Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

αλλαγή στο σύστημα διανομής συγγραμμάτων ΤΩΡΑ!

.
Το πλιάτσικο του προϋπολογισμού που πάει στην Παιδεία θα πρέπει να σταματήσει ΕΔΩ & ΤΩΡΑ!

Αν το κόστος της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων με το νέο σύστημα πέρασε από τα 42 εκατ. Ευρώ πέρυσι στα 56 φέτος, όπως ισχυρίστηκε πρόσφατα στη Βουλή ο κ. Υφυπουργός (δείτε κατωτέρω το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας του), επιβαρύνοντας έτσι τον Έλληνα φορολογούμενο κατά 14 εκατ. παραπάνω, τότε θα πρέπει να καταργηθεί ΑΜΕΣΩΣ το νέο σύστημα, να απελευθερωθεί πλήρως η επιλογή των φοιτητών με την εισαγωγή προσωρινά της πιστωτικής βιβλιοκάρτας, διά της οποίας θα επιδοτηθούν οι φοιτητές του εαρινού εξαμήνου με το ποσό των 21 εκατ. Ευρώ pro rata κατανεμημένου για την προμήθεια όποιου συγγράμματος επιθυμούν από συμβεβλημένους εκδοτικούς οίκους, μέχρι να εισαχθεί το e-book μέσω του προγράμματος του ΕΔΕΤ.

Απόσπασμα από την ομιλία του κ. Πανάρετου, Υφυπουργού Παιδείας, στη Βουλή για τον προϋπολογισμό:

"Εκατόν δέκα εκατομμύρια στοίχισαν το 2009 γενικά τα συγγράμματα. Τα εκατόν δέκα εκατομμύρια είναι ένα πολύ μεγάλο ποσό και πολλαπλασιάζεται. Στα πανεπιστήμια από 42 που ήταν πήγε στα 56. Και τι έχουμε; Εδώ έχουμε μια πολλαπλή στρέβλωση. Έχουμε και στρέβλωση της αγοράς, που έχουμε φτιάξει μια κλειστή αγορά, δηλαδή υπάρχουν εκδότες οι οποίοι υφίστανται μόνο και μόνο για να δίνουν και να μοιράζουν τα πανεπιστημιακά συγγράμματα, αλλά έχουμε και άλλες στρεβλώσεις. Επειδή ακριβώς έχουμε αυτό το σύστημα, έχουμε ένα μοναδικό βιβλίο. Ένα στο σχολείο, ένα στο γυμνάσιο, ένα στο λύκειο, ένα στο πανεπιστήμιο. Θα μπορούσε κανείς με έναν υπολογισμό να δει ότι αν πηγαίναμε σε μια λογική του ηλεκτρονικού βιβλίου με 300 εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσαμε να προμηθεύσουμε όλες τους μαθητές σχολείου, γυμνασίου, λυκείου και τους φοιτητές πανεπιστημίου και ΤΕΙ με κάτι το οποίο θα τους ακολουθούσε σε όλη τους την πορεία και θα αντιμετώπιζε και το πρόβλημα του πολλαπλού βιβλίου, αφού ένα ηλεκτρονικό βιβλίο έχει τη δυνατότητα να αποθηκεύει μέχρι 3.000 βιβλία. Και εδώ δεν έχουμε μόνο την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος. Έχουμε την αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού προβλήματος. Θα γνωρίζετε ίσως ότι για να φτιαχτεί μια σελίδα Α4, χρειάζονται δέκα λίτρα νερό. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς τι σημαίνει μια διαφορετική προσέγγιση με το ηλεκτρονικό βιβλίο. Και αν μάλιστα μπούμε στη λογική του ηλεκτρονικού βιβλίου μπορεί επίσης κανείς να δει ότι με 20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο θα μπορούμε να διατηρούμε αυτό το σύστημα, δίνοντας νέα ηλεκτρονικά βιβλία στους μαθητές που θα μπαίνουν στο εκπαιδευτικό σύστημα."
.

ΕΤΟΣ ... 2010

Το 2010 σηματοδοτεί το τέλος - κιόλας - της πρώτης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα...

Ευχόμαστε η νέα χρονιά να φέρει σε όλους εμάς προσωπικά και συλλογικά, στη χώρα μας που περνάει δύσκολες στιγμές, αλλά και σ' όλο τον κόσμο καλύτερες μέρες, ειρηνικές και ελπιδοφόρες.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ Α.Π.Θ.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Η πρόταση της Συσπείρωσης για το άσυλο

.
Επτά (7) μήνες μετά την Πρόταση της Κοινής Πρωτοβουλίας, χαιρετίζουμε την κατάθεση - επιτέλους - και μιας άλλης πρότασης, διαφορετικής, πλην αυτή τη φορά συγκεκριμένης, που δημοσιοποίησε σήμερα η Συσπείρωση των Πανεπιστημιακών του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ, πρόταση την οποία επαναδημοσιεύουμε εδώ για να συζητηθεί. Αν και συνιστά σαφή πρόοδο σε σχέση με προηγούμενες θέσεις της παράταξης αυτής για το θέμα της προστασίας του ακαδημαϊκού ασύλου, στην πραγματικότητα η πρόταση αυτή είναι ανεδαφική, ανεφάρμοστη και ιδεολογικά φορτισμένη, όπως αποδεικνύουμε εδώ.

Τώρα που ξανάνοιξε η συζήτηση σε εθνικό πλέον επίπεδο για το τί πρέπει να κάνουμε σαν αυτοδιοικούμενη κοινότητα στο πλαίσιο του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου προστασίας του ακαδημαϊκού ασύλου, το οποίο δεν προτίθεται ν' αλλάξει η Κυβέρνηση, καλούμε τη δική μας Πανεπιστημιακή Κοινότητα ν' αποφασίσει τί θέλει, τί μπορεί να κάνει και πώς πρέπει ν' αντιμετωπίζει καταστάσεις ανάγκης στους χώρους του Πανεπιστημίου.

Δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι σε κλίμα κατατρομοκράτησης των υπευθύνων ακαδημαϊκών οργάνων όπως αυτό που βίωσε ο Πρύτανης πριν λίγες μέρες μπορεί να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση πάνω σ' ένα τόσο φλέγον ζήτημα, όμως κάποια στιγμή θα πρέπει επίσης ν' αποφασίσουμε, συνάδελφοι, αν εξακολουθούμε νάχουμε δημοκρατία στο Πανεπιστήμιο κι αν μπορούμε ακόμη να συζητάμε και ν' αποφασίζουμε για ο,τιδήποτε μας αφορά ή αν για ορισμένα θέματα δεν μπορούμε καν να μιλάμε, πόσο μάλλον ν' αποφασίζουμε, οπότε και θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω απ' το δάκτυλό μας και να ρίχνουμε τις ευθύνες μας σε τρίτους, ζητώντας, όπως το πράττει η Συσπείρωση, από την Πολιτεία να νομοθετήσει ξανά, να φέρει τα πίσω μπρος και τα πάνω κάτω, γιατί αυτός ο νόμος δεν μας αρέσει κι ο άλλος μας ξυνίζει.

Το θέμα, όμως, εξαντλήθηκε, ό,τι ειπώθηκε ειπώθηκε, έχουμε δύο προτάσεις τώρα, αν κατατεθεί και τρίτη ακόμη καλύτερα, ας πάμε στη Σύγκλητο κι ας αποφασίσει αυτή τί θέλει. Κι αν δεν μπορεί ν' αποφασίσει διότι ενδεχομένως να μην της το επιτρέψουν, θα έχουμε τη δημοκρατία που μας αξίζει στο κάτω-κάτω...

Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, κάτι: ήρωας δεν ζητάμε να γίνει κανένας για να πάψουν συνάδελφοι να κάνουν κριτική εκ του ασφαλούς. Το καθήκον μας όλοι το γνωρίζουμε ποιό είναι. Όπως και τα όριά μας. Να μην κοροϊδευόμαστε όμως μεταξύ μας.
.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

οι αυτεπάγγελτοι κι οι αυτοδιοικούμενοι...

.
Ίσως ο ιστορικός να καταγράψει τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου 2009 σαν μια μέρα σταθμό στη μεταπολιτευτική ιστορία του ελληνικού πανεπιστημίου. Ήταν η πρώτη φορά που η Πολιτεία εφήρμοσε το νόμο σ' ένα ΑΠΘ που βίωνε για έκτο συνεχές σαββατόβραδο μια κατάσταση ανάγκης, οφειλόμενη στη δράση λίγων δεκάδων παραβατικών στοιχείων.

Στο μεταξύ, η Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ εξακολουθεί να κοιμάται ήσυχα, όπως κι εκείνες τις πρώτες πρωινές κυριακάτικες ώρες της 6ης Δεκεμβρίου. Και μαζί της όλη η Πανεπιστημιακή Κοινότητα της χώρας, που δεν τολμά να μιλήσει και κρύβεται πίσω απ' το δάχτυλό της, αφήνοντας άλλους να βγάλουν τα κάστανα απ' τη φωτιά, τους αυτεπάγγελτους, τους οποίους ανά πάσα ώρα και στιγμή, αν κάνουν καμιά στραβή, είν' έτοιμη να καταγγείλει ότι παραβίασαν το άσυλο!

Έτσι, όμως, συνάδελφοι, μπορούμε να κοροϊδεύουμε μόνο τους εαυτούς μας. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα τί θέλουμε: πότε θεωρούμε εμείς ότι παραβιάζεται το άσυλό μας; έχουμε αποφασίσει ποιές ενέργειες το παραβιάζουν; έχουμε αποφασίσει τί κάνουμε όταν κάποιοι προβούν σ' αυτές τις ενέργειες;

Εμείς αυτό προτείνουμε: να καθήσουμε κάτω και να συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποιές ενέργειες παραβιάζουν το δικό μας άσυλο, ημών των ... αυτοδιοίκητων, και τί κάνουμε ΕΜΕΙΣ όταν συμβεί κάτι τέτοιο. Το τί κάνει η Πολιτεία, είναι δικό της θέμα. Είναι και δικό μας σίγουρα. Αφού πρώτα όμως αποκτήσουμε το δικαίωμα διά να ομιλούμε. Και τώρα, εφόσον δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει εμείς οι αυτοδιοικούμενοι πότε κάποιος παραβιάζει το δικό μας άσυλο και τί κάνουμε εμείς για ν' αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση, καλύτερα να σιωπήσουμε και ν' αφήσουμε τους αυτεπάγγελτους να βγάλουν τα κάστανά μας απ' τη φωτιά. Από σεβασμό και προς την Κοινωνία που πληρώνει τους μισθούς μας, και προς τη Δημοκρατία που φτιάχνει τους νόμους.
.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Ένας χρόνος μετά...

Πέρασε ένας χρόνος από τα δικά μας Δεκεμβριανά κι η Πανεπιστημιακή Κοινότητα δεν έχει ακόμη συμφωνήσει πώς θα προστατεύσει - στο μέτρο που περνάει απ' το χέρι της - το δημόσιο χώρο που μας ανέθεσε να διαχειριστούμε ο Έλληνας φορολογούμενος.

Όταν οι τρεις Παρατάξεις της Κοινής Πρωτοβουλίας ξεκινήσαμε τη διαδικασία διαμόρφωσης ενός πλαισίου αρχών για την προάσπιση του ακαδημαϊκού ασύλου, αποφασίσαμε να τις δημοσιοποιήσουμε σ' ένα περιβάλλον ηρεμίας, που θα μας επέτρεπε να σκεφτούμε νηφάλια τί έπρεπε να κάνουμε για ν' αντιμετωπίσουμε καταστάσεις δύσκολες, σαν κι αυτές που ελπίζουμε κι ευχόμαστε να μην (ξανα)ζήσουμε, ούτε τις επόμενες ημέρες, ούτε και στο μέλλον.

Ακόμη περιμένουμε από τον κ. Πρύτανη να κατεβάσει, όπως υποσχέθηκε, την Πρότασή μας για απόφαση στη Σύγκλητο. Κατανοούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κατά τη συζήτηση καυτών θεμάτων σε μια Σύγκλητο που κινδυνεύει ανά πάσα ώρα και στιγμή να γίνει όμηρος ταραξιών. Είναι κι αυτός, όμως, ένας λόγος να επισπεύσει τις διαδικασίες υιοθέτησης ενός πλαισίου αρχών, που αποτυπώνουν το αυτονόητο: τί κάνουμε εμείς για να προστατεύσουμε το δικό μας χώρο και τις δικές μας ελευθερίες μέσα στο χώρο μας.

Δεν έχουμε σκοπό να κινδυνολογήσουμε. Ούτε και χρειάζεται πια, αφού πλέον ζούμε μέσα στον κίνδυνο. Τί άλλο να μας συμβεί, άραγε, που δεν μας συνέβη; Τί άλλο πια; Εδώ και πάνω από ένα μήνα, κάθε σαββατόβραδο το campus του ΑΠΘ γίνεται πεδίο μάχης και τα κτήριά του χώροι λεηλασίας. Όμως, συνάδελφοι, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Εμείς τόπαμε και το ξανάπαμε εν καιρώ, το ξαναλέμε και τώρα: Εν θερμώ, τίποτα δεν μπορεί ν’ αποφασισθεί και τίποτα δεν πρόκειται ν’ αποφασισθεί.

Συνεπώς, ζητάμε από το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΠΘ να υιοθετήσει εδώ και τώρα προσωρινά την Πρόταση της Κοινής Πρωτοβουλίας που υποβλήθηκε στην Σύγκλητο στις 26.8.2009, και να ενεργήσει τα δέοντα με βάση την πρόταση αυτή. Άλλη πρόταση δεν υπήρξε. Ούτε και σοβαρός αντίλογος στην Πρότασή μας. Το θέμα έχει εξαντληθεί. Με τον τρόπο αυτό, το Πρυτανικό Συμβούλιο θα θωρακίσει θεσμικά το χώρο μας και θα αποτρέψει οποιουσδήποτε από το να διανοηθούν να τον παραβιάσουν ή να τον καταστρέψουν τις προσεχείς ημέρες.

Από ’κει και πέρα, ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
.

Πιστωτική Βιβλιοκάρτα

.
Σ’ ένα Πανεπιστήμιο που δεν ήταν έτοιμο να το εφαρμόσει και σε μια εκδοτική αγορά που δεν ήταν προετοιμασμένη να το παρακολουθήσει, επιβλήθηκε το νέο σύστημα διανομής συγγραμμάτων, που, στην θεωρητική του σύλληψη, αποτελεί μεν πρόοδο σε σχέση με το προηγούμενο, στο μέτρο που η Πολιτεία εξακολουθεί να χρηματοδοτεί ένα σύγγραμμα, που τώρα επιλέγεται μεταξύ περισσοτέρων που θα πρέπει να προτείνονται από τον διδάσκοντα, στην πράξη, όμως, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έλυσε: αξεπέραστα γραφειοκρατικά προβλήματα στις σχολές, οι φοιτητές να εξακολουθούν να «επιλέγουν» κατά κανόνα το υποδεικνυόμενο από τον διδάσκοντα σύγγραμμα, η απόκτηση του οποίου τώρα πια καθυστερεί, με αποτέλεσμα να πέφτει για δεύτερο συνεχές εξάμηνο το επίπεδο σπουδών.

Από την εφαρμογή του νέου συστήματος, προκύπτει η ανάγκη να περάσουμε πλέον σ’ ένα πιο σύγχρονο, ισοδυνάμου αποτελέσματος, σύστημα δωρεάν πρόσβασης του φοιτητή στο πανεπιστημιακό σύγγραμμα. Γι’ αυτό, θα πρέπει να ζητήσουμε την παροχή στοιχείων από το Υπουργείο μετά τον ένα χρόνο εφαρμογής του νέου συστήματος, ώστε να διαπιστώσουμε αν πληρώνουμε τελικά λιγότερα, τα ίδια ή περισσότερα σε σχέση με αυτά που πληρώναμε με το προηγούμενο σύστημα. Και στη βάση αυτών των στοιχείων, να αξιολογήσουμε το νέο σύστημα, λαμβάνοντας υπόψη και τις δυσλειτουργίες που επέφερε στην πράξη, πριν προχωρήσουμε στη διατύπωση πρότασης για την αναμόρφωσή του.

Τί κόστιζε κατ’ έτος το προηγούμενο σύστημα διανομής συγγραμμάτων; Τί κοστίζει τώρα (συμπληρώσαμε ήδη έτος) το νέο σύστημα διανομής συγγραμμάτων; Αναγωγή σε μέσο φοιτητή για να μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, λαμβανομένης υπόψη και της ανόδου των τιμών από το έτος 2007-2008 στο 2008-2009.

Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς την επιλογή; Δηλαδή, τώρα τα παιδιά προτιμούν πράγματι να προμηθευτούν σύγγραμμα πέραν αυτού που τους προτείνει ο διδάσκων ή επιλέγουν και πάλι το ίδιο; Η απάντηση εδώ είναι μάλλον όχι. Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς την έγκαιρη διανομή συγγραμμάτων; Η απάντηση εδώ είναι οπωσδήποτε όχι, διότι καθυστερούν τώρα τα παιδιά να πάρουν συγγράμματα. Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς το γενικό κόστος διαχείρισής του; Σίγουρα όχι, διότι με το νέο σύστημα η γραφειοκρατία έπνιξε τις σχολές μας και τα προβλήματα υπάρχουν και με τη χρήση ηλεκτρονικών προγραμμάτων διαχείρισης των δηλώσεων συγγραμμάτων.

Με δεδομένο ότι το νέο σύστημα δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα φιλοδοξούσε να λύσει, αυτό που μένει για να το αξιολογήσουμε σε σχέση με το παλιότερο, είναι να δούμε κι αν μας κοστίζει περισσότερο από το παλιότερο (περίπτωση κατά την οποία θα πρέπει να το καταργήσουμε ΑΜΕΣΩΣ) ή αν μας κοστίζει λιγότερο από το παλιότερο (περίπτωση κατά την οποία θα πρέπει να το σκεφτούμε, εκτός αν υπάρχει άλλη πρόταση).

Με αυτή την επιφύλαξη, πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα να περάσουμε σ’ ένα νέο σύστημα όχι χορήγησης βιβλίων, αλλά επιδότησης της προμήθειάς τους από τον φοιτητή. Γι’ αυτό προτείνουμε την ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΚΑΡΤΑ. Λαμβανομένου υπόψη του μέσου όρου της εξαμηνιαίας δαπάνης ανά φοιτητή και ανά Τμήμα που αναλογούσε το 2007-2008 με το παλιό σύστημα και το 2008-2009 με το νέο σύστημα, θα πρέπει να δίνεται σε κάθε φοιτητή κάθε τμήματος με την έναρξη του κάθε εξαμήνου μια ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΚΑΡΤΑ που θα πιστώνεται από το Υπουργείο με το ποσό που θα καλύπτει τη μέση δαπάνη του φοιτητή για να προμηθεύεται βιβλία για την φοίτησή του. Το Υπουργείο θα συμβάλλεται με τους εκδοτικούς οίκους, βιβλιοπωλεία κλπ., και θα πετυχαίνει καλύτερες τιμές συγκεντρωτικά. Ο φοιτητής θα προσέρχεται σε όποιο συνεργαζόμενο εκδοτικό οίκο ή βιβλιοπωλείο για να προμηθεύεται τα βιβλία της επιλογής του.

Π.χ., στο Τμήμα Νομικής ΑΠΘ, κόστισε στο Υπουργείο σε τιμές εκδότη η διανομή βιβλίων και κωδίκων το εαρινό εξάμηνο 2008-2009 για τους φοιτητές του β’ εξαμήνου το ποσό των 500 Ε ανά φοιτητή κατά μέσο όρο. Το εαρινό εξάμηνο 2009-2010 δίνω στον φοιτητή του β’ εξαμήνου μια Πιστωτική Βιβλιοκάρτα, που θα έχει πιστωθεί από το Υπουργείο με το ποσό των 500 Ε. Και τούτο, με την έναρξη των μαθημάτων. Ο φοιτητής θα μπορεί να χρησιμοποιήσει την πιστωτική του σε οποιοδήποτε συμβεβλημένο εκδοτικό οίκο/βιβλιοπωλείο. Οι εκδοτικοί οίκοι θάχουν στο μεταξύ συμβληθεί με το Υπουργείο διότι θα τους γνωρίζουμε ήδη από την προηγούμενη χρονιά. Την επόμενη χρονιά, και νέοι εκδοτικοί οίκοι θα μπαίνουν στο παιγνίδι του ανταγωνισμού και θα συμβάλλεται και μ’ αυτούς το Υπουργείο.

Στο μεταξύ, και εκ παραλλήλου, θα πρέπει να επεκτείνουμε τις κοινές βιβλιοθήκες, να ενισχύσουμε τις ηλεκτρονικές και να γενικεύσουμε τη χρήση στην εκπαιδευτική διαδικασία ηλεκτρονικών φακέλων εργασίας, διότι η ουσιαστική άνοδος του επιπέδου σπουδών θα προκύψει χάρη στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας παρέχουν στον τομέα αυτό οι νέες τεχνολογίες, το κόστος εφαρμογής των οποίων δεν συγκρίνεται με το τί καταβάλλουμε για να εξοπλίσουμε τους φοιτητές μας με έντυπα εγχειρίδια.
.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

καταθέτουμε νομοθετική πρόταση

.
Το άρθρο 10 του Ν. 3696/2008 (ΦΕΚ Α’ 177) αντικαθίσταται ως ακολούθως:

Άρθρο 10
Ίδρυση Παραρτημάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων αλλοδαπής
.
1. Eκπαιδευτικά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης πανεπιστημιακής και τεχνολογικής κατεύθυνσης που έχουν νομίμως συσταθεί, αποκτήσει άδεια λειτουργίας και λειτουργούν σε άλλη χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου και έχουν αναγνωριστεί από το Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. ως ομοταγή και ισότιμα, μπορούν να λαμβάνουν άδεια εγκατάστασης Παραρτήματός τους στην Ελλάδα εάν το ζητήσουν με έγγραφη αίτησή τους προς το Υπουργείο Παιδείας που θα συνοδεύεται από:

(α) Δεσμευτική απόφαση, που να έχει ληφθεί αρμοδίως και νομίμως από το αλλοδαπό ίδρυμα για την εγκατάσταση Παραρτήματός του στην Ελλάδα, στην οποία το αλλοδαπό ίδρυμα θα δεσμεύεται να διασφαλίσει:

(i) τις απαραίτητες κτιριακές εγκαταστάσεις, αίθουσες διδασκαλίας, βιβλιοθήκες, εργαστηριακές αίθουσες, υλικοτεχνικές υποδομές, εποπτικά υλικά, εξοπλισμό και γραμματειακή υποστήριξη για την αυτοτελή λειτουργία του Παραρτήματός του στην Ελλάδα σύμφωνα με τις προδιαγραφές που λειτουργεί με τρόπο ικανοποιητικό και το ίδρυμα στην έδρα του για να υποδεχτεί και να εκπαιδεύσει στο Παράρτημά του συγκεκριμένο αριθμό σπουδαστών κατ’ έτος.

(ii) ίδιους όρους παροχής εκπαιδευτικών και ερευνητικών υπηρεσιών από το Παράρτημά του με αυτούς που ισχύουν και εφαρμόζονται στην έδρα του και ειδικότερα:

1. Το Παράρτημά του να χρησιμοποιεί την ίδια ακριβώς επωνυμία, τον ίδιο ακριβώς διακριτικό τίτλο και το ίδιο ακριβώς σήμα που χρησιμοποιεί και η έδρα του, θα αξιολογείται δε κατά τον ίδιο τρόπο και με την ίδια συχνότητα που αξιολογείται και η έδρα του ως αναπόσπαστο μέρος αυτής.

2. Οι διδάσκοντες στο Παράρτημά του να έχουν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που απαιτούνται για την κατοχή θέσης διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού στην έδρα του. Το δε καθεστώς των διδασκόντων στο Παράρτημά του θα πρέπει να είναι αντίστοιχο του καθεστώτος που ισχύει στην έδρα του, όσον αφορά ιδίως τις απαιτήσεις για την ακαδημαϊκή και μισθολογική τους εξέλιξη.

3. Η αναλογία διδασκόντων στο Παράρτημά του σε σχέση με τα τυπικά τους προσόντα να είναι αντίστοιχη με την αναλογία διδασκόντων στην έδρα του. Επίσης, η αναλογία διδασκόντων-διδασκομένων στο Παράρτημα να είναι αντίστοιχη με εκείνη της έδρας του.

4. Οι υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας που παρέχονται από το Παράρτημά του να είναι ίδιες με αυτές που παρέχονται στην έδρα του.

5. Οι όροι εισαγωγής των σπουδαστών να είναι αντίστοιχοι με αυτούς που ισχύουν στην έδρα του.

6. Οι όροι φοίτησης, αξιολόγησης, εξέλιξης και αποφοίτησης των σπουδαστών να είναι ίδιοι με αυτούς που ισχύουν στην έδρα του.

(iii) την χρηματοδότηση των απαιτούμενων δαπανών για την εγκατάσταση και λειτουργία του Παραρτήματός του στην Ελλάδα, το ύψος και η προέλευση της οποίας θα πρέπει να τεκμηριώνονται σε σχετικό Επιχειρησιακό Σχέδιο, το οποίο θα πρέπει να προσαρτάται στην εν λόγω απόφαση.

(β) νομίμως διορισμένο, στην ίδια ως άνω υπό (α) απόφαση, συμβούλιο διοίκησης του Παραρτήματος, αποτελούμενο από τρία (3) ενήλικα άτομα, δύο (2) εκ των οποίων θα πρέπει να διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα ως μέλη του διδακτικού και ερευνητικού του προσωπικού, τα οποία θα πρέπει να εξουσιοδοτούνται να προβαίνουν σε κάθε πράξη ή ενέργεια, όπως και στην υπογραφή και εκτέλεση πάσης φύσεως συμβάσεων, για τις ανάγκες εγκατάστασης, εξοπλισμού, στελέχωσης και λειτουργίας του Παραρτήματος στην Ελλάδα. Ένα εκ των ατόμων που θα διαμένει μόνιμα στην Ελλάδα, θα πρέπει να ορίζεται επίσημα αντίκλητος του αλλοδαπού ιδρύματος, δεκτικός κάθε επίδοσης από οποιαδήποτε Αρχή και οποιονδήποτε τρίτο που συναλλάσσεται με το Παράρτημα.

(γ) Βεβαίωση εγγραφής του Παραρτήματος ως υποκαταστήματος αλλοδαπής επιχείρησης στο οικείο Επαγγελματικό Επιμελητήριο και ΑΦΜ που θα πρέπει να έχει εκδοθεί από την οικεία ΔΟΥ του τόπου εγκατάστασής του.

2. Μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης κατά τα διαλαμβανόμενα στην απόφαση που προβλέπεται στην παράγραφο 1(α) ανωτέρω, και εφόσον το Παράρτημα είναι έτοιμο να λειτουργήσει, το τριμελές συμβούλιο διοίκησης του Παραρτήματος υποβάλλει νέα αίτηση στο Υπουργείο Παιδείας, αυτή τη φορά για την χορήγηση άδειας λειτουργίας σε αυτό. Στην αίτηση θα τεκμηριώνεται πλήρως, και με κάθε πρόσφορο μέσο, η συνδρομή και επάρκεια των στοιχείων της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου. Η άδεια λειτουργίας θα χορηγείται μετά από έλεγχο που θα διενεργεί το Υπουργείο Παιδείας εντός εξήντα (60) ημερών από την υποβολή της αίτησης, εφόσον η αίτηση είναι πλήρης και επαρκώς τεκμηριωμένη. Κατά τον έλεγχο, το Υπουργείο Παιδείας θα μπορεί να διερευνά με κάθε πρόσφορο μέσο κατά πόσον το Παράρτημα του αλλοδαπού εκπαιδευτικού ιδρύματος στην Ελλάδα θα είναι σε θέση να λειτουργεί όπως και το εκπαιδευτικό ίδρυμα στην έδρα προέλευσης του Παραρτήματος. Εάν από τον έλεγχο προκύψει ότι δεν είναι σε θέση, η αίτηση απορρίπτεται αιτιολογημένα, το δε αλλοδαπό ίδρυμα μπορεί να επανέλθει με νέα αίτησή του εάν αποκαταστήσει την δυνατότητά του να λειτουργεί όπως και η έδρα του, πληρώντας τα στοιχεία της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου.

3. Μετά την χορήγηση άδειας λειτουργίας κατά τα διαλαμβανόμενα στην προηγούμενη παράγραφο, η συνδρομή όλων των προϋποθέσεων της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου πρέπει να αποδεικνύεται από το αλλοδαπό Ίδρυμα ανά πάσα στιγμή σε ενδεχόμενο έλεγχο που μπορεί να διενεργεί το Υπουργείο Παιδείας στο Παράρτημά του κατά τη διάρκεια λειτουργίας αυτού, εις τρόπον ώστε η χορηγηθείσα σε αυτό άδεια λειτουργίας να μπορεί να ανακληθεί προσωρινά εάν δεν πληρούνται ουσιωδώς οι προδιαγραφές λειτουργίας που ορίζονται στην παράγραφο 1 του άρθρου αυτού. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης για διάστημα ενός (1) έτους προς τις προϋποθέσεις της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, η χορηγηθείσα άδεια λειτουργίας μπορεί να ανακληθεί οριστικά. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να επανατεθεί σε λειτουργία ένα Παράρτημα του οποίου η άδεια λειτουργίας θα έχει ανακληθεί προσωρινά, εάν το αλλοδαπό ίδρυμα με αίτησή του επαρκώς τεκμηριωμένη δεν αποδείξει ότι θεράπευσε τις διαπιστωθείσες στο μεταξύ αδυναμίες του που οδήγησαν στην προσωρινή ανάκληση της άδειας λειτουργίας του και ότι πληροί τις προδιαγραφές της παραγράφου 1 ώστε να μπορεί να επανατεθεί σε νόμιμη λειτουργία.

4. Με Προεδρικά Διατάγματα που θα εκδίδονται με κοινή πρόταση των Υπουργών Παιδείας, Ανάπτυξης, Οικονομικών και Εξωτερικών, θα μπορούν να επεκτείνονται οι διατάξεις του παρόντος άρθρου και σε αλλοδαπά ιδρύματα που έχουν νομίμως συσταθεί, αποκτήσει άδεια λειτουργίας και λειτουργούν σε χώρες άλλες από αυτές που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, προσαρμοσμένες, στο μέτρο που επιβάλλεται, στις απαιτήσεις του ειδικότερου θεσμικού καθεστώτος που διέπει ή θα διέπει τις σχέσεις της χώρας μας με τις άλλες αυτές χώρες.
.

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Κολλέγια: υπεύθυνη λύση τώρα...

.
Μετά την ανάκληση των αδειών λειτουργίας των κολλεγίων από την Υπουργό Παιδείας, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πλέον με σοβαρότητα και υπευθυνότητα το ζήτημα της παροχής υπηρεσιών ψευδοανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας από τα γνωστά κολλέγια.
.
Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να καταργηθεί το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 που προβλέπει τη δυνατότητα τοπικών κολλεγίων να λειτουργούν σαν ΑΕΙ μέσω διεθνούς franchising και, στη θέση του, να προβλεφθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, που να επιτρέπει στα αναγνωρισμένα από το ΔΟΑΤΑΠ αλλοδαπά ΑΕΙ, τα οποία επιθυμούν να παρέχουν υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, να εγκατασταθούν στη χώρα μας ως αυθεντικοί επενδυτές στον τομέα της παροχής υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ιδρύοντας στο πλαίσιο της υλοποίησης μιας ξένης άμεσης επένδυσης ένα γνήσιο παράρτημά τους εδώ, το οποίο θα λειτουργεί χωρίς τις εκπτώσεις του franchising, όπως ακριβώς και το μητρικό ίδρυμα στην αλλοδαπή, και τούτο όχι μόνο από την άποψη υποδομών και εξοπλισμού, αλλά και της στελέχωσής του, των όρων εκλογής και εξέλιξης του προσωπικού του, του τρόπου επιλογής των φοιτητών του, του προγράμματος σπουδών του και του τρόπου διδασκαλίας του, της ερευνητικής του δραστηριότητας και των εν γένει κανόνων λειτουργίας του.
.
Εκ παραλλήλου θα πρέπει εμείς να προχωρήσουμε σε βάθος και με γοργούς ρυθμούς στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας και στη βελτίωση του επιπέδου σπουδών που παρέχουμε, προκειμένου να διαφυλάξουμε εν τοις πράγμασι τη διεθνή αξία των πτυχίων μας. Στο πλαίσιο αυτό, η εισαγωγή του ECTS, η προώθηση της αξιολόγησης και η εναρμόνιση με τα ευρωπαϊκά και διεθνή standards ισοδυναμίας σπουδών και διπλωμάτων συνιστούν μέτρα που επιβάλλεται να εφαρμόσουμε χωρίς άλλη καθυστέρηση.
.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

για τα Κολλέγια...

