να πούμε την αλήθεια...

.
Η Πρυτανεία εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωση για τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει σχετικά με το θέμα των εργολαβιών, προφανώς για να «ξορκίσει το κακό» μιας νέας κατάληψης, που φημολογείται έντονα αυτές τις μέρες ότι μπορεί να επαναληφθεί. Σύμφωνα με την ανακοίνωση αυτή, η Πρυτανεία ενεργεί ώστε:

1. Να υποβληθούν στο αρμόδιο Υπουργείο πρόταση νομοθετικής ρύθμισης και αιτιολογική της έκθεση, με σκοπό την ένταξη στο Α.Π.Θ., με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, του προσωπικού που απασχολείται σήμερα στο Α.Π.Θ. μέσω εργολαβιών. Το κείμενο της πιο πάνω πρότασης καθώς και της αιτιολογικής της έκθεσης έχουν ήδη διατυπωθεί από την Επιτροπή και εγκριθεί από το Πρυτανικό Συμβούλιο.

2. Με δεδομένη και γνωστή την ύπαρξη σχετικών νομικών προβλημάτων, το Α.Π.Θ. να προβεί σε ενέργειες με προοπτική την, μέσω ΑΣΕΠ, πρόσληψη προσωπικού, με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, προς κάλυψη των αναγκών του Α.Π.Θ. που σήμερα εξυπηρετούνται από εργολαβίες.

3. Να υποδειχθεί στους ενδιαφερόμενους η άμεση υποβολή αίτησης θεραπείας ενώπιον του ΑΣΕΠ, μέσω του Κοινού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Προσωπικού του Α.Π.Θ., με αίτημα την επανεξέταση των υποθέσεων τους.

Παρόμοια ανακοίνωση είχε εκδοθεί από την Πρυτανεία και στις 6 Απριλίου ενόσω το κτήριο Διοίκησης τελούσε ακόμη υπό κατάληψη.

Πρέπει να πούμε την αλήθεια και στους εργαζόμενους στους εργολήπτες και στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ.

Το άρθρο 103 του Συντάγματος προβλέπει σχετικά:

3. Οργανικές θέσεις ... τεχνικού ή βοηθητικού προσωπικού μπορούν να πληρούνται με προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση ιδιωτικού δικαίου. Νόμος ορίζει τους όρους για την πρόσληψη, καθώς και τις ειδικότερες εγγυήσεις τις οποίες έχει το προσωπικό που προσλαμβάνεται.

7. Η πρόσληψη υπαλλήλων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, ..., γίνεται είτε με διαγωνισμό είτε με επιλογή σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια και υπάγεται στον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής, όπως νόμος ορίζει.

8. Νόμος ορίζει τους όρους, και τη χρονική διάρκεια των σχέσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός καθορίζεται κάθε φορά, για την κάλυψη είτε οργανικών θέσεων και πέραν των προβλεπομένων στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 είτε πρόσκαιρων είτε απρόβλεπτων και επειγουσών αναγκών κατά το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2. Νόμος ορίζει επίσης τα καθήκοντα που μπορεί να ασκεί το προσωπικό του προηγούμενου εδαφίου. Απαγορεύεται η από το νόμο μονιμοποίηση προσωπικού που υπάγεται στο πρώτο εδάφιο ή η μετατροπή των συμβάσεών του σε αορίστου χρόνου. Οι απαγορεύσεις της παραγράφου αυτής ισχύουν και ως προς τους απασχολουμένους με σύμβαση έργου.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι – είτε νέες οργανικές θέσεις αποσπάσει το ΑΠΘ για φύλαξη, καθαριότητα, κηπευτικές και τεχνικές εργασίες, τις οποίες και θα μπορούσε να καλύψει με σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου του ιδιωτικού δικαίου, είτε επιχειρήσει να καλύψει τις ανάγκες αυτές ως απρόβλεπτες και επείγουσες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή και έργου –, οι τωρινοί εργαζόμενοι στις εργολαβίες, στο σύνολό τους, δεν μπορεί να ικανοποιηθούν στο αίτημά τους για «μονιμοποίηση» με τη σύναψη απ’ ευθείας εργασιακής σχέσης με το Πανεπιστήμιο, οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις που αφήνει ανοικτές το ίδιο το Σύνταγμα καταφέρει να ενεργοποιήσει το ΑΠΘ.

Ας πούμε, λοιπόν, την αλήθεια: και οι εργαζόμενοι είναι όμηροι μιας κατάστασης που διαιωνίζεται λόγω θεσμικού πλαισίου μέσω των εργολαβιών, χωρίς απαραίτητα – στο σύνολό τους τουλάχιστον – να τους αδικεί κατάφωρα, στο μέτρο που οι περισσότεροι από αυτούς δεν συμμετείχαν σε κανένα διαγωνισμό για να προσληφθούν και διατηρούν τη δουλειά τους χρόνια τώρα, αλλά και το Πανεπιστήμιο είναι όμηρος της άσκησης μιας «κοινωνικής πολιτικής» μέσω της επιβολής τους στους εργολάβους, που ροκανίζει μέχρι και το 50% του προϋπολογισμού του, σε βάρος της άσκησης εκπαιδευτικής πολιτικής, ενώ ούτε καθαριότητα διασφαλίζει, ούτε πραγματική φύλαξη έχει.

