οι αυτεπάγγελτοι κι οι αυτοδιοικούμενοι...

.
Ίσως ο ιστορικός να καταγράψει τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου 2009 σαν μια μέρα σταθμό στη μεταπολιτευτική ιστορία του ελληνικού πανεπιστημίου. Ήταν η πρώτη φορά που η Πολιτεία εφήρμοσε το νόμο σ' ένα ΑΠΘ που βίωνε για έκτο συνεχές σαββατόβραδο μια κατάσταση ανάγκης, οφειλόμενη στη δράση λίγων δεκάδων παραβατικών στοιχείων.

Στο μεταξύ, η Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ εξακολουθεί να κοιμάται ήσυχα, όπως κι εκείνες τις πρώτες πρωινές κυριακάτικες ώρες της 6ης Δεκεμβρίου. Και μαζί της όλη η Πανεπιστημιακή Κοινότητα της χώρας, που δεν τολμά να μιλήσει και κρύβεται πίσω απ' το δάχτυλό της, αφήνοντας άλλους να βγάλουν τα κάστανα απ' τη φωτιά, τους αυτεπάγγελτους, τους οποίους ανά πάσα ώρα και στιγμή, αν κάνουν καμιά στραβή, είν' έτοιμη να καταγγείλει ότι παραβίασαν το άσυλο!

Έτσι, όμως, συνάδελφοι, μπορούμε να κοροϊδεύουμε μόνο τους εαυτούς μας. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα τί θέλουμε: πότε θεωρούμε εμείς ότι παραβιάζεται το άσυλό μας; έχουμε αποφασίσει ποιές ενέργειες το παραβιάζουν; έχουμε αποφασίσει τί κάνουμε όταν κάποιοι προβούν σ' αυτές τις ενέργειες;

Εμείς αυτό προτείνουμε: να καθήσουμε κάτω και να συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποιές ενέργειες παραβιάζουν το δικό μας άσυλο, ημών των ... αυτοδιοίκητων, και τί κάνουμε ΕΜΕΙΣ όταν συμβεί κάτι τέτοιο. Το τί κάνει η Πολιτεία, είναι δικό της θέμα. Είναι και δικό μας σίγουρα. Αφού πρώτα όμως αποκτήσουμε το δικαίωμα διά να ομιλούμε. Και τώρα, εφόσον δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει εμείς οι αυτοδιοικούμενοι πότε κάποιος παραβιάζει το δικό μας άσυλο και τί κάνουμε εμείς για ν' αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση, καλύτερα να σιωπήσουμε και ν' αφήσουμε τους αυτεπάγγελτους να βγάλουν τα κάστανά μας απ' τη φωτιά. Από σεβασμό και προς την Κοινωνία που πληρώνει τους μισθούς μας, και προς τη Δημοκρατία που φτιάχνει τους νόμους.
.