.
Ζητάμε την ανάκληση των αδειών λειτουργίας που χορηγήθηκαν προεκλογικά σε Κολλέγια που συμπράττουν με αλλοδαπά ΑΕΙ, διότι οι σπουδές που παρέχουν δεν έχουν (εκ του νόμου) τα εχέγγυα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, στο μέτρο που στήθηκαν με σκοπό και προδιαγραφές να παρέχουν μεταλυκειακή εκπαίδευση και κατάρτιση και όχι ανώτατη παιδεία.

Σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, έχουμε χρέος απέναντι στα παιδιά που κοπίασαν και κατάφεραν με την αξία τους να εισαχθούν σε μια ανώτατη σχολή στη χώρα μας, να αντιταχθούμε στη διαδικασία χορήγησης αδειών στα εν λόγω Κολλέγια, διότι παραπλανούν τους Έλληνες γονιούς ότι δήθεν – χάρη στην ακριβοπληρωμένη ταμπέλα ενός ξένου Πανεπιστημίου – θα μπορούν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στην Ελλάδα ό,τι θα σπούδαζαν και στο αλλοδαπό μητρικό ίδρυμα στο εξωτερικό, αποκαθιστώντας την αποτυχία τους να εισαχθούν σε μια ελληνική ανώτατη σχολή.

Το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 για τα κολλέγια ανοίγει στην πραγματικότητα ένα παράθυρο στο Σύνταγμά μας και μια μεγάλη πληγή στην κοινωνία μας, επιτρέποντας την εισαγωγή επ’ αμοιβή στην πατρίδα μας αποικιακών τίτλων σπουδών bons pour l’Orient. Για μας, είναι αδιανόητο ακόμη και να σκεφτούμε να επιτρέψουμε σε μη έχοντες τα προσόντα νέους και νέες της χώρας μας, που απέτυχαν να εισαχθούν σε μια ανώτατη σχολή όπως οι καλύτεροι συνάδελφοί τους, να αποκτήσουν τίτλο σπουδών με ίδια με τους τελευταίους επαγγελματικά δικαιώματα, σπουδάζοντας σ’ ένα Κολλέγιο που δεν συστάθηκε καν για να λειτουργήσει σαν Πανεπιστήμιο. Πρόκειται για βάναυση στρέβλωση των διατάξεων του Συντάγματος, των νόμων, ακόμη και της κοινοτικής νομοθεσίας.

Το ζήτημα αυτό, εκτός από σοβαρότατο πλήγμα στην αξιοκρατία, είναι κι ένα πολύπλευρο κοινωνικο-πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει:

α) με την έλλειψη αξιόπιστης μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης των παιδιών που δεν επιτυγχάνουν σε μια ανώτατη σχολή στη χώρα μας·

β) με την διαδεδομένη τάση στη σύγχρονη κοινωνία, όπως εκδηλώνεται με την επιδίωξη της μέσης ελληνικής οικογένειας να διασφαλίσει με οποιοδήποτε κόστος ένα «χαρτί» για το παιδί της, που θα του ανοίξει το δρόμο για να διεκδικήσει μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο·

γ) με τις πολυσυλλεκτικές πολιτικές μιας παρωχημένης εξουσίας που – για να καθίσταται αρεστή σε όσο το δυνατόν πιο ευρύτερα κοινωνικά στρώματα – επεδίωκε να ικανοποιεί τους πάντες με ρυθμίσεις σαν αυτές του νόμου για τα Κολλέγια, που θυσιάζουν την αξιοκρατία στο βωμό της πρόσκαιρης «τακτοποίησης», η οποία ωστόσο διασφαλίζει μια επίπλαστη κοινωνική ηρεμία όλων των «τακτοποιημένων».

Σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι με τέτοιες πολιτικές. Την ίδια, όμως, στιγμή, θα πρέπει να φροντίσουμε να αποκαταστήσουμε και την τρωθείσα αξιοπιστία των δικών μας Πανεπιστημίων από πράξεις και παραλείψεις που μας αποδίδονται. Γι’ αυτό, εμείς πιστεύουμε πως θα πρέπει:

α) να καταργηθεί το άρθρο 10 του νόμου 3696/2008 για τα κολλέγια και να προβλεφθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που να επιτρέπει στα αναγνωρισμένα από το ΔΟΑΤΑΠ αλλοδαπά ΑΕΙ που επιθυμούν να παρέχουν υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, να εγκατασταθούν στη χώρα μας ως αυθεντικοί επενδυτές στον τομέα της παροχής υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ιδρύοντας στο πλαίσιο της υλοποίησης μιας ξένης άμεσης επένδυσης ένα γνήσιο παράρτημά τους εδώ, που θα λειτουργεί όμως χωρίς τις εκπτώσεις του franchising, αλλά όπως ακριβώς και το μητρικό ίδρυμα στην αλλοδαπή, και τούτο όχι μόνο από την άποψη των κτηριακών υποδομών και του εξοπλισμού, αλλά και της στελέχωσης, των όρων εκλογής και εξέλιξης του προσωπικού του, του τρόπου επιλογής των φοιτητών του, του προγράμματος σπουδών του, της ερευνητικής του ενασχόλησης και των εν γένει κανόνων λειτουργίας του.

β) να προχωρήσουμε σε βάθος και με γοργούς ρυθμούς τον εκσυγχρονισμό της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας και τη βελτίωση του επιπέδου σπουδών μας, για να διαφυλάξουμε εν τοις πράγμασι τη διεθνή αξία των πτυχίων μας. Στο πλαίσιο αυτό, η εισαγωγή του ECTS και η προώθηση της αξιολόγησης συνιστούν μέτρα που επιβάλλεται να εφαρμοσθούν άμεσα και χωρίς άλλη καθυστέρηση.
.

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

άσυλο: τώρα μπορούμε να ελπίζουμε!

.
Τρεις μήνες μετά τη δημοσιοποίηση της Διακήρυξης της Πανεπιστημιακής Κοινότητας του ΑΠΘ για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και των ακαδημαϊκών ελευθεριών στο Πανεπιστήμιο, που έτυχε απροσδόκητα θερμής υποδοχής από τους συναδέλφους στο ΑΠΘ, η Κοινή Πρωτοβουλία των τριών συνδικαλιστικών οργανώσεων που συγκεντρώσαμε την πλειοψηφία στις εκλογές του ΑΠΘ για την ΠΟΣΔΕΠ στις αρχές του χρόνου, μετά την εκτεταμένη συζήτηση που επακολούθησε κυρίως στο διαδίκτυο, υπέβαλε στις 26.8.2009 στον Πρύτανη του ΑΠΘ, Καθηγητή κ. Αν. Μάνθο, την Πρόταση για το ακαδημαϊκό άσυλο, προκειμένου να κατατεθεί στη Σύγκλητο. Ο κ. Πρύτανης - προς τιμήν του - κατέβασε αμέσως την Πρόταση αυτή στη Σύγκλητο που συνεδρίαζε το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ανοίγοντας θεσμικά το ζήτημα και καλώντας οποιεσδήποτε άλλες συνιστώσες της Πανεπιστημιακής Κοινότητας του ΑΠΘ, κυρίως δε τις φοιτητικές παρατάξεις, να καταθέσουν και τις δικές τους προτάσεις πάνω στο θέμα, προκειμένου η νέα Σύγκλητος να λάβει απόφαση.
.
Είμαστε υπερήφανοι σαν Παράταξη που πρωτοστατήσαμε σ' αυτή τη διαδικασία και, ξεπερνώντας τις δυνάμεις μας, συμβάλαμε στο ν' ανοίξει - για πρώτη φορά σ' ένα ελληνικό ΑΕΙ - μια τέτοια συζήτηση θεσμικά. Ευχαριστούμε τους συναδέλφους των άλλων παρατάξεων για τον καλό αγώνα που δώσαμε μαζί, καθώς και όλους τους συναδέλφους στο ΑΠΘ που στήριξαν αυτή την πρωτοβουλία με την υπογραφή και τη συμπαράστασή τους. Τώρα πια θα συνεχίσουμε τον αγώνα στο πλαίσιο της Συγκλήτου, για να υιοθετηθεί και επίσημα η κοινή μας Πρόταση.
.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους να εξακολουθήσουν να στηρίζουν αυτή τη διαδικασία, για να λύσουμε επιτέλους σε τοπικό επίπεδο, στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου του Πανεπιστημίου μας, ένα από τα καυτότερα προβλήματα που ταλανίζουν την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας μεταπολιτευτικά.
.

η πρόταση για το άσυλο στη Σύγκλητο του ΑΠΘ

.
1. Η Σύγκλητος του ΑΠΘ θα πρέπει, στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου του Πανεπιστημίου μας, να προσδιορίσει και να οριοθετήσει τις πράξεις και τις ενέργειες εκείνες που σαφώς καταστρατηγούν το Ακαδημαϊκό Άσυλο. Στο πλαίσιο αυτό, μεταξύ των πράξεων και των ενεργειών εκείνων που αδιαμφισβήτητα καταπατούν το Ακαδημαϊκό Άσυλο περιλαμβάνονται και οι ακόλουθες:

α) Άσκηση σωματικής βίας ή απειλή άσκησης σωματικής βίας κατά οιουδήποτε βρίσκεται ή κινείται εντός της Πανεπιστημιούπολης, περιλαμβανομένων ιδίως των φυλάκων ή θυρωρών του Πανεπιστημίου κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.

β) Ληστεία κατά προσώπου που βρίσκεται ή κινείται εντός της Πανεπιστημιούπολης.

γ) Συγκέντρωση, αποθήκευση ή χρήση όπλων ή αυτοσχέδιων βομβών εντός του Πανεπιστημίου και από οποιοδήποτε χώρο αυτού.

δ) Καταστροφή ή λεηλασία Πανεπιστημιακών χώρων κατόπιν επίθεσης ή επιδρομής ατόμων απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται.

ε) Διάρρηξη κτηρίου, αίθουσας ή γραφείου οποιουδήποτε Πανεπιστημιακού χώρου.

στ) Καταστροφή ή διάρρηξη αυτοκινήτων που σταθμεύουν εντός της Πανεπιστημιούπολης.

ζ) Κράτηση ομήρων ή παρεμπόδιση της εξόδου από ένα Πανεπιστημιακό χώρο οιουδήποτε ατόμου βρίσκεται στο χώρο αυτό, από άτομα που ενεργούν συλλογικά απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται.

η) Κατάληψη Πανεπιστημιακών χώρων από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία.

θ) Παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης σε Πανεπιστημιακούς χώρους οιωνδήποτε διδασκόντων, φοιτητών ή εργαζομένων στους χώρους αυτούς ή όποιων άλλων κάνουν νόμιμη χρήση των χώρων αυτών.

ι) Διάλυση ή παρεμπόδιση με τη βία από άτομα που ενεργούν συλλογικά, απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται, οποιασδήποτε ελεύθερης συνάθροισης λαμβάνει χώρα στους Πανεπιστημιακούς χώρους, περιλαμβανομένων ιδίως των συνεδριάσεων συλλογικών πανεπιστημιακών οργάνων.

2. Εναπόκειται κατ’ αρχήν στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ να προφυλάσσει η ίδια με ειρηνική κινητοποίηση και υπευθυνότητα το Ακαδημαϊκό Άσυλο όταν αυτό παραβιάζεται ή απειλείται από τις παραπάνω πράξεις ή ενέργειες.

3. Στην περίπτωση κατά την οποία η Πανεπιστημιακή Κοινότητα αδυνατεί να διαφυλάξει η ίδια το Ακαδημαϊκό Άσυλο όταν αυτό παραβιάζεται ή απειλείται από τις παραπάνω πράξεις ή ενέργειες, τότε θα πρέπει να παρεμβαίνουν οι φύλακες του ΑΠΘ, στη βάση προκαθορισμένου σχεδίου, για να προστατεύουν αυτοί το Ακαδημαϊκό Άσυλο, τελώντας σε κάθε περίπτωση υπό τις οδηγίες και τον έλεγχο των Πρυτανικών Αρχών. Για το σκοπό αυτό, θα πρέπει να λειτουργεί μέσα στο Πανεπιστήμιο μια δύναμη φύλαξης με αποτελεσματικές δυνατότητες επέμβασης για αποτροπή και προστασία.

4. Εάν και οι φύλακες του ΑΠΘ αδυνατούν να προστατεύσουν το Ακαδημαϊκό Άσυλο όταν παρεμβαίνουν ή αν κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, τότε το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΠΘ θα πρέπει να εφαρμόζει, σαν ύστατο μέτρο, το νόμο για την προστασία του Ακαδημαϊκού Ασύλου από την Πολιτεία.
.
Η ανωτέρω Πρόταση δημοσιεύτηκε πρώτα εδώ.
.

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Σύγκλητος ΑΠΘ για τις κάλπες

.
Η Σύγκλητος του ΑΠΘ, στην τακτική συνεδρία της τής 1ης Ιουλίου 2009 με αριθμό 2815, συζήτησε το φαινόμενο της βίαιης αρπαγής των καλπών, το οποίο παρατηρήθηκε σε ορισμένα Τμήματα στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές και το οποίο, στην περίπτωση του Τμήματος Χημείας, ακύρωσε την εκλογική διαδικασία. Η Σύγκλητος θεωρεί τις παραπάνω ενέργειες ως καταπάτηση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, καλεί την πανεπιστημιακή κοινότητα να προβληματισθεί πάνω στην αντιμετώπιση παρόμοιων συμπεριφορών και αποφασίζει να συζητήσει τη στρατηγική του Πανεπιστημίου εναντίον των φαινομένων βίας σε ειδική συνεδρίασή της.
.
Αντιγραφή επίσημης ανακοίνωσης Πρυτανείας ΑΠΘ
.

Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

καταδίκη της "καλής" βίας

.
Το Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ, στην από 25.6.2009 συνεδρίασή του, αποφάσισε για πρώτη φορά (και μάλιστα ομόφωνα) να καταδικάσει τη λεγόμενη "καλή" βία, δηλαδή τη βία που προέρχεται από τους φοιτητές, σε αντίθεση με τη βία που προέρχεται από εξωπανεπιστημιακούς, που είναι η λεγόμενη "κακή" βία και που, κατά τα μέχρι τώρα κρατούντα, αυτή δικαιολογούνταν να τη μεταχειριζόμαστε διαφορετικά σε σχέση με την άλλη. Ο ΕΣΔΕΠ καταδίκασε απερίφραστα τις πράξεις βίας που εκδηλώθηκαν κατά τη διεξαγωγή των εκλογών για τα όργανα διοίκησης των Σχολών και Τμημάτων του ΑΠΘ με τη συστηματική αρπαγή καλπών και την παρεμπόδιση της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των φοιτητών.
.
Αναρωτηθήκατε, συνάδελφοι, γιατί δεν ξανάγινε κατάληψη στην Πρυτανεία μετά το Πάσχα; Αναρωτηθήκατε γιατί έμειναν μόνοι τους καμιά τριανταριά σκληροπυρηνικοί εξτρεμιστές σε όλο το ΑΠΘ που περιφέρονταν στο campus και μάζευαν τις κάλπες στα Τμήματα όπου γίνονταν εκλογές; Πού είναι οι νεολαίοι του "Δικτύου", πού είναι η ΠΚΣ; Πού είναι οι συνοδοιπόροι που πλαισίωναν τους σκληροπηρυνικούς στις καταλήψεις των Σχολών και τις ομηρείες των Γενικών Συνελεύσεων; Προφανώς, τους συμμάζεψαν οι "πατεράδες" κι οι "παππούδες" τους, με άλλα λόγια οι δικοί μας συνάδελφοι του χώρου τους κι οι κομματάρχες αυτωνών στα κεντρικά τους. Διότι η κοινωνία τους έστειλε διπλό μήνυμα: και στο συνδικαλισμό, και στις ευρωεκλογές. Γιατί κάποιοι σαν κι εμάς, χάρη στη δική σας στήριξη, φωνάζουν από δίπλα, ξεσηκώνονται, μαζεύουν υπογραφές, αλλάξανε πια τους συσχετισμούς και δεν αφήνουν χώρο στις παλιές πολιτικές που στηρίζανε τις καταλήψεις και τη βία στα Πανεπιστήμια.
.
Εμείς χαιρετίζουμε ειλικρινά αυτή τη μεταστροφή, που ελπίζουμε νάναι μόνιμη και όχι περιστασιακή, για να απομονώσουμε καθολικά τη βία και να την θέσουμε οριστικά εκτός Πανεπιστημίου.
.

