικό εμείς να μην μιλάμε για αυτά που αντιδρούν και να τους κουνάμε συνέχεια και υπεροπτικά το δάκτυλο για το τι είναι νόμιμο».

.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι από τους συναδέλφους της Συσπείρωσης και της ΔΗΠΑΚ, που διατηρούν ως φαίνεται το όπλο παρά πόδα, πλην όμως κατέχουν την πλειοψηφία των εδρών στο νέο ΔΣ, μας χωρίζει χάος απύθμενο στα ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ και ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.

.

Για να καταστήσουμε διάφανη την ΕΥΘΥΝΗ τους απέναντί σας, ώστε να μην θαμπώνεται από τη δική μας παρουσία στη Γραμματεία, αλλά να χρεώνονται στο ακέραιο, μόνοι αυτοί και εξ ολοκλήρου, τις πράξεις, τις παραλείψεις και τις ανοχές τους, εμείς δεν τους διευκολύναμε σήμερα να μπούμε στο Προεδρείο, αν και πολύ θα θέλανε, οι μεν για να αποφύγουν την ταύτιση με το alter ego τους, οι δε για να μας καταδικάσουν, όπως δεν δίστασαν να ομολογήσουν πως αισθάνονταν ντροπή που υπογράφαμε τόσο καιρό τα ψηφίσματα και τις ανακοινώσεις του ΕΣΔΕΠ. [Στην πραγματικότητα, εδώ που τα λέμε φτηνά τη γλυτώσαμε, διότι σε άλλους καιρούς μπορεί και να μας εξόριζαν στη Σιβηρία…]

.

Καταστήσαμε, ωστόσο, σαφές ότι, εάν –οι συνάδελφοι της Συσπείρωσης– αλλάζανε πολιτική στα ανωτέρω ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ στο μέλλον, συνάγοντας τα οφειλόμενα συμπεράσματα από τους λόγους καταποντισμού τους στις εκλογές, εμείς εδώ είμαστε να ξαναμπούμε στο Προεδρείο. Αποκλείεται, όμως, να δεχτούμε να τους παράσχουμε τώρα κάλυψη εικόνας έναντι ημετέρων και τρίτων, δεδομένων των διδαγμάτων μας από την προηγούμενη διετή θητεία μας στο ΔΣ και των παραπάνω μηνυμάτων που έστειλαν στο Διάλογο υποψήφια και εκλεγέντα στελέχη τους, αποκαλύπτοντας σε ανύποπτο χρόνο τις πραγματικές προθέσεις της παράταξής τους, και μάλιστα σε πείσμα του εκλογικού αποτελέσματος.

.