3. Προάσπιση του ανοιχτού Πανεπιστημίου

.
Είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή εκβιαστικής προβολής και εξαναγκαστικής επιβολής απόψεων και θέσεων μέσα στο Πανεπιστήμιο. Είμαστε υπέρ του διαλόγου και της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων με οποιονδήποτε, και κυρίως με τους φοιτητές μας, για όποιο θέμα απασχολεί ή πρέπει ν’ απασχολεί την Πανεπιστημιακή Κοινότητα και είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε συλλογική δράση για την επίλυση τέτοιων θεμάτων. H κατάληψη ως μέσο διεκδίκησης λαϊκών αιτημάτων και αυτοπροστασίας της καταπιεσμένης πλειοψηφίας, δικαιολογείται μόνον σε δικτατορικά και ανελεύθερα καθεστώτα. Σε καθεστώς δημοκρατίας, όμως, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι με τις καταλήψεις σαν μορφή διεκδίκησης αιτημάτων και προβολής απόψεων, διότι – εκτός των άλλων – πλήττουν ευθέως και τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, που κανείς δεν έχει δικαίωμα να κλείνει. Θεωρούμε ότι το κλειστό πανεπιστήμιο είν’ ένα νεκρό πανεπιστήμιο.

Είναι αυτονόητο ότι με τις καταλήψεις δεν εννοούμε ούτε τις απεργίες διδασκόντων και εργαζομένων στο Πανεπιστήμιο, ούτε τις αποχές των φοιτητών από τα μαθήματα, με οποιοδήποτε τρόπο κι αν αποφασίζονται∙ η απεργία, αλλά και η αποχή ως μορφή απεργίας, κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα. Εννοούμε τις καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων (σχολών, τμημάτων, υπηρεσιών), που βάζουν λουκέτο στους χώρους αυτούς ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο εμποδίζουν την ελεύθερη είσοδο και έξοδο από τους χώρους αυτούς των πάσης φύσεως χρηστών τους, θίγοντας συνταγματικά προστατευόμενα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες.

Θεωρούμε ότι οι καταλήψεις, για οποιοδήποτε λόγο κι αν γίνονται, είναι παράνομες και βαθύτατα αντιδημοκρατικές, προσβάλλουν θεμελιώδη δικαιώματα του Ανθρώπου και την Ακαδημαϊκή Ελευθερία. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να απαξιώνουν το Πανεπιστήμιο στα μάτια της Κοινωνίας και να υποβαθμίζουν το επίπεδό του. Πιστεύουμε ότι ο χώρος του Πανεπιστημίου πρέπει σε κάθε περίπτωση να παραμένει ανοιχτός και προσβάσιμος στον ελεύθερο διάλογο, την ανταλλαγή ιδεών και την ανοχή της διαφορετικής άποψης. Το Σύνταγμα κατοχυρώνει σε όλη την επικράτεια της Χώρας, άρα και στο Πανεπιστήμιό μας, το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης (άρθρο 14 παρ. 1), το δικαίωμα της συνάθροισης (άρθρο 11 παρ. 1), το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης (άρθρο 5 παρ. 1) και το δικαίωμα στην εργασία (άρθρο 22). Τα δικαιώματα αυτά, που κατοχυρώνονται και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, είναι αδιαπραγμάτευτα και δεν μπορεί καμιά πλειοψηφία ούτε να τα καταργήσει, ούτε να τα περιορίσει. Συνεπώς, καμιά απόφαση συνδικαλιστικού ή φοιτητικού οργάνου ή παράταξης δεν δικαιολογεί την επιβολή απόψεων με τη βία, την παρεμπόδιση της λειτουργίας δημοκρατικά συγκροτημένων πανεπιστημιακών οργάνων, το κλείδωμα των Σχολών, την κράτηση ομήρων μέχρι να ληφθεί μια απόφαση και ακόμη λιγότερο την άσκηση σωματικής βίας καθ’ οιουδήποτε.

Το ανοιχτό Πανεπιστήμιο έχει και μια άλλη διάσταση. Είναι ανοιχτό στην Κοινωνία και άρα προσβάσιμο και από την Κοινωνία. Και γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν, κανένας δεν δικαιούται να κλείνει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, γιατί με τον τρόπο αυτό, εκτός των άλλων, αφήνει την Κοινωνία έξω από το Πανεπιστήμιό της και το Πανεπιστήμιο μακρυά από την Κοινωνία του, εμποδίζοντας το Ελληνικό Πανεπιστήμιο να ανακτήσει την πρωτεύουσα θέση που του αρμόζει στην Ελληνική Κοινωνία.
.