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Ως εδώ!

.
Σε όλα σχεδόν τα Τμήματα του ΑΠΘ που γίνανε εκλογές αυτή την εβδομάδα, ομάδες ατόμων που περιφέρονταν ανά τις Σχολές, άρπαζαν με τη βία τις κάλπες κι εμπόδιζαν τους φοιτητές να ψηφίσουν, χτυπώντας και προπηλακίζοντας σε ορισμένες περιπτώσεις μέλη Εφορευτικών Επιτροπών που τόλμησαν να τους αντισταθούν. Η βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο.
.
Φέτος μόνο, είδαμε τις Σχολές μας λεηλατημένες, το ΚΕΠ πυρπολημένο, το βαγόνι κατειλημμένο, τον Πρύτανη προπηλακιζόμενο, τη Διοίκηση σε ομηρεία, το κέντρο δικτύου διαλυμένο, κάθε είδους βιαιοπραγίες σε γενικές συνελεύσεις και άλλα πολλά. Οι επιθέσεις σε άτομα δεν είναι πρωτοφανείς, απλώς πυκνώνουν. Και μεις τα δεχόμαστε όλα. Η αρπαγή των καλπών μάς φαίνεται πταίσμα μπροστά σε τόσα άλλα που ζήσαμε, και μερικές «αρπαχτές» που δόθηκαν, περνούν πλέον απαρατήρητες, εκτός ίσως απ' αυτούς που τις δέχτηκαν. Εκλογές είναι θα περάσουν...
.
Και το τραγικότερο είναι ότι μας έχει δημιουργηθεί πλέον η πεποίθηση πως τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει αυτή την κατάσταση. Έχουμε κυριολεκτικά παραιτηθεί, ατομικά και συλλογικά, σα να το πήραμε απόφαση πια. Τί μπορεί να σταματήσει αυτή την απίστευτη ανοχή που επιδεικνύουμε απέναντι στη βία και την εξαθλίωση σ' ένα δημόσιο πανεπιστημιακό χώρο. Ποιό συμβάν (τόσα και τόσα γίνανε), ποιό γεγονός θα σταθεί ικανό να κινητοποιήσει την Πανεπιστημιακή Κοινότητα για ν' αλλάξουν τα πράγματα. Τί θα πρέπει να γίνει ακόμη ώστε να πούμε "ως εδώ". Τίποτα δεν μας εκπλήσσει πια. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι και τίποτα δεν μας αγγίζει...
.
Η Πανεπιστημιακή Κοινότητα δεν έχει άλλο όπλο, παρά την σύσσωμη και αποφασιστική απομόνωση της βίας μέσα στο Πανεπιστήμιο απ' όπου κι αν προέρχεται. Τώρα η κοινή Διακήρυξη των τριών συνδικαλιστικών παρατάξεων του ΑΠΘ αποκτά ιδιαίτερο νόημα. Μπορεί ν' αποτελέσει την έμπρακτη περιφρούρηση του αυτοδιοίκητου και της ακαδημαϊκής αξιοπρέπειας. Μπορούμε να υψώσουμε ένα τείχος στη βία. Όταν κανείς δεν αντιδρά και βασιλεύει η αδράνεια, η ανοχή και η αδιαφορία, ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕΝΕΙ εκτός από τη διατύπωση μιας συλλογικής έκκλησης να τεθεί θεσμικά το θέμα στη Σύγκλητο, στη βάση όχι λόγων και ψηφισμάτων του αέρα, αλλά μιας υπεύθυνης πρότασης, που βάζει το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου μας στο κέντρο της.
.
Όσοι συμφωνείτε με τη Διακήρυξη, προσυπογράψτε την. Πατήστε εδώ: fylaxi@yahoo.com και στείλτε ένα απλό e-mail με τη δήλωση ότι προσυπογράφετε τη Διακήρυξη, το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητά σας (βαθμίδα, Σχολή ή Τμήμα). Έτσι, μπορεί κάτι να πετύχουμε. Διαφορετικά, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε να υποστούμε την επόμενη πρόκληση, μια ακόμη προσβολή και μια καινούργια ταπείνωση.
.

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

εκλογές στο ΑΠΘ - νάμαστε ΟΛΟΙ εκεί!

.
Το δεκαπενθήμερο αυτό διεξάγονται στα Τμήματα και τις Σχολές του ΑΠΘ εκλογές με το σύστημα της καθολικής ψηφοφορίας για την ανάδειξη προέδρων και αναπληρωτών προέδρων. Θα πρέπει νάμαστε όλα τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας παρόντα σ' αυτή τη διαδικασία. Η καθολική μας συμμετοχή εγγυάται:
.
- τη δημοκρατία στο Πανεπιστήμιό μας και
.
- την ομαλή διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας.
.
Καλούμε όλη την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενους, να συμμετάσχουν μαζικά για ν' αποτρέψουν με την καθολική τους παρουσία όσους σχεδιάζουν να πλήξουν με τη βία την εκλογική διαδικασία.
.

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

κοινή πρωτοβουλία για το άσυλο στο ΑΠΘ

.
Τρεις συνδικαλιστικές παρατάξεις του Πανεπιστημίου μας, που συγκεντρώσαμε την πλειοψηφία στις εκλογές του ΑΠΘ για την ΠΟΣΔΕΠ και συνεργαστήκαμε στενά για να πετύχουμε την ανανέωση σε κεντρικό συνδικαλιστικό επίπεδο, αποφασίσαμε να τολμήσουμε:
.
http://fylaxi.blogspot.com/
.
Χάρη στην εμπειρία που αποκομίσαμε από τις σημαντικές κρίσεις που γνώρισε φέτος το ΑΠΘ, διαπιστώσαμε ότι η έλλειψη αποφασιστικότητας στη διαχείριση των κρίσεων αυτών οφείλεται στο ότι δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει εμείς οι πανεπιστημιακοί, που αυτοδιοικούμε το Πανεπιστήμιο, τί είναι το Ακαδημαϊκό Άσυλο, πότε θεωρούμε ότι καταστρατηγείται και πώς θέλουμε να προστατεύεται, ώστε να συνάγουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα τη στιγμή που πρέπει και να προβαίνουμε στις απαραίτητες ενέργειες όταν πρέπει.
.
Αφήνουμε έτσι τα γεγονότα να μας κατακλύζουν και στεκόμαστε ανήμποροι να πάρουμε τις ενδεδειγμένες αποφάσεις τη δεδομένη στιγμή. Διότι το άσυλο το σκεφτόμαστε μόνον όταν παραβιάζεται. Όταν, όμως, συμβαίνει αυτό, εν θερμώ, τότε αδυνατούμε να αντιδράσουμε συγκροτημένα. Πρέπει ν’ αποφασίσουμε τώρα, συνάδελφοι, τί θέλουμε, νηφάλια και εν ψυχρώ, ώστε νάμαστε έτοιμοι ν’ αντιμετωπίσουμε τις κρίσεις, που όλο και συχνότερα πλέον θα βρίσκουμε μπροστά μας.
.
Με τη Διακήρυξη που δημοσιεύουμε στο blog http://fylaxi.blogspot.com/ επιθυμούμε να προκαλέσουμε έναν ευρύτατο προβληματισμό στο πλαίσιο της Πανεπιστημιακής μας Κοινότητας, που θα κορυφωθεί στη Σύγκλητο του ΑΠΘ. Εκεί θα πρέπει να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις. Και πίσω από τις αποφάσεις αυτές θα πρέπει τότε να σταθούμε όλοι μας, με αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα. Σε τούτο αποσκοπεί η Διακήρυξη αυτή, την οποία ετοιμάσαμε οι τρεις παρατάξεις, δουλεύοντας κοπιαστικά για καιρό μεταξύ μας. Όσα μέλη ΔΕΠ του ΑΠΘ συμφωνείτε με το πνεύμα και το περιεχόμενό της, προσυπογράψτε την. Στείλτε ένα απλό e-mail στη διεύθυνση fylaxi@yahoo.com με τη δήλωση ότι προσυπογράφετε τη Διακήρυξη, το ονοματεπώνυμό σας και την ιδιότητά σας (βαθμίδα, Σχολή ή Τμήμα).
.

Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΙΔΕΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ

.
1. Αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας στους πανεπιστημιακούς χώρους
.
2. Διασφάλιση της απρόσκοπτης και διαφανούς λειτουργίας των θεσμικών οργάνων του Πανεπιστημίου
.
3. Προάσπιση του ανοιχτού Πανεπιστημίου
.
4. Διασφάλιση και επαναρύθμιση της καθολικής ψηφοφορίας στο Πανεπιστήμιο
.
5. Αξιολόγηση και διαφύλαξη της διεθνούς αξίας των πτυχίων μας
.
6. Παροχή δωρεάν δημόσιας ανώτατης παιδείας για όλους
.
7. Αποδοχές και Ετεροαπασχόληση των Πανεπιστημιακών
.
8. Άσκηση υπεύθυνου, ακομμάτιστου και αντιπροσωπευτικού πανεπιστημιακού συνδικαλισμού
.
9. Περιβαλλοντική και Κοινωνική Υπευθυνότητα των Πανεπιστημίων και Ποιότητα Ζωής
.
10. Αναγνώριση του μεριδίου ευθύνης μας για την κατάσταση της ανώτατης παιδείας στη χώρα μας
.

1. Αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας στους πανεπιστημιακούς χώρους

.
Αποτελεί πεποίθησή μας ότι κακώς συνδέεται με το άσυλο η – αυτονοήτως επιβεβλημένη σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια – προστασία της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της ελεύθερης έκφρασης, της ελεύθερης συνάθροισης, της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και του δικαιώματος της εργασίας μέσα στα Πανεπιστήμια. Θεωρούμε δεδομένο ότι το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι άσυλο παρανόμων και παρανομιών. Έχουμε χρέος να προασπίσουμε την πεμπτουσία του ακαδημαϊκού ασύλου με το οποίο μας εξόπλισε η Πολιτεία, ώστε μέσα στους χώρους των Πανεπιστημίων να διασφαλίζεται η απόλυτη ελευθερία στη διακίνηση ιδεών και απόψεων, πέρα από κάθε εξουσιαστικό και βίαιο καταναγκασμό. Δεν νοείται ο χώρος της ελεύθερης έκφρασής μας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας, να μετατρέπεται σε χώρο ανεμπόδιστης παραβίασης των ατομικών δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών.

Γι’ αυτό θα πρέπει:

1) Να λειτουργεί μέσα στο Πανεπιστήμιο μια δύναμη φύλαξης με πραγματικές δυνατότητες παρέμβασης για προφύλαξη, αποτροπή και προστασία, η οποία να τελεί αποκλειστικά υπό τις οδηγίες, τις εντολές και τον έλεγχο των Πανεπιστημιακών Αρχών.

2) Η Σύγκλητος να οριοθετήσει με πάγια απόφασή της τις παράνομες εκείνες πράξεις και ενέργειες που σαφώς δεν καλύπτονται από το Ακαδημαϊκό Άσυλο.
.
3) Στην περίπτωση κατά την οποία η δύναμη φύλαξης του Πανεπιστημίου αδυνατεί να αποτρέψει ή να αντιμετωπίσει παράνομες πράξεις ή ενέργειες, το Πρυτανικό Συμβούλιο να αναλάβει τις ευθύνες του και να καλεί την αρμόδια Εισαγγελία και την αστυνομική δύναμη να επέμβουν όπως ο νόμος ορίζει, ιδίως στις περιπτώσεις εκείνες που τίθεται σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των φυλάκων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Για τις περιπτώσεις αυτές, θα πρέπει να εκπονηθεί ένα σχέδιο διαχείρισης κρίσεων.
.

2. Διασφάλιση της απρόσκοπτης και διαφανούς λειτουργίας των θεσμικών οργάνων του Πανεπιστημίου

.
Αποτελεί κεκτημένο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας στη χώρα μας η δημοκρατική λειτουργία των οργάνων της. Το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να επιτελέσει το σκοπό του χωρίς την απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμικών του οργάνων. Είμαστε, συνεπώς, αποφασισμένοι να την διαφυλάξουμε, στο μέτρο που μόνη αυτή εγγυάται τη Δημοκρατία στο πλαίσιο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε απαραίτητο όλα τα όργανα αυτοδιαχείρισης και αυτοδιοίκησης του Πανεπιστημίου να διασφαλίζουν στον ανώτατο βαθμό συνθήκες απόλυτης διαφάνειας στη λειτουργία τους. Γι’ αυτό και η δική μας θέση στη λειτουργία των ακαδημαϊκών οργάνων είναι διαφάνεια παντού.
.
Για τους λόγους αυτούς θα πρέπει:

α) Όλα τα όργανα να δημοσιεύουν εγκαίρως στην ιστοσελίδα τους (Πρυτανεία, Κοσμητεία, Τμήμα) την ημερήσια διάταξη της επόμενης συνεδρίασής τους. Ομοίως, εντός ευλόγου χρόνου μετά το πέρας της συνεδρίασης, στο ίδιο site να δημοσιεύονται οι αποφάσεις που πάρθηκαν στο εν λόγω όργανο.

β) Όταν παρεμποδίζεται με τη βία η ομαλή λειτουργία ενός συλλογικού οργάνου, θα πρέπει – όπου αυτό είναι αναπόφευκτο – να διαπιστώνει ότι βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης, να διακόπτει την λειτουργία του και όποιες αποφάσεις είναι ώριμες και όπου αυτό είναι εφικτό, να λαμβάνονται διά περιφοράς, εκτός αν μπορεί να εξουσιοδοτηθεί άλλο όργανο να λάβει εκείνο την συγκεκριμένη απόφαση, όπως θα πρέπει να προβλεφθεί στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας του ΑΠΘ.

γ) Για όσους παρεμποδίζουν με τη βία την λειτουργία των πανεπιστημιακών οργάνων, θα πρέπει να κινούνται οι σχετικές πειθαρχικές διαδικασίες, όπως θα πρέπει επίσης να προβλεφθεί στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας του ΑΠΘ.
.
δ) Η κράτηση των μελών ενός πανεπιστημιακού οργάνου ως ομήρων παραβιάζει το ακαδημαϊκό άσυλο, οπότε και θα πρέπει να κινούνται οι απαραίτητες διαδικασίες για την επέμβαση της δημόσιας δύναμης εκεί όπου οι πανεπιστημιακοί φύλακες αδυνατούν να αποκαταστήσουν την τάξη.
.

3. Προάσπιση του ανοιχτού Πανεπιστημίου

.
Είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή εκβιαστικής προβολής και εξαναγκαστικής επιβολής απόψεων και θέσεων μέσα στο Πανεπιστήμιο. Είμαστε υπέρ του διαλόγου και της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων με οποιονδήποτε, και κυρίως με τους φοιτητές μας, για όποιο θέμα απασχολεί ή πρέπει ν’ απασχολεί την Πανεπιστημιακή Κοινότητα και είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε συλλογική δράση για την επίλυση τέτοιων θεμάτων. H κατάληψη ως μέσο διεκδίκησης λαϊκών αιτημάτων και αυτοπροστασίας της καταπιεσμένης πλειοψηφίας, δικαιολογείται μόνον σε δικτατορικά και ανελεύθερα καθεστώτα. Σε καθεστώς δημοκρατίας, όμως, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι με τις καταλήψεις σαν μορφή διεκδίκησης αιτημάτων και προβολής απόψεων, διότι – εκτός των άλλων – πλήττουν ευθέως και τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, που κανείς δεν έχει δικαίωμα να κλείνει. Θεωρούμε ότι το κλειστό πανεπιστήμιο είν’ ένα νεκρό πανεπιστήμιο.

Είναι αυτονόητο ότι με τις καταλήψεις δεν εννοούμε ούτε τις απεργίες διδασκόντων και εργαζομένων στο Πανεπιστήμιο, ούτε τις αποχές των φοιτητών από τα μαθήματα, με οποιοδήποτε τρόπο κι αν αποφασίζονται∙ η απεργία, αλλά και η αποχή ως μορφή απεργίας, κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα. Εννοούμε τις καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων (σχολών, τμημάτων, υπηρεσιών), που βάζουν λουκέτο στους χώρους αυτούς ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο εμποδίζουν την ελεύθερη είσοδο και έξοδο από τους χώρους αυτούς των πάσης φύσεως χρηστών τους, θίγοντας συνταγματικά προστατευόμενα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες.