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, δείχνοντας όλοι κατανόηση αλλήλοις. Κι εμείς δημιουργήσαμε στους εργαζομένους στις εργολαβίες προσδοκίες με το να τους επιβάλλουμε στον επόμενο εργολάβο. Προσδοκίες μονιμότητας που δεν μπορούμε τώρα, λόγω θεσμικού πλαισίου, να ικανοποιήσουμε. Κι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, όμως, βολεύτηκαν με τον τρόπο αυτό μέχρι τώρα, χωρίς νάχουν συμμετάσχει σε κανένα διαγωνισμό και περνώντας από τον έναν εργολάβο στον επόμενο.

Για τους παραπάνω λόγους, οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι ΠΟΛΛΕΣ και ΜΕΡΙΚΕΣ, πλην όμως ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ. Τολμούμε μια σφαιρική πρόταση προς την κατεύθυνση αυτή:

Α) Για τους εργαζόμενους στις γραμματείες που αμείβονται από τις εργολαβίες φύλαξης και καθαριότητας:

1) Καταγραφή του προσωπικού (περί τα 150 άτομα) που απασχολείται σήμερα στις Γραμματείες μας και αμείβεται από τις εργολαβίες φύλαξης και καθαριότητας χωρίς να παρέχει έργο φύλαξης ή καθαριότητας.

2) Σύσταση νέων οργανικών θέσεων γραμματειακής υποστήριξης και μοριοδότηση του ανωτέρω προσωπικού με νόμο ώστε να μπορεί να συμμετάσχει σε διαγωνισμό ΑΣΕΠ για την κάλυψη των θέσεων αυτών. Για το σκοπό αυτό, σύσταση Επιτροπής για την κατάταξη του προσωπικού αυτού (των 150 δηλαδή σήμερα υπηρετούντων στις γραμματείες μας) ως προς την αρχαιότητά τους, τα προσόντα τους, την χρησιμότητά τους και την αποδοτικότητά τους στις θέσεις στις οποίες υπηρετούν.

3) Συμπερίληψη στο προσωπικό αυτό (των 150) και των βιβλιοθηκονόμων της Βιβλιοθήκης.

Β) Για τους λοιπούς εργαζόμενους στις εργολαβίες:

1) Καταγραφή των εργαζομένων στις εργολαβίες που έχουν από 12 χρόνια συνεχούς απασχόλησης και άνω ή που έχουν υπερβεί το 50ό έτος της ηλικίας τους ανεξαρτήτως χρόνων απασχόλησης στις εργολαβίες.

2) Το ως άνω καταγεγραμμένο προσωπικό, να εξακολουθήσει να «επιβάλλεται» στους εργολάβους. Μόνον αυτό, όμως. Κατά τα λοιπά, όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στις εργολαβίες να αφεθούν ελεύθεροι να διαπραγματευτούν με τον νέο εργολάβο την επαναπρόσληψή τους.

Μέχρι να δρομολογηθούν οι λύσεις αυτές, θα πρέπει αναγκαστικά να ζούμε με το υφιστάμενο καθεστώς των εργολαβιών.

Εκτιμούμε πως – εκτός του ότι είναι ανέφικτη η απόδοση μέχρι και 850 νέων οργανικών θέσεων στο ΑΠΘ, που ούτως ή άλλως, μέσω ΑΣΕΠ, θα πληρωθούν σε δυο-τρία χρόνια και σήμερα να παραχωρούνταν οι θέσεις αυτές – η κατάργηση των εργολαβιών όχι μόνο είναι αδύνατη, αλλά δεν είναι και διαχειριστικά βιώσιμη για τις τέσσερις κατηγορίες αναγκών του ΑΠΘ (καθαριότητα, φύλαξη, κηπευτικές και τεχνικές εργασίες). Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε να διογκωθεί ο «δημόσιος» τομέας του ΑΠΘ, με την σύσταση υπηρεσιών που, γραφειοκρατικά και διαχειριστικά, αντί να καλύπτουν τις πραγματικές του ανάγκες, θα αποσκοπούν μόνο στο πώς θα εξασφαλίσουν μονιμότητα σε εκατοντάδες υπαλλήλων και τίποτε άλλο. Πέραν αυτού, θα στερηθεί το ΑΠΘ τα οφέλη από τον ανταγωνισμό και κυρίως την τεχνολογική εξέλιξη που θα μπορεί να κομίζει η αγορά, ιδίως στην καθαριότητα (αποτελεσματικότητα, συμβατότητα των τεχνικών με το περιβάλλον) και στην φύλαξη (σύγχρονες τεχνικές φύλαξης και κατάλληλο προσωπικό).

Με την παραπάνω πρόταση, θα απαλλαγούν οι εργολάβοι από «εικονικό» προσωπικό που θα πρέπει να συνεχίσουν να αμείβουν, ενώ δεν θα το απασχολούν οι ίδιοι στις εργολαβίες τους (γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό), θα καταστούν διαφανείς οι εργολαβικές συμβάσεις, ο ανταγωνισμός κατά την επιλογή του καλύτερου εργολάβου θα είναι γνήσιος, οι προσφορές από τεχνικής και οικονομικής άποψης θα είναι συμφερότερες για το ΑΠΘ, ο έλεγχος των εργολάβων θα είναι καλύτερος από το ΑΠΘ που δεν θάχει «σκελετούς στην ντουλάπα του» ώστε να μπορεί βάσιμα να τους πει και μια κουβέντα αν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, οι υπηρεσίες που θα απολαμβάνει το ΑΠΘ στους τομείς που θα ανατίθενται στους εργολάβους θα είναι ποιοτικά καλύτερες, και κυρίως θα πάψει να ροκανίζεται ο προϋπολογισμός του, που τώρα απορροφάται μέχρι και στο 50% για λόγους «κοινωνικής πολιτικής», και χωρίς μάλιστα κανένας να μένει ικανοποιημένος...
.