σε αναζήτηση θρυαλλίδας;

.

Πριν δυο χρόνια, κάποιοι αποφάσισαν να «αναδείξουν» το πρόβλημα των εργαζομένων στις εργολαβίες, καταλαμβάνοντας την Πρυτανεία και παίρνοντας όμηρο το ΑΠΘ. (Ειρήσθω εν παρόδω πως στο ΔΣ του ΕΣΔΕΠ είχαμε αρχίσει να εξετάζουμε το θέμα των εργολαβιών πριν την κατάληψη της Πρυτανείας. Είναι από αυτές τις λεπτομέρειες, που πρέπει κανείς να θυμάται για να γράψει σωστά την Ιστορία…)

.

Τώρα, οι ίδιοι αποφάσισαν να «αναδείξουν» ένα άλλο πρόβλημα, αυτό των μεταναστών, παίρνοντας όμηρο αυτή τη φορά τη Νομική της Αθήνας. (Και τούτο, τη στιγμή που για πρώτη φορά το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης στη χώρα μας αντιμετωπίζεται τόσο σοβαρά σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο εξ αιτίας της γιγάντωσής του. Σε σημείο μάλιστα που να οδηγήσει και σε αλλαγή στην ηγεσία του πιο ταλαιπωρημένου Δήμου της χώρας. Η Αθήνα έπρεπε να το υποστεί και αυτό…)

.

Και στις δυο περιπτώσεις, οι κύριοι αυτοί χρησιμοποιούν δύο πράγματα: το Πανεπιστήμιο, από τη μια μεριά, και ομάδες αδικημένων συνανθρώπων μας, από την άλλη. Μόνο που, σ’ αυτή τη συγκυρία, παίζουν εν ου παικτοίς… Ούτε το Πανεπιστήμιο, που αντιμετωπίζει μια αμφίβολης αποτελεσματικότητας μεταρρυθμιστική επέμβαση, αντέχει –σαν ο πλέον ανυπεράσπιστος και ανοχύρωτος θεσμός– μια τέτοια περιπέτεια, ούτε η χώρα μας –στην πιο κρίσιμη περίοδο για το μέλλον της– έχει την πολυτέλεια να προσφέρει επιχειρήματα σε όσους εκτός συνόρων απεργάζονται συνολικές λύσεις που την αφορούν.

.

Εκτός κι αν οι εν λόγω κύριοι αναζητούν την θρυαλλίδα που θ’ ανάψει τη φωτιά στην Κοινωνία, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα δικαιωθούν και θ’ αποκτήσουν ιστορικό ρόλο. Θα πρέπει να ξέρουν, όμως, πως το μόνο που θα πετύχουν σε μια τέτοια περίπτωση, θα είναι να «αναδείξουν» τα πιο συντηρητικά ανακλαστικά των Ελλήνων πολιτών, αν δεν τα «ανέδειξαν» κιόλας…

.