Θεωρούμε ότι οι καταλήψεις, για οποιοδήποτε λόγο κι αν γίνονται, είναι παράνομες και βαθύτατα αντιδημοκρατικές, προσβάλλουν θεμελιώδη δικαιώματα του Ανθρώπου και την Ακαδημαϊκή Ελευθερία. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να απαξιώνουν το Πανεπιστήμιο στα μάτια της Κοινωνίας και να υποβαθμίζουν το επίπεδό του. Πιστεύουμε ότι ο χώρος του Πανεπιστημίου πρέπει σε κάθε περίπτωση να παραμένει ανοιχτός και προσβάσιμος στον ελεύθερο διάλογο, την ανταλλαγή ιδεών και την ανοχή της διαφορετικής άποψης. Το Σύνταγμα κατοχυρώνει σε όλη την επικράτεια της Χώρας, άρα και στο Πανεπιστήμιό μας, το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης (άρθρο 14 παρ. 1), το δικαίωμα της συνάθροισης (άρθρο 11 παρ. 1), το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης (άρθρο 5 παρ. 1) και το δικαίωμα στην εργασία (άρθρο 22). Τα δικαιώματα αυτά, που κατοχυρώνονται και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, είναι αδιαπραγμάτευτα και δεν μπορεί καμιά πλειοψηφία ούτε να τα καταργήσει, ούτε να τα περιορίσει. Συνεπώς, καμιά απόφαση συνδικαλιστικού ή φοιτητικού οργάνου ή παράταξης δεν δικαιολογεί την επιβολή απόψεων με τη βία, την παρεμπόδιση της λειτουργίας δημοκρατικά συγκροτημένων πανεπιστημιακών οργάνων, το κλείδωμα των Σχολών, την κράτηση ομήρων μέχρι να ληφθεί μια απόφαση και ακόμη λιγότερο την άσκηση σωματικής βίας καθ’ οιουδήποτε.

Το ανοιχτό Πανεπιστήμιο έχει και μια άλλη διάσταση. Είναι ανοιχτό στην Κοινωνία και άρα προσβάσιμο και από την Κοινωνία. Και γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, κανένας δεν δικαιούται να κλείνει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, γιατί με τον τρόπο αυτό, εκτός των άλλων, αφήνει την Κοινωνία έξω από το Πανεπιστήμιό της και το Πανεπιστήμιο μακρυά από την Κοινωνία του, εμποδίζοντας το Ελληνικό Πανεπιστήμιο να ανακτήσει την πρωτεύουσα θέση που του αρμόζει στην Ελληνική Κοινωνία.
.

4. Διασφάλιση και επαναρύθμιση της καθολικής ψηφοφορίας στο Πανεπιστήμιο

.
Θεωρούμε ότι η καθολική ψηφοφορία αποτελεί θετικό βήμα για την πάταξη της συνδιαλλαγής και την αποκομματικοποίηση των εκλογικών διαδικασιών για την ανάδειξη διοικητικών οργάνων μέσα στο Πανεπιστήμιο και καλούμε την Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ να την κάνει πράξη και να την διαφυλάξει από οποιεσδήποτε προσβολές και ιδιαίτερα από προβοκάτσιες όλων όσων δεν θέλουν τη δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση στις σχολές μας.

Επειδή, όμως, η διασφάλιση της καθολικής ψηφοφορίας αποτελεί στην πράξη ένα δύσκολο εγχείρημα, στο μέτρο που αυτή προϋποθέτει την χορήγηση – για πρώτη φορά φέτος στα Τμήματα του ΑΠΘ – της δυνατότητας άσκησης του εκλογικού δικαιώματος σε (συχνά) πολύ μεγάλο αριθμό φοιτητών για την εκλογή Προέδρων και Αναπληρωτών Προέδρων Τμημάτων, γι’ αυτό προτείνουμε να διερευνηθεί άμεσα από τις Πρυτανικές Αρχές και τη Σύγκλητο του ΑΠΘ η νομική δυνατότητα της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος με ηλεκτρονικό τρόπο (e-voting), κάτι που δεν είναι αντίθετο με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλεια των ΑΕΙ.

Επιπλέον, θα πρέπει δίχως άλλο να επαναρυθμιστεί νομοθετικά η βαρύτητα της ψήφου όλων των συνιστωσών της Πανεπιστημιακής Κοινότητας (διδασκόντων, υπαλλήλων και φοιτητών) και να λαμβάνεται υπόψη ο συντελεστής συμμετοχής κάθε μιας από αυτές στις εκλογές, ώστε για το 40% που αναλογεί π.χ. στους φοιτητές να μην αποφασίζουν λιγότεροι από το 10% των φοιτητών που ψηφίζουν πραγματικά, ήτοι όσοι κινητοποιούνται από τις οργανωμένες (κομματικές κατά κανόνα) φοιτητικές παρατάξεις, που γι' αυτό το λόγο είναι σε θέση να "ανεβάζουν" υποψηφίους που διαφορετικά δεν θα είχαν καμιά ελπίδα να εκλεγούν.
.

5. Αξιολόγηση και διαφύλαξη της διεθνούς αξίας των πτυχίων μας

.
Η Ελλάδα είναι μέλος της διεθνούς κοινότητας των κρατών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο έχει να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στην εκπαίδευση των νέων Ελλήνων επιστημόνων, που θα αναλάβουν τις τύχες του Έθνους στο διεθνοποιημένο περιβάλλον που ζούμε σήμερα. Στο πλαίσιο αυτό, έχουμε χρέος να εξοπλίσουμε τους νέους μας μ’ εκείνες τις γνώσεις, που θα τους επιτρέψουν να σταθούν ισότιμα απέναντι στους συναδέλφους τους απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται. Δεν φοβόμαστε ούτε την σύγκριση, ούτε την αναμέτρηση. Δεν το δικαιολογεί ούτε η ιστορία μας, ούτε το πολιτισμικό μας βάθος. Χώρες με λιγότερα πολιτισμικά, ιστορικά, ακόμη και υλικά εφόδια από τα δικά μας, εμφανίζονται να μας ξεπερνούν. Δεν είναι η δική μας αντίληψη των πραγμάτων. Εμείς πιστεύουμε ότι, παρά τις όποιες αντιξοότητες, είμαστε σε θέση να παρέχουμε ίσης ή και ανώτερης ποιότητας σπουδών στους φοιτητές μας. Και τούτο θέλουμε να αποτυπώνεται με συγκρίσιμα στοιχεία στην ουσιαστική αξία των πτυχίων που χορηγούμε. Θέλουμε, λοιπόν, να διαφυλάξουμε την αξία των πτυχίων μας στο διεθνοποιημένο περιβάλλον, στο οποίο και πρέπει και μπορούμε να διακριθούμε, παρέχοντας στους φοιτητές μας τα εφόδια που χρειάζονται για ν’ αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις.
.
Γι’ αυτό, είμαστε υπέρ της ενθάρρυνσης της εξωστρέφειας και της διεθνοποίησης της εκπαιδευτικής μας διαδικασίας, της εισαγωγής του ECTS στα προγράμματα σπουδών και της αξιολόγησης των μελών ΔΕΠ, των Τμημάτων και του Πανεπιστημίου σύμφωνα με τα βέλτιστα διεθνή πρότυπα. Για το σκοπό αυτό, ας αρχίσουμε από τα πρότυπα που μας επιβάλλει ο νόμος (σύστημα της ΑΔΙΠ). Ορισμένοι προβάλλουν τα (υπαρκτά) προβλήματα δεύτερης και τρίτης τάξης, που σίγουρα έχει κάθε τρόπος αξιολόγησης, για να απορρίψουν κάτι δίκαιο και θετικό σε επίπεδο πρώτης τάξης. Αυτή είναι, εκτός των άλλων, και μια πλήρως αντιεπιστημονική θέση.
.

6. Παροχή δωρεάν δημόσιας ανώτατης παιδείας για όλους

.
Αποτελεί κατάκτηση του Ελληνικού Λαού, που κατοχυρώνεται και στο Σύνταγμα, η πρόσβασή του στη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση όλων των βαθμίδων. Δυστυχώς σήμερα, η δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση αντιμετωπίζει αξεπέραστα προβλήματα, που επαναπροσανατολίζουν τους γονιούς στα ιδιωτικά σχολεία, ενώ κανείς πια δεν μπορεί να είναι υπερήφανος για το σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, που – εκτός των άλλων – γονατίζει οικονομικά την μέση Ελληνική οικογένεια. Εμείς δεν θέλουμε η δωρεάν δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση να απαξιωθεί το ίδιο στα μάτια της Ελληνικής Κοινωνίας. Θέση μας είναι ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να διαφυλάξουμε την ανταγωνιστικότητα του Ελληνικού Πανεπιστημίου και στο σύγχρονο διεθνοποιημένο περιβάλλον που ζούμε. Για μας, η διασφάλιση του υπέρτατου αγαθού της παροχής δημόσιας δωρεάν ανώτατης παιδείας υψηλού επιπέδου για όλους όσους με την αξία τους κατακτούν το δικαίωμα να σπουδάσουν σε μια ανώτατη σχολή της χώρας μας, είναι θεμελιώδης επιδίωξη. Και στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους δικαίου, είμαστε υπέρ της ενίσχυσης των ασθενέστερων οικονομικά φοιτητών μέσω της παροχής ουσιαστικής φοιτητικής μέριμνας για την διασφάλιση ίσων ευκαιριών πρόσβασης στην Ανώτατη Παιδεία.

Υποχρηματοδότηση. Είναι βέβαιον ότι η Ανώτατη Παιδεία υποχρηματοδοτείται. Δεν είναι, όμως, η μόνη υπηρεσία κοινής ωφέλειας που δεν χρηματοδοτείται επαρκώς στη χώρα μας. Εμείς οι Πανεπιστημιακοί, που διαχειριζόμαστε οι ίδιοι τα του οίκου μας, θα πρέπει, συνεπώς, να σεβόμαστε το δημόσιο χρήμα και να το αξιοποιούμε κατά τον βέλτιστο δυνατό τρόπο, εκτός των άλλων και γιατί εμείς το πληρώνουμε και η τσέπη από την οποία βγαίνει δεν είναι πλέον βαθειά. Είναι επίσης βέβαιον πως, αν η χώρα μας θέλει να βρει λύση στα προβλήματά της, θα πρέπει να πληρώσει το εισιτήριο που θα της επιτρέψει ν’ ανέβει στο τρένο της Κοινωνίας της Γνώσης. Γνωρίζουμε, ωστόσο, πως τα ΑΕΙ δεν έχουμε πλέον το μονοπώλιο της παραγωγής χρήσιμης στην Ελληνική Κοινωνία γνώσης. Και δεν εξαιρούμε από την Κοινωνία τις επιχειρήσεις, διότι κάτι τέτοιο, εκτός από αυθαίρετο, είναι και υποκριτικό.

Στον τομέα αυτό, θέση μας είναι πως απαιτείται μεν άμεση και διαρκής αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης, που να παρακολουθεί την μεγέθυνση των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων και των αυξανόμενων αναγκών τους στο σύγχρονο διεθνοποιημένο περιβάλλον, με ταυτόχρονη όμως αύξηση της αποδοτικότητας του Πανεπιστημίου, εκσυγχρονισμό του προγράμματος σπουδών του, διασύνδεσή του με τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, βελτιστοποίηση της χρήσης των διαθέσιμων πόρων και ενίσχυση της διαφάνειας σε όλες τις πανεπιστημιακές μονάδες που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα. Στο πλαίσιο αυτό, υποστηρίζουμε την κοινωνική λογοδοσία του Πανεπιστημίου για την χρήση των πόρων που θέτει στη διάθεσή του ο Έλληνας φορολογούμενος.

Συγγράμματα. Σ’ ένα Πανεπιστήμιο που δεν ήταν έτοιμο να το εφαρμόσει και σε μια εκδοτική αγορά που δεν ήταν προετοιμασμένη να το παρακολουθήσει, επιβλήθηκε το νέο σύστημα διανομής συγγραμμάτων, που, στην θεωρητική του σύλληψη, αποτελεί μεν πρόοδο σε σχέση με το προηγούμενο, στο μέτρο που η Πολιτεία εξακολουθεί να χρηματοδοτεί ένα σύγγραμμα, που τώρα επιλέγεται μεταξύ περισσοτέρων που θα πρέπει να προτείνονται από τον διδάσκοντα, στην πράξη, όμως, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έλυσε: αξεπέραστα γραφειοκρατικά προβλήματα στις σχολές, οι φοιτητές να εξακολουθούν να «επιλέγουν» κατά κανόνα το υποδει-κνυόμενο από τον διδάσκοντα σύγγραμμα, η απόκτηση του οποίου τώρα πια καθυ-στερεί, με αποτέλεσμα να πέφτει για δεύτερο συνεχές εξάμηνο το επίπεδο σπουδών.

Από την εφαρμογή του νέου συστήματος, προκύπτει η ανάγκη να περάσουμε πλέον σ’ ένα νέο, ισοδυνάμου αποτελέσματος, σύστημα δωρεάν πρόσβασης του φοιτητή στο πανεπιστημιακό σύγγραμμα. Γι’ αυτό, θα πρέπει να ζητήσουμε την παροχή στοιχείων από το Υπουργείο μετά τον ένα χρόνο εφαρμογής του νέου συστήματος, ώστε να διαπιστώσουμε αν πληρώνουμε τελικά λιγότερα, τα ίδια ή περισσότερα σε σχέση με αυτά που πληρώναμε με το προηγούμενο σύστημα. Και στη βάση αυτών των στοιχείων, να αξιολογήσουμε το νέο σύστημα, λαμβάνοντας υπόψη και τις δυσλειτουργίες που επέφερε στην πράξη, πριν προχωρήσουμε στη διατύπωση πρότασης για την αναμόρφωσή του.

Στο μεταξύ, θα πρέπει να γενικεύσουμε τη χρήση στην εκπαιδευτική διαδικασία ηλεκτρονικών φακέλων εργασίας του τύπου blackboard και να ενισχύσουμε τις ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, γιατί η ουσιαστική άνοδος του επιπέδου σπουδών θα προκύψει χάρη στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας παρέχουν στον τομέα αυτό οι νέες τεχνολογίες, το κόστος εφαρμογής των οποίων δεν συγκρίνεται με το τί καταβάλλουμε για να εξοπλίσουμε τους φοιτητές μας με έντυπα εγχειρίδια.

Έρευνα. Πιστεύουμε ότι το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ανοιχτό στην Κοινωνία και μέσα σ’ αυτήν λογαριάζουμε και τις επιχειρήσεις σαν αναπόσπαστο μέρος της. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραδίδουμε το Πανεπιστήμιο στις επιχειρήσεις. Είμαστε όμως αντίθετοι, γιατί την θεωρούμε μια ακόμη ιδεοληψία που κατατρέχει την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, στην αποστροφή του Πανεπιστημίου προς την αγορά, στο όνομα δήθεν της ακαδημαϊκότητάς του. Μακάρι να βρίσκαμε επιχειρήσεις που να χρηματοδοτούσαν ερευνητικά έργα στα Πανεπιστήμιά μας. Είτε δεν έχουμε όμως τέτοιες, είτε δεν επιλέγουν εμάς για τις ανάγκες τους στην παραγωγή νέας γνώσης. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουμε ότι οι συνεργασίες Πανεπιστημίου-επιχειρήσεων, με απόλυτη διαφάνεια και μέτρο, βοηθούν στη δημιουργία υγιών θέσεων εργασίας, κάτι θετικό για τους αποφοίτους μας και για την ίδια την Κοινωνία.
.

7. Αποδοχές και Ετεροαπασχόληση των Πανεπιστημιακών

.
Αποδοχές. Δεν πιστεύουμε ότι είναι η ώρα οικονομικών διεκδικήσεων, τη στιγμή που – εμείς τουλάχιστον – διατηρούμε την εργασία μας όταν πολλοί άλλοι εργαζόμενοι χάνουν τη δική τους. Σαν ζήτημα αρχής, όμως, πιστεύουμε πως, όταν η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας το επιτρέψει, η παροχή υπηρεσιών ανώτατης εκπαίδευσης θα πρέπει να θεωρείται το ίδιο σημαντική για την Πολιτεία, όσο και η απονομή δικαιοσύνης από ανεξάρτητους και αμερόληπτους δικαστικούς λειτουργούς. Οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι έχουν το ύψιστο καθήκον να εκπαιδεύσουν νέους επιστήμονες που θα διαχειριστούν και θα προάγουν τα συμφέροντα του Έθνους· μεταξύ αυτών και τους αυριανούς δικαστικούς λειτουργούς. Η προάσπιση της ανεξαρτησίας των δεύτερων είναι ισοδύναμη με την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας των πρώτων, ώστε απρόσκοπτοι να εκπληρώσουν το ύψιστο καθήκον που αναθέτει και σ’ αυτούς το Σύνταγμα, όπως και στους άλλους: να εκπαιδεύσουν επιστήμονες πολίτες που θα οδηγήσουν την Ελληνική Κοινωνία στο δρόμο της προόδου και της προκοπής, δείχνοντας την ίδια ευαισθησία για την επικράτηση του δικαίου σε μια κοινωνία ανισοτήτων και σ’ ένα κόσμο ανισομερούς κατανομής του πλούτου. Γι’ αυτό και πιστεύουμε πως η μεταχείριση που οφείλει να επιφυλάξει στους μεν και στους δε η Ελληνική Πολιτεία για την παροχή ίσης αξίας κοινωνικού έργου, δεν μπορεί να είναι άνιση. Σε τούτο θεμελιώνεται η αξίωσή μας για ίση μεταχείριση των αποδοχών μας με τους δικαστικούς λειτουργούς, την οποία και θα μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε με αντίστοιχης αξίας παρεχόμενων υπηρεσιών ανώτατης εκπαίδευσης στους νέους και τις νέες της χώρας μας. Σε κάθε περίπτωση, και κατ’ ελάχιστον, είμαστε υπέρ της ενσωμάτωσης στο βασικό μας μισθό των επιδομάτων διδασκαλίας και έρευνας, στο μέτρο που η έρευνα και η διδασκαλία είναι η βασική μας απασχόληση και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να αμείβεται ως παρεχόμενο έργο με επιδόματα.

Ετεροαπασχόληση. Το θέμα αυτό δεν θα λυθεί ενόσω οι αμοιβές μας παραμένουν χαμηλές σε σχέση με (και δεν είναι ικανές να αποσβέσουν) την μεγάλη επένδυση, στην οποία έχουμε προβεί για να φτάσουμε ώς τη βαθμίδα που κατέχουμε. Το γεγονός, όμως, ότι σκεφτόμαστε με όρους γενίκευσης, συνιστά τροχοπέδη στην επίλυση του προβλήματος. Σε πολλές επιστήμες, π.χ., δεν μπορεί ο πανεπιστημιακός να είναι εκτός πρακτικής. Επειδή, όμως, δεν είναι εφικτή η αυξομείωση των αμοιβών μας ανάλογα με την ειδικότητα ή την απόδοσή μας, δεν λύνεται το θέμα με την επιβολή τέτοιων διακρίσεων. Θ’ αλλάξει, άραγε, η αξιολόγηση την παραπάνω κατάσταση; Θα το επιθυμούσαμε, αλλά δεν το πιστεύουμε για τη χώρα μας, ρεαλιστικά σκεπτόμενοι. Άρα η ετεροαπασχόληση, που βολεύει δημοσιονομικά την Πολιτεία, δύσκολα θα καταργηθεί χωρίς να κινδυνεύσει η ποιότητα των σπουδών σε πολλές σχολές, στο μέτρο που δεν θα μπορεί η κατάργησή της να συνοδευθεί από γενναία αύξηση των αποδοχών, η οποία - επειδή θα πρέπει να είναι γενική - δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή. Θα πρέπει, συνεπώς, να ζήσουμε με το πρόβλημα και να αντιμετωπίσουμε τις δυσμενείς επιπτώσεις του, διασφαλίζοντας μηχανισμούς ουσιαστικής εκπλήρωσης των καθηκόντων των Πανεπιστημιακών δασκάλων απέναντι στους φοιτητές τους, στη σχολή τους και στην επιστήμη τους, εις τρόπον ώστε η πανεπιστημιακή ιδιότητα να μην καταντά πάρεργο και η ετεροαπασχόληση να μην γίνεται, όπου υφίσταται, η κύρια απασχόληση του Πανεπιστημιακού δασκάλου. Αντίθετα, η ετεροπασχόληση θα πρέπει, όπου υφίσταται, αφενός μεν να αυτοπεριορίζεται, αφετέρου δε να ασκείται προς όφελος της ακαδημαϊκής ιδιότητας. Εμείς δημιουργήσαμε τις παρενέργειες της ετεροαπασχόλησης κι εμείς πρέπει να τις διορθώσουμε με επιστροφή σε περισσότερη ακαδημαϊκότητα, διαλέγοντας ποιό είναι το κύριο για μας: το λειτούργημα ή το επάγγελμα; Αν επιλέγουμε το δεύτερο, καλύτερα να εγκαταλείψουμε το πρώτο. Αν επιλέγουμε, όμως, το πρώτο, δεν είν’ εμπόδιο το δεύτερο.
.

8. Άσκηση υπεύθυνου, ακομμάτιστου και αντιπροσωπευτικού Πανεπιστημιακού Συνδικαλισμού

.
Σήμερα, παρά την ανατροπή σε επίπεδο κεντρικής συνδικαλιστικής εκπροσώπησης χάρη στην αυθόρμητη κινητοποίηση μεγάλου αριθμού μελών ΔΕΠ, που δεν εκπροσωπούνταν από τον ξύλινο παρωχημένο λόγο της παλιάς διοίκησης της ΠΟΣΔΕΠ, η οποία ήταν αντίθετη σε κάθε εκσυγχρονιστική παρέμβαση στα ΑΕΙ, υπάρχει ακόμη κρίση αντιπροσώπευσης. Ο συνδικαλισμός μας δεν έχει βάθος, ούτε ποιότητα. Αυτό οφείλεται στη συνεχιζόμενη κομματικοποίησή του, που εξυπηρετεί συμφέροντα άσχετα με αυτά της Πανεπιστημιακής Κοινότητας. Πώς θα δώσουμε στους φοιτητές μας το παράδειγμα ν’ αναπτύξουν έναν δικό τους ακομμάτιστο συνδικαλισμό, αν δεν τον αναπτύξουμε πρώτοι εμείς; Ελλείψει ενός τέτοιου συνδικαλισμού, έχουμε μετατρέψει τα όργανα διοίκησης του Πανεπιστημίου (Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων και Σύγκλητο) σε οιονεί συνδικαλιστικά fora.

Εμείς θέλουμε έναν πανεπιστημιακό συνδικαλισμό περιεκτικό, χωρίς αποκλεισμούς και στεγανά. Θέλουμε έναν ΕΣΔΕΠ ανοιχτό σε όλα τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας των ακαδημαϊκών δασκάλων του ΑΠΘ. Είμαστε υπέρ της άμεσης διαβούλευσης στο πλαίσιο ανοικτών διαδικασιών, όπου θα μπορεί ο καθένας να προβάλλει την άποψή του και να την δοκιμάσει στον άμεσο δημοκρατικό αντίλογο, όπως είμαστε υπέρ και της αξιοποίησης των ηλεκτρονικών μέσων διαβούλευσης, που ενισχύουν την άμεση δημοκρατία και την πρόσβαση στον διάλογο όλων.

Είμαστε, όμως, σε κάθε περίπτωση υπέρ των βιώσιμων λύσεων που μπορούν και πρέπει να προκύψουν από τον πανεπιστημιακό συνδικαλισμό για τα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, διαφορετικά ο πανεπιστημιακός συνδικαλισμός καθίσταται ανούσιος αυτοσκοπός παραταξιακών μονολόγων. Ποτέ μέχρι τώρα οι Πανεπιστημιακοί, αν και διαχειρίζονται και διοικούν αυτοί τα ΑΕΙ, δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν πάνω σε μια ενιαία πρόταση για το θεσμικό πλαίσιο που πρέπει να διέπει την Ανώτατη Παιδεία στη χώρα μας. Ελλείψει μιας τέτοιας συμφωνίας, οι Κυβερνήσεις νομοθετούν κατά το δοκούν, τις περισσότερες φορές άστοχα. Σκοπός είναι να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση μιας ενιαίας πρότασης, πίσω από την οποία θα σταθεί όλη η Πανεπιστημιακή Κοινότητα της χώρας. Είναι δύσκολο να κτίσουμε πάνω στο ζήτημα αυτό ένα consensus που θ’ αντιπροσωπεύει την Πανεπιστημιακή Κοινότητα στο σύνολό της. Έχουμε, όμως, χρέος να το επιχειρήσουμε.

Μόνον τότε θα αποκατασταθεί η αξιοπιστία μας στα μάτια της Ελληνικής Κοινωνίας, που μας ανέθεσε να διαχειριστούμε το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Όταν δηλαδή διαμορφώσουμε κοινές θέσεις πάνω στο θεσμικό πλαίσιο που πρέπει να το διέπει, τις οποίες καμιά Κυβέρνηση δεν θα μπορεί να αρνηθεί να επικυρώσει. Γι’ αυτό θα πρέπει να επιχειρήσουμε μια καταγραφή του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου και των προβλημάτων που ανέκυψαν κατά τη λειτουργία του, πριν αποτολμήσουμε σε συνεργασία με την ΠΟΣΔΕΠ να συνδιαμορφώσουμε μια κοινή θέση για το θεσμικό πλαίσιο που μας ταιριάζει και που ταιριάζει σ’ ένα σύγχρονο Πανεπιστήμιο, ικανό ν’ αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της Κοινωνίας που το στηρίζει.
.

9. Περιβαλλοντική και Κοινωνική Υπευθυνότητα των Πανεπιστημίων και Ποιότητα Ζωής

.
Σήμερα, το Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι περιβαλλοντικά και κοινωνικά ανεύθυνο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι καλλιεργείται χρόνια τώρα στους κόλπους του και σε μας τους ίδιους μια υποκουλτούρα του όλα επιτρέπονται μέσα σ’ αυτό χωρίς καμιά συνέπεια.

Ζούμε σ’ ένα Πανεπιστήμιο κακομεταχειρισμένο, κακοσυντηρημένο, βρώμικο, ακατάστατο και ρημαγμένο. Ένα Πανεπιστήμιο πνιγμένο στην αφίσα, που ακυρώνει οποιαδήποτε προσπάθεια αναβάθμισης των χώρων του, η οποία, όταν αναλαμβάνεται, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να κατασπαταλά το δημόσιο χρήμα. Σε κανέναν άλλο χώρο δεν επιτρέπεται στα κόμματα η αφισορύπανση. Κι όμως, αναγνωρίζουν στον εαυτό τους το δικαίωμα να κατασπαταλούν τα χρήματα του Ελληνικού Λαού και να βιάζουν το περιβάλλον, πνίγοντας τις σχολές μας στις αφίσες που τυπώνουν μαζικά για τις παρατάξεις τους. Και το πρόβλημα είναι ότι κανείς μας δεν πιστεύει ότι αυτό μπορεί ν’ αλλάξει. Το πρόβλημα είναι ότι αποδεχόμαστε πως το Ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει να μοιάζει σε κάτι χειρότερο από στάβλο. Κανείς δεν μπορεί – και δεν θέλει – ν’ αγαπήσει έναν τέτοιο χώρο. Αδιαφορούμε αν κάποιοι τον κακομεταχειρίζονται, αφού όλο και λιγότερο ζούμε πια σ’ αυτόν, εξαιτίας – μεταξύ άλλων – και της αυξημένης ανασφάλειας. Ο κλασικός ελληνικός πανεπιστημιακός χώρος σήμερα αποπνέει μια εικόνα παρακμής, που συμβαδίζει με την πτώση του επιπέδου σπουδών, εξ αιτίας μιας παρατεταμένης αναταραχής στην Ανώτατη Παιδεία, που περιορίζει δραστικά τον ωφέλιμο χρόνο διδασκαλίας και μετατρέπει το Πανεπιστήμιο σε εξεταστικό κέντρο, που μοιράζει χαρτιά άνευ αντικρύσματος.

Τον τελευταίο καιρό, το Πανεπιστήμιο εξήγαγε την κρίση του στην Κοινωνία. Δεν μας έφτασε που συντηρούμε την αθλιότητα στους χώρους μας, ανεχόμενοι την βία των καταλήψεων και των ομηριών, των λεηλασιών και των καταστροφών, των προπηλακισμών και των απειλών, τώρα λειτουργούμε πλέον και σαν ορμητήριο των καταστροφέων της περιουσίας του Ελληνικού Λαού στους γύρω από τα Πανεπιστήμια χώρους. Αρνούμαστε να άρουμε το άσυλο που παρέχουμε στα παραβατικά στοιχεία που βρίσκουν καταφύγιο στους χώρους μας ή τους χρησιμοποιούν σαν ορμητήριο, επιτρέποντάς τους ανεμπόδιστα να καταστρέφουν την δημόσια και ιδιωτική περιουσία μέσα κι έξω από τα Πανεπιστήμιά μας.

Εμείς πιστεύουμε ότι δεν μας αξίζει ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο. Εμείς πιστεύουμε ότι μας αξίζει ένας όμορφος χώρος, που να εμπνέει τη δημιουργικότητα και να μπορεί ν’ αγαπηθεί. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι δικό μας να το κάνουμε ό,τι θέλουμε ή ό,τι θέλουν κάποιοι. Το Πανεπιστήμιο ανήκει στον Ελληνικό Λαό και δεν έχουμε το δικαίωμα, στο όνομα οποιασδήποτε ιδεοληψίας, να το κακομεταχειριζόμαστε, ούτε και να προστατεύουμε όσους το κακομεταχειρίζονται και το καταστρέφουν.
.

10. Αναγνώριση του μεριδίου ευθύνης μας για την κατάσταση της ανώτατης παιδείας στη χώρα μας

.
Εμείς οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι πρέπει να προβληματιστούμε ιδιαίτερα από τη συνεχιζόμενη απαξίωση της ακαδημαϊκής ιδιότητας και της πανεπιστημιακής κοινότητας στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας· από τη συνεχή υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών στα Πανεπιστήμια και τη μετατροπή τους σε εξεταστικά κέντρα, που χορηγούν τίτλους με αμφισβητούμενη πλέον αξία στην αγορά εργασίας, ιδίως την ευρωπαϊκή και τη διεθνή· από τη διαρκή απομόνωση του Πανεπιστημίου από την κοινωνία, που τείνει να το μετατρέψει, από πρωτοπόρο θεσμό αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, σε οχυρό βολέματος, προστατευτισμού, ανευθυνότητας, ήσσονος προσπάθειας και διατήρησης υστερόβουλων «κεκτημένων» χωρίς κοινωνική αξία.

Γι’ αυτό, θα πρέπει ν’ αναλάβουμε το μερίδιο της ευθύνης που αναλογεί ατομικά στον καθένα μας και συλλογικά σε όλους εμάς, ιδίως όσον αφορά: στο πρόγραμμα σπουδών που παρέχουμε στους φοιτητές μας· στην ποιότητα του μαθήματος που προσφέρουμε στους φοιτητές μας· στην ποιότητα και χρηστικότητα του πανεπιστημιακού συγγράμματος που χορηγούμε στους φοιτητές μας· στον τρόπο που εξετάζουμε τους φοιτητές μας και στις μεθόδους με τις οποίες αξιολογούμε την επίδοσή τους· στην επιλογή των συναδέλφων μας που εκλέγονται σε θέσεις μελών ΔΕΠ και που εξελίσσονται στην ακαδημαϊκή τους καριέρα· στον τρόπο με τον οποίο επιβλέπουμε τους υφισταμένους μας, συντονίζουμε το βοηθητικό προσωπικό όπου υπάρχει και διοικούμε το διοικητικό μας προσωπικό ή ελέγχουμε όσους εξαρτώνται από εμάς· στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τη δημόσια περιουσία που τίθεται στη διάθεσή μας και διαχειριζόμαστε οικονομικά το Πανεπιστήμιό μας.

Ποιοί άλλοι εκτός από εμάς τους ίδιους είμαστε υπόχρεοι και υπεύθυνοι για τα παραπάνω; Πρέπει, λοιπόν, νάμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για το τί κάναμε και τί δεν κάναμε γι’ αυτά απέναντι στην Ελληνική Κοινωνία.

Γι’ αυτό, εμείς πιστεύουμε, δεσμευόμαστε και αγωνιζόμαστε:

1. για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Πανεπιστημιακής Κοινότητας και της Ακαδημαϊκής Ιδιότητας στα μάτια της Ελληνικής Κοινωνίας· για την κοινωνική υπευθυνότητα των Πανεπιστημιακών και την κοινωνική λογοδοσία των Πανεπιστημίων.

2. για την εκπλήρωση των καθηκόντων μας με τρόπο που να σέβεται τους φοιτητές και τους γονείς τους, όπως και τους Έλληνες φορολογούμενους που καταβάλλουν το μισθό μας.

3. για την προστασία της δημόσιας περιουσίας και τον σεβασμό του ακαδημαϊκού χώρου που μας ανέθεσε ο Ελληνικός Λαός να διαχειριστούμε.

4. για την παροχή ενός επιπέδου σπουδών ισάξιου των καλύτερων Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των φοιτητών μας και όχι τις δικές μας ανάγκες.

5. για την ενθάρρυνση της καινοτομίας στην εκπαιδευτική διαδικασία και την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, που θα μας εντάξουν στην Κοινωνία της Γνώσης και θα μας επιτρέψουν να κλείσουμε το επιστημονικό χάσμα που μας χωρίζει από τα προηγμένα κράτη εταίρους μας στην Ευρώπη και τον κόσμο.

6. για την διεθνικότητα του Πανεπιστημίου και το άνοιγμά του στον κόσμο, καθώς και για την ευαισθητοποίηση των φοιτητών μας στο γεγονός ότι δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο και ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα μας περιμένει.

7. για ένα Πανεπιστήμιο, παράγοντα μετεξέλιξης και εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας υπέρ των νέων με προσόντα, γνώσεις και δεξιότητες, που αποζητούν μια ευκαιρία για να προσφέρουν και ν’ αναδειχθούν, εμποδίζονται όμως από τις δυνάμεις της συντήρησης, που μάχονται για τα «κεκτημένα» τους κι αντιστρατεύονται κάθε μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση αυτή, είτε είναι στην Παιδεία, είτε ευρύτερα στην Οικονομία και την Κοινωνία.
.

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

e-voting στα Πανεπιστήμια

.
Στην επικείμενη Γενική Συνέλευση του ΕΣΔΕΠ, θα συζητηθεί και το θέμα της διοργάνωσης των εκλογών που θα γίνουν τον Ιούνιο σε όλα τα Τμήματα του ΑΠΘ για την ανάδειξη Προέδρων και Αναπληρωτών Προέδρων, για πρώτη φορά φέτος με καθολική ψηφοφορία.
.
Εμείς θεωρούμε ότι η καθολική ψηφοφορία αποτελεί θετικό βήμα για την πάταξη της συνδιαλλαγής και την αποκομματικοποίηση των εκλογικών διαδικασιών για την ανάδειξη διοικητικών οργάνων μέσα στο Πανεπιστήμιο και καλούμε την Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ να την κάνει πράξη και να την διαφυλάξει από οποιεσδήποτε προσβολές και ιδιαίτερα από προβοκάτσιες όλων όσων δεν θέλουν τη δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση στις σχολές μας.
.
Επειδή, όμως, η διασφάλιση της καθολικής ψηφοφορίας αποτελεί στην πράξη ένα δύσκολο εγχείρημα, στο μέτρο που αυτή προϋποθέτει την χορήγηση – για πρώτη φορά φέτος στα Τμήματα του ΑΠΘ – της δυνατότητας άσκησης του εκλογικού δικαιώματος σε (συχνά) πολύ μεγάλο αριθμό φοιτητών για την εκλογή Προέδρων και Αναπληρωτών Προέδρων Τμημάτων, γι’ αυτό προτείνουμε να διερευνηθεί άμεσα από τις Πρυτανικές Αρχές και τη Σύγκλητο του ΑΠΘ η νομική δυνατότητα της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος με ηλεκτρονικό τρόπο (e-voting).
.
Σύμφωνα με το ισχύον νομικό καθεστώς (άρθρο 8 παρ. 2 ν. 3549/2007), οι «ειδικότερες λεπτομέρειες» για την άσκηση του δικαιώματος ψήφου του ειδικού σώματος των εκλεκτόρων, που απαρτίζεται από το σύνολο των μελών ΔΕΠ, των προ- και μετα-πτυχιακών φοιτητών και των βοηθών, «προβλέπονται στον Εσωτερικό Κανονισμό του Ιδρύματος». Επειδή, όμως, δεν διαθέτουμε ακόμη Εσωτερικό Κανονισμό στο ΑΠΘ που να έχει εκδοθεί σύμφωνα με τον Πρότυπο Γενικό Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας των ΑΕΙ του ΠΔ 160/2008, ούτε και είναι μέχρι τον Ιούνιο εφικτό να εκδοθεί ο Κανονισμός αυτός, θα πρέπει το συντομότερο η Σύγκλητος του ΑΠΘ να διερευνήσει – σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας – αν μπορεί να θεσμοθετήσει η ίδια με απόφασή της το e-voting και χωρίς να έχει προηγηθεί η έκδοση του Εσωτερικού Κανονισμού που να το προβλέπει, κάτι που δεν είναι αντίθετο με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλεια των ΑΕΙ, ή αν θα πρέπει κάτι τέτοιο να προβλεφθεί με νομοθετική ρύθμιση, περίπτωση κατά την οποία θα πρέπει η Σύγκλητος του ΑΠΘ να ζητήσει εγκαίρως από την Κυβέρνηση και τα κόμματα να στηρίξουν άμεσα μια σχετική τροπολογία στη Βουλή, εις τρόπον ώστε και να διασφαλίζεται στην πράξη η καθολικότητα της ψηφοφορίας, αλλά και να προασπισθεί η εκλογική διαδικασία από όσους θέλουν να την υπονομεύσουν.
.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

η μπάλα στην κερκίδα...


Σήμερα, λοιπόν, το Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ είδαμε τον Πρύτανη.

Σα να μην έγινε τίποτε όλο το προηγούμενο διάστημα...

Του θέσαμε "καυτά" ζητήματα της επικαιρότητας, όπως τί θα γίνει στα play-offs και τέτοια. Πετάξαμε την μπάλα στην κερκίδα, με άλλα λόγια.

Α ναι, του είπαμε και για τους "407"... Για την ταμπακέρα, ούτε λέξη. Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα, μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα.

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

να πούμε την αλήθεια...

.
Η Πρυτανεία εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωση για τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει σχετικά με το θέμα των εργολαβιών, προφανώς για να «ξορκίσει το κακό» μιας νέας κατάληψης, που φημολογείται έντονα αυτές τις μέρες ότι μπορεί να επαναληφθεί. Σύμφωνα με την ανακοίνωση αυτή, η Πρυτανεία ενεργεί ώστε:

1. Να υποβληθούν στο αρμόδιο Υπουργείο πρόταση νομοθετικής ρύθμισης και αιτιολογική της έκθεση, με σκοπό την ένταξη στο Α.Π.Θ., με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, του προσωπικού που απασχολείται σήμερα στο Α.Π.Θ. μέσω εργολαβιών. Το κείμενο της πιο πάνω πρότασης καθώς και της αιτιολογικής της έκθεσης έχουν ήδη διατυπωθεί από την Επιτροπή και εγκριθεί από το Πρυτανικό Συμβούλιο.

2. Με δεδομένη και γνωστή την ύπαρξη σχετικών νομικών προβλημάτων, το Α.Π.Θ. να προβεί σε ενέργειες με προοπτική την, μέσω ΑΣΕΠ, πρόσληψη προσωπικού, με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, προς κάλυψη των αναγκών του Α.Π.Θ. που σήμερα εξυπηρετούνται από εργολαβίες.

3. Να υποδειχθεί στους ενδιαφερόμενους η άμεση υποβολή αίτησης θεραπείας ενώπιον του ΑΣΕΠ, μέσω του Κοινού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Προσωπικού του Α.Π.Θ., με αίτημα την επανεξέταση των υποθέσεων τους.

Παρόμοια ανακοίνωση είχε εκδοθεί από την Πρυτανεία και στις 6 Απριλίου ενόσω το κτήριο Διοίκησης τελούσε ακόμη υπό κατάληψη.

Πρέπει να πούμε την αλήθεια και στους εργαζόμενους στους εργολήπτες και στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ.

Το άρθρο 103 του Συντάγματος προβλέπει σχετικά:

3. Οργανικές θέσεις ... τεχνικού ή βοηθητικού προσωπικού μπορούν να πληρούνται με προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση ιδιωτικού δικαίου. Νόμος ορίζει τους όρους για την πρόσληψη, καθώς και τις ειδικότερες εγγυήσεις τις οποίες έχει το προσωπικό που προσλαμβάνεται.

7. Η πρόσληψη υπαλλήλων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, ..., γίνεται είτε με διαγωνισμό είτε με επιλογή σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια και υπάγεται στον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής, όπως νόμος ορίζει.

8. Νόμος ορίζει τους όρους, και τη χρονική διάρκεια των σχέσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, για την κάλυψη είτε οργανικών θέσεων και πέραν των προβλεπομένων στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 είτε πρόσκαιρων είτε απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών κατά το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2. Νόμος ορίζει επίσης τα καθήκοντα που μπορεί να ασκεί το προσωπικό του προηγούμενου εδαφίου. Απαγορεύεται η από το νόμο μονιμοποίηση προσωπικού που υπάγεται στο πρώτο εδάφιο ή η μετατροπή των συμβάσεών του σε αορίστου χρόνου. Οι απαγορεύσεις της παραγράφου αυτής ισχύουν και ως προς τους απασχολουμένους με σύμβαση έργου.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι – είτε νέες οργανικές θέσεις αποσπάσει το ΑΠΘ για φύλαξη, καθαριότητα, κηπευτικές και τεχνικές εργασίες, τις οποίες και θα μπορούσε να καλύψει με σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου του ιδιωτικού δικαίου, είτε επιχειρήσει να καλύψει τις ανάγκες αυτές ως απρόβλεπτες και επείγουσες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή και έργου –, οι τωρινοί εργαζόμενοι στις εργολαβίες, στο σύνολό τους, δεν μπορεί να ικανοποιηθούν στο αίτημά τους για «μονιμοποίηση» με τη σύναψη απ’ ευθείας εργασιακής σχέσης με το Πανεπιστήμιο, οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις που αφήνει ανοικτές το ίδιο το Σύνταγμα καταφέρει να ενεργοποιήσει το ΑΠΘ.

Ας πούμε, λοιπόν, την αλήθεια: και οι εργαζόμενοι είναι όμηροι μιας κατάστασης που διαιωνίζεται λόγω θεσμικού πλαισίου μέσω των εργολαβιών, χωρίς απαραίτητα – στο σύνολό τους τουλάχιστον – να τους αδικεί κατάφωρα, στο μέτρο που οι περισσότεροι από αυτούς δεν συμμετείχαν σε κανένα διαγωνισμό για να προσληφθούν και διατηρούν τη δουλειά τους χρόνια τώρα, αλλά και το Πανεπιστήμιο είναι όμηρος της άσκησης μιας «κοινωνικής πολιτικής» μέσω της επιβολής τους στους εργολάβους, που ροκανίζει μέχρι και το 50% του προϋπολογισμού του, σε βάρος της άσκησης εκπαιδευτικής πολιτικής, ενώ ούτε καθαριότητα διασφαλίζει, ούτε πραγματική φύλαξη έχει.

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, δείχνοντας όλοι κατανόηση αλλήλοις. Κι εμείς δημιουργήσαμε στους εργαζομένους στις εργολαβίες προσδοκίες με το να τους επιβάλλουμε στον επόμενο εργολάβο. Προσδοκίες μονιμότητας που δεν μπορούμε τώρα, λόγω θεσμικού πλαισίου, να ικανοποιήσουμε. Κι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, όμως, βολεύτηκαν με τον τρόπο αυτό μέχρι τώρα, χωρίς νάχουν συμμετάσχει σε κανένα διαγωνισμό και περνώντας από τον έναν εργολάβο στον επόμενο.

Για τους παραπάνω λόγους, οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι ΠΟΛΛΕΣ και ΜΕΡΙΚΕΣ, πλην όμως ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ. Τολμούμε μια σφαιρική πρόταση προς την κατεύθυνση αυτή:

Α) Για τους εργαζόμενους στις γραμματείες που αμείβονται από τις εργολαβίες φύλαξης και καθαριότητας:

1) Καταγραφή του προσωπικού (περί τα 150 άτομα) που απασχολείται σήμερα στις Γραμματείες μας και αμείβεται από τις εργολαβίες φύλαξης και καθαριότητας χωρίς να παρέχει έργο φύλαξης ή καθαριότητας.

2) Σύσταση νέων οργανικών θέσεων γραμματειακής υποστήριξης και μοριοδότηση του ανωτέρω προσωπικού με νόμο ώστε να μπορεί να συμμετάσχει σε διαγωνισμό ΑΣΕΠ για την κάλυψη των θέσεων αυτών. Για το σκοπό αυτό, σύσταση Επιτροπής για την κατάταξη του προσωπικού αυτού (των 150 δηλαδή σήμερα υπηρετούντων στις γραμματείες μας) ως προς την αρχαιότητά τους, τα προσόντα τους, την χρησιμότητά τους και την αποδοτικότητά τους στις θέσεις στις οποίες υπηρετούν.

3) Συμπερίληψη στο προσωπικό αυτό (των 150) και των βιβλιοθηκονόμων της Βιβλιοθήκης.

Β) Για τους λοιπούς εργαζόμενους στις εργολαβίες:

1) Καταγραφή των εργαζομένων στις εργολαβίες που έχουν από 12 χρόνια συνεχούς απασχόλησης και άνω ή που έχουν υπερβεί το 50ό έτος της ηλικίας τους ανεξαρτήτως χρόνων απασχόλησης στις εργολαβίες.

2) Το ως άνω καταγεγραμμένο προσωπικό, να εξακολουθήσει να «επιβάλλεται» στους εργολάβους. Μόνον αυτό, όμως. Κατά τα λοιπά, όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στις εργολαβίες να αφεθούν ελεύθεροι να διαπραγματευτούν με τον νέο εργολάβο την επαναπρόσληψή τους.

Μέχρι να δρομολογηθούν οι λύσεις αυτές, θα πρέπει αναγκαστικά να ζούμε με το υφιστάμενο καθεστώς των εργολαβιών.

Εκτιμούμε πως – εκτός του ότι είναι ανέφικτη η απόδοση μέχρι και 850 νέων οργανικών θέσεων στο ΑΠΘ, που ούτως ή άλλως, μέσω ΑΣΕΠ, θα πληρωθούν σε δυο-τρία χρόνια και σήμερα να παραχωρούνταν οι θέσεις αυτές – η κατάργηση των εργολαβιών όχι μόνο είναι αδύνατη, αλλά δεν είναι και διαχειριστικά βιώσιμη για τις τέσσερις κατηγορίες αναγκών του ΑΠΘ (καθαριότητα, φύλαξη, κηπευτικές και τεχνικές εργασίες). Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε να διογκωθεί ο «δημόσιος» τομέας του ΑΠΘ, με την σύσταση υπηρεσιών που, γραφειοκρατικά και διαχειριστικά, αντί να καλύπτουν τις πραγματικές του ανάγκες, θα αποσκοπούν μόνο στο πώς θα εξασφαλίσουν μονιμότητα σε εκατοντάδες υπαλλήλων και τίποτε άλλο. Πέραν αυτού, θα στερηθεί το ΑΠΘ τα οφέλη από τον ανταγωνισμό και κυρίως την τεχνολογική εξέλιξη που θα μπορεί να κομίζει η αγορά, ιδίως στην καθαριότητα (αποτελεσματικότητα, συμβατότητα των τεχνικών με το περιβάλλον) και στην φύλαξη (σύγχρονες τεχνικές φύλαξης και κατάλληλο προσωπικό).

Με την παραπάνω πρόταση, θα απαλλαγούν οι εργολάβοι από «εικονικό» προσωπικό που θα πρέπει να συνεχίσουν να αμείβουν, ενώ δεν θα το απασχολούν οι ίδιοι στις εργολαβίες τους (γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό), θα καταστούν διαφανείς οι εργολαβικές συμβάσεις, ο ανταγωνισμός κατά την επιλογή του καλύτερου εργολάβου θα είναι γνήσιος, οι προσφορές από τεχνικής και οικονομικής άποψης θα είναι συμφερότερες για το ΑΠΘ, ο έλεγχος των εργολάβων θα είναι καλύτερος από το ΑΠΘ που δεν θάχει «σκελετούς στην ντουλάπα του» ώστε να μπορεί βάσιμα να τους πει και μια κουβέντα αν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, οι υπηρεσίες που θα απολαμβάνει το ΑΠΘ στους τομείς που θα ανατίθενται στους εργολάβους θα είναι ποιοτικά καλύτερες, και κυρίως θα πάψει να ροκανίζεται ο προϋπολογισμός του, που τώρα απορροφάται μέχρι και στο 50% για λόγους «κοινωνικής πολιτικής», και χωρίς μάλιστα κανένας να μένει ικανοποιημένος...
.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

να μην ξεχνιέμαστε...











.
Την ξεχάσαμε την 21η Απριλίου φέτος, σύντροφοι;


Στην επόμενη επανάσταση, θα σας εξορίσουμε
στα Πανεπιστήμια, να δείτε τη γλύκα.

Κι εμείς οι πατριώτες, θα πάμε να ζήσουμε
στο μόνο ελεύθερο έδαφος που θα μας έχετε ακόμη
αφήσει: στη Μύκονο.
,

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

ο ΕΣΔΕΠ στα όρια της αχρησίας

.
Για μια ακόμη φορά, το Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ απέτυχε να κοιτάξει στα μάτια την πραγματικότητα και να πάρει (οποιαδήποτε) κοινή θέση απέναντι και στη νέα απειλή για νέα επίθεση στο δίκτυο του ΑΠΘ και στη διαρκή απειλή της επανάκαμψης των καταληψιών στην Πρυτανεία μετά το Πάσχα. Καθόσον μας αφορά, καταθέσαμε στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ της Παρασκευής 10 Απριλίου το ακόλουθο ψήφισμα, που δεν πέρασε, καθώς ψηφίστηκε μόνον από τους αντιπροσώπους της Πανεπιστημιακής Συμπαράταξης:
.
1. Καταδίκη των καταλήψεων για οποιοδήποτε θέμα κι αν γίνονται.
2. Ναι στο διάλογο για οποιοδήποτε θέμα και με οποιονδήποτε, όχι όμως υπό την απειλή κατάληψης.
3. Αν γίνει νέα κατάληψη της Πρυτανείας με θέμα τις εργολαβίες, να εκκενωθεί αμέσως ο χώρος από τους φύλακες, δεδομένου ότι ήδη έχουν εξαντληθεί όλα τα ήπια μέσα για τη λύση της πρόσφατης κατάληψης με το ίδιο θέμα και η Πρυτανεία έχει λάβει όλες τις δεσμεύσεις που μπορούσε να λάβει για το θέμα αυτό.
4. Αν ασκηθεί βία στους φύλακες, να κληθούν να παρέμβουν η Εισαγγελία και η αστυνομική δύναμη.
.
Επειδή δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην έγινε τίποτα και να εθελοτυφλούμε αναμένοντας με σταυρωμένα χέρια τον επόμενο εξευτελισμό, ήδη κινούμαστε για να καλέσουμε την Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ να εκφραστεί (και ν' αναλάβει και τις ευθύνες της) με άλλα μέσα που επιτρέπει η Δημοκρατία μας. Και σ' αυτό, ελπίζουμε να έχουμε μαζί μας όλες τις ανανεωτικές δυνάμεις του Πανεπιστημίου μας.
.

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

άρση της κατάληψης με κόστος, αλλά και διδάγματα

.
Η επί 22 μέρες κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ έληξε με μεγάλο θεσμικό κόστος για το Πανεπιστήμιο, αλλά και πολλά διδάγματα. Η κρίση αυτή ανέδειξε ότι:

α) Η Πανεπιστημιακή μας Κοινότητα είναι ευάλωτη, ανυπεράσπιστη και ανοχύρωτη. Γίναμε έρμαια της αυθαιρεσίας λίγων ακραίων στοιχείων, απέναντι στα οποία (όταν δεν τους χαϊδεύουμε τ' αυτιά) αδυνατούμε ν' αντιδράσουμε, έτοιμοι ανά πάσα στιγμή ν' ανεχθούμε την αμέσως επόμενη ταπείνωση.

β) Ο διάλογος έχει όρια με στοιχεία που έχουν αποθρασυνθεί, ζητούν ό,τι μπορεί να ζητηθεί χωρίς στην πραγματικότητα να θέλουν να κάνουν διάλογο με κανέναν. Ζητούν δεσμεύσεις χωρίς να τηρούν οι ίδιοι καμία. Συμπεριφέρονται σαν όλα να τους επιτρέπονται και δεν επιβάλλουν καμιά συμπεριφορά στους εαυτούς τους.

γ) Οι καταληψίες αποδείχτηκαν επικίνδυνοι ακόμη και γι’ αυτούς που τους στηρίζουν, αναδεικνύοντας την επικινδυνότητα της πολιτικής στήριξης της κατάληψης και γι’ αυτούς ακόμη που την παρέχουν. Αν πιστεύουμε στη δημοκρατία, δεν μπορούμε να καλύπτουμε πολιτικά και ακόμη λιγότερο να ενθαρρύνουμε τις καταλήψεις για οποιοδήποτε λόγο κι αν γίνονται.

Φεύγοντας οι καταληψίες απείλησαν να επανέλθουν αν διαπιστώσουν ότι δεν ικανοποιούνται τα αιτήματά τους. Για την αντιμετώπιση μιας νέας κατάληψης χρειαζόμαστε άμεσα:

1) Ν' αποφασίσουμε σαν Πανεπιστημιακή Κοινότητα τί θέλουμε:

α) Θέλουμε τις καταλήψεις; Καταδικάζουμε τις καταλήψεις; Να το πούμε. Απλά πράγματα.

β) Θέλουμε τον διάλογο; Την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων; Τον θέλουμε και τον επιδιώκουμε με οποιονδήποτε και για ο,τιδήποτε, και είμαστε έτοιμοι και να πεισθούμε και ν' αναλάβουμε δράση μετά από αυτόν. Αλλά όχι υπό το καθεστώς ομηρείας των καταληψιών.

2) Σχέδιο διαχείρισης κρίσης. Ποιά μέσα έχουμε για ν' αντιμετωπίσουμε μια νέα κατάληψη; Έχουμε μέσα:

α) Τη διαπαιδαγώγηση, το διάλογο, την πειθώ. Να τα εξαντλήσουμε αυτά από πριν. Και να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο στους πιθανούς καταληψίες φοιτητές μας να διανοηθούν ότι κάποιος αναμεταξύ μας θα τους στηρίξει. Κι όποιος τους στηρίξει να τον απομονώσουμε.

β) Την κύρωση. Την απειλή του πειθαρχικού και την παραπομπή στο πειθαρχικό. Και η κύρωση αποτελεί μέρος της παιδαγωγικής διαδικασίας.

γ) Την τόλμη μας: να μην φύγουμε από τον χώρο μας όταν γίνει κατάληψη. Να μείνουμε εκεί και να καλέσουμε σε πανστρατειά όλους τους συναδέλφους στους χώρους μας και τους φοιτητές. Να αγνοήσουμε τους καταληψίες, να τους απομονώσουμε. Αν βάλουν λουκέτο, να το σπάσουμε και να μπούμε μέσα. Να μην το βάλλουμε στα πόδια. Να μην αποδεχτούμε αυτού του είδους την βία.

δ) Κι αν ασκήσουν πραγματική βία εναντίον μας ή κατά των φυλάκων μας; Θέλουμε άρση του ασύλου; Να το πούμε. Και να το αποφασίσουμε ΑΠΟ ΠΡΙΝ. Όχι εν θερμώ, γιατί τότε κανείς ποτέ δεν θα τολμήσει ν' αποφασίσει τίποτα.

Κοντά σ’ αυτά, επείγει να λύσουμε μεσοπρόθεσμα το πρόβλημα της ΦΥΛΑΞΗΣ του Πανεπιστημίου μας με πραγματικούς φύλακες κι όχι θυρωρούς, τους οποίους και θα πρέπει να εξοπλίσουμε με όλα τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και, συμπληρωματικά, να τους προστατεύσουμε με απόφαση γενικής ισχύος για άμεση άρση του ασύλου αμέσως μόλις υποστούν επίθεση κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

"καλώς τα παιδιά !"

.
Καλωσορίζουμε την Συσπείρωση στην καταδίκη (μόλις προχθές) της κατάληψης της Πρυτανείας του ΑΠΘ, έστω και με τη μορφή της συνέχισής της. Ελπίζουμε μόνο να μην ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε εμείς οι άλλοι και μην αποφάσισε την τελευταία στιγμή - λίγο πριν την συνέχιση της κατάληψης ενδεχομένως, που μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες για το Πανεπιστήμιο - να πηδήξει από το τραίνο... Κι ελπίζουμε ότι και στο μέλλον θα μπορέσουμε να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα, ότι δηλαδή η "κατάληψη" δεν είναι αποδεκτός τρόπος διαμαρτυρίας κανενός σε μια δημοκρατία, ιδίως όταν οι "καταληψίες" επικαλούνται αυτή την ίδια τη δημοκρατία για να νομιμοποιήσουν τη δράση τους, με το πρόσχημα ότι αυτό αποφάσισαν οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών τους συλλόγων. Βλέπετε, λοιπόν, συνάδελφοι της Συσπείρωσης, ότι σε όλους μας τελικά χρειάζεται η δημοκρατία; Ακόμη και στους καταληψίες. Σεις, όμως, την ξέρετε καλά τη δημοκρατία, υποτίθεται. Άρα, λοιπόν, σαν Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι που είστε, μήπως θα πρέπει να σκεφτείτε αν θάταν καλύτερο να την διδάξετε πρώτα σ' αυτούς που σπεύδετε να στηρίξετε σ' αυτή την ακραία "μορφή πάλης", αντί να φροντίζετε να μην τους κακοκαρδίσετε ;
.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

παιδιά, αυτό είναι τόνειρό σας;

.
Τί ζητούν τα παιδιά που κατέλαβαν την Πρυτανεία του ΑΠΘ; να κηρύξει το ΑΠΘ έκπτωτους τους εργολάβους και στη συνέχεια να επαναπροσλάβει σε μόνιμες θέσεις όσους εργάζονται στις εργολαβίες. Στο μέτρο που η ικανοποίηση του δεύτερου σκέλους του αιτήματός τους είναι ανέφικτη ως έχουν σήμερα τα πράγματα, η άμεση καταγγελία των συμβάσεων εργολαβίας θα σημάνει αυτόματα ότι 800 άτομα θα βρεθούν στο δρόμο. Ρώτησαν τους ενδιαφερόμενους εργαζόμενους αν τους συμφέρει κάτι τέτοιο; Ή παλεύουν γι' αυτούς χωρίς αυτούς; Τί θέλουν, την καταστροφή τους; Στην περίπτωση αυτή, να το δεχτούμε ότι τα παιδιά επαναστατούν, ευρισκόμενα επί του παρόντος σ' ένα προεπαναστατικό στάδιο, όπου κατ' αρχήν προκαλούν διάφορες καταστροφές με σκοπό την γενίκευσή τους ώστε να καταρρεύσει το σύστημα. Ωραία, αλλά για να γίνει τί; ΤΙ;

Όλοι οι επαναστάτες ήσαν πνευματικά πιο προηγμένοι από τις άρχουσες τάξεις που κατεδάφιζαν: οι πατριώτες αμερικανοί απέναντι στους αντιδραστικούς αποικιοκράτες, οι αστοί το 1789 στη Γαλλία απέναντι στους αγράμματους αριστοκράτες, οι μπολσεβίκοι το 1917 στη Ρωσία απέναντι στους παρωχημένους τσαρικούς, η επαναστατημένη νεολαία του Μάη του 68 κατά της αυταρχικότητας απέναντι στην αντιδραστική αστική τάξη, κ.ο.κ. Ακόμη κι οι Χριστιανοί ήταν πιο προχωρημένοι από τους παρηκμασμένους Ρωμαίους που βλέπανε ανθρώπους να τους τρώνε τα λιοντάρια και χαίρονταν...

Αυτό που περιμένουμε εμείς από τα παιδιά μας είναι να μας ξεπεράσουν πνευματικά, τεχνολογικά, ακόμη και φαντασιακά, να μας ζωγραφίσουν έναν άλλο κόσμο και ν' ανατρέψουν τον δικό μας, ώστε να παίξουμε με τους δικούς τους πλέον κανόνες στον δικό τους κόσμο. Ωραία, ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι κανόνες να το συζητήσουμε.

Να το δεχτώ ότι οι νέοι που συμμετέχουν στην κατάληψη, οραματίζονται έναν πιο δίκαιο κόσμο γι' αυτούς που αλτρουϊστικά αγωνίζονται οι ίδιοι, χωρίς να προσδοκούν τίποτα για τον εαυτό τους. Αυτό λέγεται είμαι νέος, έχω ιδεολογία και μάχομαι γι' αυτήν. Είμαι ονειροπόλος αν θέλετε, κι οι νέοι - αν όχι όλοι μας - έχουν δικαίωμα σ' αυτό. Δεν είναι περίεργο που εμβληματικές μορφές γι' αυτούς ήταν τον Δεκέμβρη ο Αλέξης και τώρα η Κωνσταντίνα...

Συζήτησα τούτες τις μέρες πολλές ώρες μαζί τους, μιας κι η Πρυτανεία του ΑΠΘ είναι δίπλα στη Σχολή μου, και δεν κατάφερα, αν και το αποζητούσα, να μάθω το όνειρο αυτού του αγώνα τους. Όνειρό σας ρε παιδιά είναι η ... μονιμοποίηση των καθαριστριών; Είναι για σας καριέρα η δουλειά της καθαρίστριας; Σε αυτό θέλετε να τις καταδικάσετε τις καθαρίστριες; Στο νάναι μια ζωή καθαρίστριες; Για μήπως η Κωνσταντίνα ήθελε νάναι μια ζωή καθαρίστρια; Ιστορικός είναι η γυναίκα. Δουλειά ανάγκης είναι η καθαριότητα. Να ξηγιέμαστε, δεν συναινώ ούτε κατά διάνοια στη μισθολογική τους εκμετάλλευση, έτσι, για να μην παρεξηγιέμαστε. Όμως, είναι άραγε καριέρα η καθαρίστρια; Αυτό είναι τόνειρό σας, να διασφαλίσετε μια καριέρα στις καθαρίστριες; Άντε, λοιπόν, να ανοίξουμε οργανικές θέσεις μονίμων υπαλλήλων ειδικότητας καθαριστών στο ΑΠΘ. Καθαρίστρια 7, καθαρίστρια 6, καθαρίστρια 5, ..., καθαρίστρια 1, προϊσταμένη. Ουάουου. Αυτή κι αν είναι καριέρα για μια νέα γυναίκα που μπαίνει στο επάγγελμα στα είκοσι και βγαίνει στη σύνταξη προϊσταμένη καθαριότητας...

Κι ύστερα: "έκπτωτοι εργολάβοι", "μονιμοποίηση εργαζομένων στο δημόσιο", "παραβίαση εργατικής νομοθεσίας", κ.ο.κ. Πολύ διαχειριστικά τα βλέπω, ρε παιδιά, όλ' αυτά. Αυτό φιλοδοξείτε να κάνετε; μια καλύτερη διαχείριση από εμάς; να μπείτε στα δικά μας παπούτσια; να μας δείξετε ότι μια άλλη διαχείριση είναι εφικτή; κατά το "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός" που είναι το προσφιλές σας σύνθημα; Δεν σκεφτήκατε ποτέ να φτιάξετε τα δικά σας παπούτσια και μετά να μας τα φορέσετε; Αυτό είναι επανάσταση.

Ζητήσατε τα κλειδιά της Πρυτανείας για να μας δείξετε πώς θα την διαχειριστούμε καλύτερα; Πολύ μίζερη η επανάστασή σας, παιδιά. Κι ακόμη πιο μίζεροι όσοι σπεύδουν να σας συνδράμουν, αναγνωρίζοντάς σας το δικαίωμα στην κατάληψη, αντί να σας διαπαιδαγωγήσουν στο πώς πραγματικά θα ανατρέψετε τον κόσμο.

Παναγιώτης Γκλαβίνης
.